Hoe Rhode Island Colony werd opgericht

De kolonie Rhode Island werd tussen 1636 en 1642 gesticht door vijf afzonderlijke en strijdbare groepen, van wie de meesten waren verdreven of de kolonie van Massachusetts Bay om discutabele redenen hadden verlaten. De kolonie werd voor het eerst "Roodt Eylandt" genoemd door de Nederlandse handelaar Adriaen Block (1567-1627), die dat gebied voor Nederland had verkend. De naam betekent 'rood eiland' en het verwijst naar de rode klei die Block daar meldde.

Snelle feiten: Rhode Island Colony

• Ook gekend als: Roodt Eylandt, Providence-plantages
• Genoemd naar: "Red Island" in het Nederlands, of misschien na Rhodos
• Oprichtingsjaar: 1636; permanent charter 1663
• Land van oprichting: Engeland
• Eerste bekende Europese nederzetting: William Blackstone, 1634
• Residentiële inheemse gemeenschappen: Narragansetts, Wampanoags 
• oprichters: Roger Williams, Anne Hutchinson, William Coddington, William Arnold, Samuel Gorton
• Belangrijke mensen: Adriaen Block
• Eerste continentale congresleden: Stephen Hopkins, Samuel Ward
• Ondertekenaars van de verklaring: Stephen Hopkins, William Ellery

Vroege nederzettingen / plantages

Hoewel de puriteinse Britse theoloog Roger Williams (1603-1683) vaak de enige rol van oprichter van Rhode Island krijgt, werd de kolonie in feite geregeld door vijf onafhankelijke en strijdlustige groepen mensen tussen 1636 en 1642. Ze waren allemaal Engels, en de meeste van hen begonnen hun koloniale ervaringen in de kolonie van Massachusetts Bay, maar werden om verschillende redenen verbannen. De groep van Roger Williams was de vroegste: in 1636 vestigde hij zich in wat Providence zou worden aan de noordkant van Narragansett Bay, nadat hij uit de kolonie Massachusetts Bay was geschopt. 

Roger Williams was opgegroeid in Engeland en vertrok pas in 1630 met zijn vrouw Mary Barnard toen de vervolging van puriteinen en separatisten begon toe te nemen. Hij verhuisde naar de Massachusetts Bay Colony en werkte van 1631 tot 1635 als predikant en boer. Hoewel velen in de kolonie zijn opvattingen als vrij radicaal beschouwden, vond Williams dat de religie die hij beoefende, vrij moest zijn van enige invloed van de Kerk van Engeland en de Engelse koning. Bovendien betwijfelde hij het recht van de koning om grond te verlenen aan individuen in de Nieuwe Wereld. Terwijl hij als voorganger in Salem diende, vocht hij met de koloniale leiders, omdat hij geloofde dat elke kerkgemeente autonoom moest zijn en geen aanwijzingen van de leiders moest volgen. 

Oprichting van Rhode Island

In 1635 werd Williams door de Massachusetts Bay Colony naar Engeland verbannen vanwege zijn geloof in de scheiding van kerk en staat en vrijheid van godsdienst. In plaats daarvan vluchtte hij en woonde hij bij de Narragansett-indianen in wat Providence Plantation zou worden (wat 'nederzetting' betekent). De voorzienigheid, die hij in 1636 vormde, trok andere separatisten aan die wilden vluchten voor koloniale religieuze regels waarover zij het niet eens waren. 

Een van die separatisten was de dichter en feministe Anne Hutchinson (1591-1643), een andere puritein uit Massachusetts Bay, die in 1638 Pocasset op Aquidneck Island begon, dat uiteindelijk Portsmouth werd. Ze was verbannen omdat ze zich tegen de kerk in Massachusetts Bay had uitgesproken. William Coddington (1601-1678), een magistraat in Massachusetts Bay, vestigde zich eerst in Pocasset maar scheidde zich af van de groep van Hutchinson en vestigde zich in 1639 in Newport, ook op Aquidneck Island. In 1642, Massachusetts Bay ex-patriot William Arnold (1586-1676 ) vestigde zich op het vasteland in Pawtuxet, nu onderdeel van Cranston. Uiteindelijk vestigde Samuel Gorton (1593-1677) zich eerst in Plymouth, daarna in Portsmouth en vervolgens in Providence, en tenslotte richtte hij zijn eigen groep op in Shawomet, later omgedoopt tot Warwick in 1642. 

Een charter

Politiek en religieus gekibbel was een gemeenschappelijk kenmerk van deze kleine plantages. De Voorzienigheid verdreef mensen omdat ze zich tijdens vergaderingen hadden uitgesproken; Portsmouth moest eind 1638 twee politieambtenaren inhuren om de vrede te bewaren; een kleine groep mensen uit Shawomet werd gearresteerd en met geweld naar Boston gebracht waar ze op verschillende aanklachten werden berecht en veroordeeld. William Arnold raakte in conflict met de plantage Warwick en plaatste zijn plantage een tijd lang onder de jurisdictie van Massachusetts Bay.

Deze geschillen waren voornamelijk strijd om religieuze praktijken en bestuur, naast grenskwesties met Connecticut. Een deel van het probleem was dat ze geen charter hadden: de enige 'legitieme autoriteit' in Rhode Island van 1636-1644 waren de vrijwillige overeenkomsten die iedereen behalve Gortons groep had aanvaard. Massachusetts Bay bleef binnendringen in hun politiek, en dus werd Roger Williams naar Engeland gestuurd om in 1643 te onderhandelen over een officieel charter. 

De kolonie verenigen

Het eerste charter werd gevalideerd door de Britse Lord Protector Oliver Cromwell in 1644 en dat werd de basis van de regering in de kolonie Rhode Island in 1647. In 1651 verkreeg Coddington een afzonderlijk charter, maar protesten leidden tot het herstel van het oorspronkelijke charter. In 1658 stierf Cromwell en moest er opnieuw worden onderhandeld over het charter, en het was op 8 juli 1663 dat de Baptist minister John Clarke (1609-1676) naar Londen ging om het te krijgen: dat charter verenigde de nederzettingen in de nieuw genoemde " Kolonie van Rhode Island en Providence-plantages. " 

Ondanks het conflict, of misschien vanwege het, was Rhode Island vrij progressief voor zijn dag. Rhode Island, bekend om zijn felle onafhankelijkheid en de absolute scheiding van kerk en staat, trok vervolgde groepen zoals Joden en Quakers aan. De regering garandeerde vrijheid van religie voor al haar burgers, afschaffing van heksenprocessen, gevangenisstraf, de meeste doodstraffen en de slavernij van zowel zwarten als blanken, allemaal tegen 1652. 

De Amerikaanse revolutie

Rhode Island was een welvarende kolonie tegen de tijd van de Amerikaanse revolutie met zijn vruchtbare grond en ruime havens. De havens betekenden echter ook dat na de Franse en Indiase oorlog, Rhode Island zwaar werd getroffen door Britse import- en exportregels en belastingen. De kolonie was een voorloper in de beweging naar onafhankelijkheid. Het verbrak de banden vóór de Onafhankelijkheidsverklaring. Hoewel niet veel daadwerkelijke gevechten plaatsvonden op Rhode Island-bodem, behalve de Britse inbeslagname en bezetting van Newport tot oktober 1779. 

In 1774 stuurde Rhode Island twee mannen naar het Eerste Continentale Congres: voormalig gouverneur en vervolgens opperrechter van het Supreme Court Stephen Hopkins en voormalig gouverneur Samuel Ward. Hopkins en William Ellery, een advocaat die de overleden Samuel Ward verving, ondertekenden de Onafhankelijkheidsverklaring voor Rhode Island. 

Na de oorlog bleef Rhode Island zijn onafhankelijkheid tonen. In feite was het niet eens met de federalisten en was het de laatste die de Amerikaanse grondwet ratificeerde - nadat deze al in werking was getreden en de regering was ingesteld.

Bronnen en verder lezen

• Bozeman, Theodore Dwight. "Religieuze vrijheid en het probleem van orde in Early Rhode Island." De New England Quarterly 45.1 (1972): 44-64. Afdrukken.
• Frost, J. William. "Quaker versus Baptist: een religieus en politiek gekibbel in Rhode Island, driehonderd jaar geleden." Quaker Geschiedenis 63.1 (1974): 39-52. Afdrukken.
• Gorton, Adelos. "Het leven en de tijden van Samuel Gorton." Philadelphia, Higgenson Book Company, 1907. 
• McLoughlin, William. "Rhode Island: A History." Staten en de natie. W. W. Norton & Company, 1986