Hier zijn enkele uitdrukkingen uit het klassieke Latijn die gaan over de dood. Over het algemeen moeten de infinitieven vervoegd worden. [De infinitief is als de Engelse vorm van het werkwoord met "voor" ervoor, als in "om te sterven", "tegen de emmer schoppen" of "madeliefjes opduwen." Vervoeging verwijst hier naar het juiste einde van het werkwoord, afhankelijk van wie er sterft. In het Latijn houdt dit meer in dan het toevoegen of verwijderen van een laatste s zoals we in het Engels doen om "hij sterft" te wijzigen in "ze sterven" of "ze duwt madeliefjes op" naar "jij duwt madeliefjes op."]
Als je wilt verwijzen naar iemands vertrek uit het leven, kun je een vervoegde versie van een van de volgende zinnen gebruiken:
In het Latijn kun je "de geest opgeven" door te zeggen:
Iemand die sterft voor zijn tijd sterft op deze manieren:
Zelfmoord plegen kan op verschillende manieren. Hier zijn Latijnse uitdrukkingen die de dood aan zichzelf toebrengen.
Gif nemen voor zelfmoord:
Iemand gewelddadig doden:
Een patriottische Romeinse dood kan worden beschreven met behulp van het volgende: