Hoe het federale begrotingsproces moet werken

In het fiscale jaar 2018 heeft de Amerikaanse federale overheidsbegroting toegezegd tot $ 4,09 biljoen dollar uit te geven. Op basis van een geschatte omzet van in totaal $ 3,65 triljoen, zal de overheid worden geconfronteerd met een tekort van ongeveer $ 440 miljard.

Het is duidelijk dat het uitgeven van zoveel belastinggeld een zorgvuldig doordacht en nauwgezet begrotingsproces vereist. De idealen van democratie voorzien dat de federale begroting, net als alle aspecten van de federale overheid, zal spreken aan de behoeften en overtuigingen van de meerderheid Amerikanen. Het is duidelijk dat dit een moeilijke norm is om aan te voldoen, vooral als het gaat om het uitgeven van bijna vier biljoen dollar van die Amerikanen.

Op zijn zachtst gezegd, de federale begroting is ingewikkeld, met veel krachten die het beïnvloeden. Er zijn wetten die sommige aspecten van het begrotingsproces beheersen, terwijl andere, minder goed gedefinieerde invloeden, zoals die van de president, het Congres en het vaak partijdige politieke systeem een ​​belangrijke rol spelen bij de beslissing hoeveel van uw geld wordt uitgegeven aan wat.

In de loop van de jaren van overheidssluitingen, bedreigingen van overheidssluitingen en op het laatste moment door het Congres aangenomen resoluties om de regering draaiende te houden, hebben Amerikanen de harde manier geleerd dat het begrotingsproces in een verre van perfecte wereld werkt.

In een perfecte wereld begint het jaarlijkse federale begrotingsproces echter in februari, eindigt het in oktober en gaat het als volgt:

Het budgetvoorstel van de president gaat naar het congres

Het voorstel van de president voor de begroting informeert het Congres van de visie van het Witte Huis voor de drie basiselementen van het fiscale beleid van de VS: (1) hoeveel geld de overheid moet besteden aan openbare behoeften en programma's; (2) hoeveel geld de overheid zou moeten opnemen via belastingen en andere inkomstenbronnen; en (3) hoe groot een tekort of overschot zal zijn - eenvoudig het verschil tussen uitgegeven geld en opgenomen geld.

Met veel en vaak verhit debat, hackt het Congres het budgetvoorstel van de president weg om met zijn eigen versie te komen, bekend als de Budget Resolution. Zoals elke andere wetgeving, moeten de versies van het Huis en de Senaat van de begrotingsresolutie overeenkomen.

Als cruciaal onderdeel van het begrotingsproces stelt de Congressional Budget Resolution uitgavenlimieten vast voor discretionaire overheidsprogramma's voor de komende 5 jaar.

Congress maakt de jaarlijkse uitgavenrekeningen

Het vlees van de jaarlijkse federale begroting is in feite een reeks 'kredieten' of uitgavenrekeningen die de in de begrotingsresolutie toegewezen middelen verdelen over de verschillende overheidsfuncties.

Ongeveer een derde van de uitgaven toegestaan ​​door een jaarlijkse federale begroting zijn "discretionaire" uitgaven, wat betekent dat het optioneel is, zoals goedgekeurd door het Congres. De jaarlijkse uitgavenrekeningen keuren discretionaire uitgaven goed. Uitgaven voor 'rechten'-programma's, zoals sociale zekerheid en medicijnen, worden' verplichte 'uitgaven genoemd.

Een uitgavenrekening moet worden opgesteld, besproken en doorgegeven om de programma's en operaties van elk kabinet-niveau agentschap te financieren. Volgens de grondwet moet elke uitgavenrekening afkomstig zijn uit het huis. Aangezien de versies van het Huis en de Senaat van elke uitgavenrekening identiek moeten zijn, wordt dit altijd de meest tijdrovende stap in het begrotingsproces.

Congres en de president keuren de uitgaven goed

Zodra het Congres alle jaarlijkse uitgavenrekeningen heeft aangenomen, moet de president ze in de wet ondertekenen en er is geen garantie dat dit zal gebeuren. Als de programma's of financieringsniveaus die door het Congres zijn goedgekeurd te veel verschillen van die welke door de president in zijn of haar Begrotingsvoorstel zijn vastgelegd, kan de president een veto uitspreken over een of alle uitgavenrekeningen. Vetoed uitgavenrekeningen vertragen het proces enorm.

De definitieve goedkeuring van de uitgavenrekeningen door de president betekent het einde van het jaarlijkse federale begrotingsproces.

De federale begrotingskalender

Het begint in februari en zou moeten eindigen op 1 oktober, het begin van het fiscale jaar van de regering. Het federale begrotingsproces loopt nu echter achter op schema en vereist de aanneming van een of meer 'voortdurende resoluties' die de basisfuncties van de overheid draaiende houden en ons redden van de gevolgen van een overheidssluiting.