Hoe ver gaat diplomatieke immuniteit?

Diplomatieke immuniteit is een beginsel van internationaal recht dat buitenlandse diplomaten een zekere mate van bescherming biedt tegen strafrechtelijke of civielrechtelijke vervolging volgens de wetten van de landen waar ze worden gehost. Vaak bekritiseerd als een "wegkomen met moord" beleid, geeft diplomatieke immuniteit echt diplomaten carte blanche de wet breken?

Hoewel het concept en de gewoonte al meer dan 100.000 jaar oud zijn, werd de moderne diplomatieke immuniteit gecodificeerd door het Verdrag van Wenen inzake diplomatieke betrekkingen in 1961. Tegenwoordig worden veel van de principes van diplomatieke immuniteit volgens het internationale recht als gebruikelijk behandeld. Het verklaarde doel van diplomatieke immuniteit is het vergemakkelijken van de veilige doorgang van diplomaten en het bevorderen van vriendschappelijke buitenlandse betrekkingen tussen regeringen, met name in tijden van onenigheid of gewapend conflict.

Het Verdrag van Wenen, dat door 187 landen is overeengekomen, bepaalt dat alle "diplomatieke agenten", inclusief "de leden van het diplomatieke personeel, en van het administratieve en technische personeel en het dienstpersoneel van de missie" "immuniteit moeten worden verleend" van de strafrechtelijke jurisdictie van de ontvangende [S] tate. ”Ze worden ook immuniteit verleend tegen civiele rechtszaken, tenzij de zaak betrekking heeft op fondsen of eigendommen die geen verband houden met diplomatieke opdrachten.

Aan buitenlandse diplomaten worden, nadat ze formeel zijn erkend door de ontvangende regering, bepaalde immuniteiten en voorrechten verleend op basis van het begrip dat soortgelijke immuniteiten en voorrechten op basis van wederkerigheid worden verleend.

Krachtens het Verdrag van Wenen krijgen personen die voor hun regeringen optreden diplomatieke immuniteit afhankelijk van hun rang en moeten zij hun diplomatieke missie uitvoeren zonder bang te zijn verstrikt te raken in persoonlijke juridische kwesties.

Diplomaten die immuniteit hebben gekregen, zorgen voor veilig en onbelemmerd reizen en zijn over het algemeen niet vatbaar voor rechtszaken of strafrechtelijke vervolging volgens de wetten van het gastland, maar kunnen nog steeds uit het gastland worden verwijderd..

Opheffing van immuniteit

Van diplomatieke immuniteit kan alleen worden afgezien door de regering van het land van herkomst van de ambtenaar. In de meeste gevallen gebeurt dit alleen wanneer de ambtenaar een ernstig misdrijf begaat of daarvan getuige is dat geen verband houdt met zijn diplomatieke rol. Veel landen aarzelen of weigeren af ​​te zien van immuniteit, en individuen kunnen niet - behalve in geval van overtreding - afzien van hun eigen immuniteit.

Als een regering afziet van immuniteit om de vervolging van een van haar diplomaten of hun familieleden toe te staan, moet het misdrijf ernstig genoeg zijn om vervolging in het algemeen belang in te stellen. In 2002 zag de Colombiaanse regering bijvoorbeeld af van de diplomatieke immuniteit van een van haar diplomaten in Londen, zodat hij kon worden vervolgd wegens doodslag.

Diplomatieke immuniteit in de Verenigde Staten

Gebaseerd op de principes van het Verdrag van Wenen inzake diplomatieke betrekkingen, zijn de regels voor diplomatieke immuniteit in de Verenigde Staten vastgesteld door de U.S. Diplomatic Relations Act van 1978.

In de Verenigde Staten kan de federale overheid buitenlandse diplomaten verschillende niveaus van immuniteit verlenen op basis van hun rang en taak. Op het hoogste niveau worden echte diplomatieke agenten en hun directe families beschouwd als immuun voor strafrechtelijke vervolging en civiele rechtszaken.

Topambassadeurs en hun directe afgevaardigden kunnen misdaden begaan - van rommel tot moord - en blijven immuun voor vervolging voor de Amerikaanse rechtbanken. Bovendien kunnen ze niet worden gearresteerd of gedwongen om voor de rechtbank te getuigen.

Op de lagere niveaus krijgen werknemers van buitenlandse ambassades alleen immuniteit voor handelingen die verband houden met hun officiële taken. Ze kunnen bijvoorbeeld niet worden gedwongen om voor Amerikaanse rechtbanken te getuigen over de acties van hun werkgevers of hun regering.

Als een diplomatieke strategie van het buitenlands beleid van de VS zijn de Verenigde Staten doorgaans "vriendelijker" of genereuzer in het verlenen van wettelijke immuniteit aan buitenlandse diplomaten vanwege het relatief grote aantal Amerikaanse diplomaten die in landen werken die de neiging hebben de individuele individuele rechten te beperken burgers. Als de VS een van hun diplomaten zonder voldoende gronden beschuldigt of vervolgt, kunnen de regeringen van dergelijke landen wraak nemen op bezoek aan Amerikaanse diplomaten. Wederom is wederkerigheid van behandeling het doel.

Hoe de VS omgaan met verkeerde diplomaten

Wanneer een bezoekende diplomaat of een andere persoon die diplomatieke immuniteit in de Verenigde Staten geniet wordt beschuldigd van het plegen van een misdrijf of een civiel proces heeft, kan het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken de volgende acties ondernemen:

• Het ministerie van Buitenlandse Zaken stelt de regering van het individu in kennis van de details betreffende de strafrechtelijke vervolging of de burgerlijke rechtszaak.
• Het ministerie van Buitenlandse Zaken kan de regering van het individu vragen om vrijwillig afstand te doen van hun diplomatieke immuniteit, waardoor de zaak voor een Amerikaanse rechtbank kan worden behandeld.