Hugo Chavez was de Firebrand-dictator van Venezuela

Hugo Chavez (1954 - 2013) was een voormalige leger-luitenant-kolonel en president van Venezuela. Als populist heeft Chávez een zogenaamde 'Bolivariaanse revolutie' ingesteld in Venezuela, waar belangrijke industrieën zijn genationaliseerd en olie-inkomsten zijn gebruikt in sociale programma's voor de armen. Hugo Chávez was een vocale criticus van de Verenigde Staten van Amerika en in het bijzonder voormalig president George W. Bush, die hij ooit beroemd en publiekelijk een 'ezel' noemde. Hij was erg populair bij arme Venezolanen, die in februari 2009 stemden om termijnen af ​​te schaffen, waardoor hij voor onbepaalde tijd herverkiesbaar is.

Het vroege leven van Hugo Chavez

Hugo Rafael Chávez Frías werd geboren op 28 juli 1954 in een arm gezin in de stad Sabaneta in de provincie Barinas. Zijn vader was leraar en de mogelijkheden voor de jonge Hugo waren beperkt: hij kwam op zeventienjarige leeftijd bij het leger. Hij studeerde af aan de Venezolaanse Academie voor Militaire Wetenschappen toen hij 21 was en kreeg de opdracht als officier. Hij ging naar de universiteit terwijl hij in het leger zat, maar behaalde geen diploma. Na zijn studie werd hij toegewezen aan een contra-opstandelingeneenheid, het begin van een lange en opmerkelijke militaire carrière. Hij diende ook als hoofd van een parachutisteneenheid.

Chávez in het leger

Chávez was een bekwaam officier, kwam snel in de gelederen en verdiende verschillende complimenten. Hij bereikte uiteindelijk de rang van luitenant-kolonel. Hij bracht enige tijd als instructeur door in zijn oude school, de Venezolaanse Academie voor Militaire Wetenschappen. Tijdens zijn tijd in het leger kwam hij met "Bolivarisme", genoemd naar de bevrijder van Noord-Zuid-Amerika, de Venezolaanse Simón Bolívar. Chávez ging zelfs zo ver dat het een geheime genootschap binnen het leger vormde, de Movimiento Bolivariano Revolucionario 200, of de Bolivariaanse Revolutionaire Beweging 200. Chávez is al lang een bewonderaar van Simón Bolívar.

De staatsgreep van 1992

Chávez was slechts een van de vele Venezolanen en legerofficieren die walgden van corrupte Venezolaanse politiek, geïllustreerd door president Carlos Pérez. Chávez besloot samen met enkele collega-officieren Pérez met geweld te verdrijven. In de ochtend van 4 februari 1992 leidde Chávez vijf squadrons trouwe soldaten naar Caracas, waar ze de controle over belangrijke doelen wisten te nemen, waaronder het presidentiële paleis, de luchthaven, het ministerie van Defensie en het militair museum. Overal in het land grepen sympathieke officieren de controle over andere steden. Chávez en zijn mannen slaagden er echter niet in Caracas te beveiligen en de coup werd snel neergezet.

Gevangenis en toegang tot de politiek

Chávez mocht op televisie gaan om zijn acties uit te leggen, en de arme bevolking van Venezuela identificeerde zich met hem. Hij werd naar de gevangenis gestuurd, maar werd het jaar daarop gerechtvaardigd toen president Pérez werd veroordeeld voor een massaal corruptieschandaal. Chávez kreeg gratie van president Rafael Caldera in 1994 en trad al snel in de politiek. Hij maakte van zijn MBR 200-samenleving een legitieme politieke partij, de Fifth Republic Movement (afgekort als MVR) en liep in 1998 als president.

President

Chávez werd eind 1998 gekozen voor een aardverschuiving, waarmee 56% van de stemmen werd behaald. Na zijn aantreden in februari 1999 begon hij snel aspecten van zijn 'Bolivariaanse' socialisme te implementeren. Klinieken werden opgezet voor de armen, bouwprojecten werden goedgekeurd en sociale programma's werden toegevoegd. Chávez wilde een nieuwe grondwet en het volk keurde eerst de vergadering goed en daarna de grondwet zelf. De nieuwe grondwet heeft onder andere de naam van het land officieel veranderd in de "Bolivariaanse Republiek Venezuela". Met een nieuwe grondwet moest Chávez herverkiesbaar zijn: hij won gemakkelijk.

coup

De armen van Venezuela hielden van Chávez, maar de midden- en hogere klasse verachtte hem. Op 11 april 2002 veranderde een demonstratie ter ondersteuning van het management van de nationale oliemaatschappij (onlangs ontslagen door Chávez) in een rel toen de demonstranten marcheerden naar het presidentiële paleis, waar ze botsten met pro-Chavez-troepen en aanhangers. Chávez nam kort ontslag en de Verenigde Staten erkenden snel de vervangende regering. Toen pro-Chavez-demonstraties door het hele land uitbraken, keerde hij terug en hervatte zijn presidentschap op 13 april. Chávez geloofde altijd dat de Verenigde Staten achter de poging tot staatsgreep zaten.

Politieke overlevende

Chávez bleek een stoere en charismatische leider te zijn. Zijn administratie overleefde een recall-stem in 2004 en gebruikte de resultaten als een mandaat om sociale programma's uit te breiden. Hij kwam naar voren als een leider in de nieuwe Latijns-Amerikaanse linkse beweging en had nauwe banden met leiders zoals Evo Morales in Bolivia, Rafael Correa in Ecuador, Fidel Castro in Cuba en Fernando Lugo in Paraguay. Zijn regering overleefde zelfs een incident in 2008 toen laptops in beslag werden genomen door Colombiaanse marxistische rebellen leken aan te geven dat Chávez hen financierde in hun strijd tegen de Colombiaanse regering. In 2012 won hij gemakkelijk herverkiezing ondanks herhaalde zorgen over zijn gezondheid en zijn voortdurende strijd tegen kanker.

Chávez en de VS.

Net als zijn mentor Fidel Castro, won Chávez veel politiek van zijn openlijke vijandschap met de Verenigde Staten. Veel Latijns-Amerikanen zien de Verenigde Staten als een economische en politieke pestkop die handelsvoorwaarden dicteert aan zwakkere landen: dit was met name het geval tijdens de regering-George W. Bush. Na de staatsgreep deed Chávez zijn uiterste best om de Verenigde Staten te trotseren, door nauwe banden aan te knopen met Iran, Cuba, Nicaragua en andere naties die recent onvriendelijk waren tegenover de VS. Hij deed vaak zijn uiterste best om tegen het VS-imperialisme te schelden, zelfs nadat hij Bush een beroemde 'ezel' noemde.

Administratie en Legacy

Hugo Chavez stierf op 5 maart 2013, na een lange strijd tegen kanker. De laatste maanden van zijn leven waren vol drama, toen hij niet lang na de verkiezingen van 2012 uit het zicht verdween. Hij werd voornamelijk in Cuba behandeld en al in december 2012 kwamen er geruchten dat hij was overleden. Hij keerde terug naar Venezuela in februari 2013 om zijn behandeling daar voort te zetten, maar zijn ziekte bleek uiteindelijk te veel voor zijn ijzeren wil.

Chávez was een gecompliceerde politieke figuur die veel deed voor Venezuela, zowel goed als slecht. De oliereserves van Venezuela behoren tot de grootste ter wereld en hij gebruikte een groot deel van de winst voor de armste Venezolanen. Hij verbeterde infrastructuur, onderwijs, gezondheid, geletterdheid en andere sociale problemen waaraan zijn mensen leden. Onder zijn leiding kwam Venezuela naar voren als een leider in Latijns-Amerika voor degenen die niet noodzakelijk denken dat de Verenigde Staten altijd het beste model zijn om te volgen.

Chavez's zorg voor de armen van Venezuela was oprecht. De lagere sociaaleconomische klassen beloonden Chávez met hun niet aflatende steun: zij steunden de nieuwe grondwet en keurden begin 2009 een referendum goed om de termijnlimieten voor gekozen ambtenaren af ​​te schaffen, waardoor hij in wezen voor onbepaalde tijd kon lopen.