Hoe is Concord van toepassing op Engelse grammatica?
Share
Het woord concord is afgeleid van het Latijn voor overeenstemming. Wanneer toegepast op Engelse grammatica, wordt de term gedefinieerd als de grammaticale overeenkomst tussen twee woorden in een zin. Sommige taalkundigen gebruiken de termen concord en overeenkomst door elkaar, hoewel traditioneel, concord wordt gebruikt in verwijzing naar de juiste relatie tussen bijvoeglijke naamwoorden en de zelfstandige naamwoorden die ze wijzigen, terwijl overeenkomst verwijst naar de juiste relatie tussen werkwoorden en hun onderwerpen of objecten.
Gemengd akkoord, ook bekend als tweedracht, is de combinatie van een enkelvoud werkwoord en een meervoud voornaamwoord. Deze structuur treedt op wanneer er een aanzienlijke afstand is tussen een zelfstandig naamwoord en de modifier en wordt het vaakst weergegeven in informele of gesproken taal. Discord is gemotiveerd wanneer de abstracte voorkeur voor de betekenis van een zin om in overeenstemming te zijn zwaarder weegt dan de wens dat de formeel onderwerp zelfstandig naamwoord zin akkoord gaat.
Overeenstemming in het Engels versus andere talen
Concord is relatief beperkt in modern Engels. Zelfstandig voornaamwoord concord vraagt om overeenstemming tussen een voornaamwoord en zijn antecedent in termen van aantal, persoon en geslacht. Onderwerp-werkwoord concord, zoals het betrekking heeft op getallen, wordt conventioneel gekenmerkt door verbuigingen aan het einde van een woord.
In Romaanse talen zoals Frans en Spaans moeten modificatoren akkoord gaan met de zelfstandige naamwoorden die ze in aantal wijzigen. In het Engels veranderen echter alleen "dit" en "die" in "deze" en "die" om een overeenkomst aan te duiden. In het Engels hebben zelfstandige naamwoorden geen toegewezen geslacht. Een boek dat aan een jongen toebehoort, is 'zijn boek', terwijl iemand die aan een meisje toebehoort 'haar boek' zou zijn. De geslachtsmodificator is het eens met de persoon die eigenaar is van het boek, niet met het boek zelf.
In Romaanse talen zijn zelfstandige naamwoorden genderspecifiek. Het Franse woord voor boek, livre, is mannelijk en daarom het voornaamwoord dat ermee overeenkomt-le-is ook mannelijk. Een vrouwelijk woord, zoals venster (fenêtre), zou het vrouwelijke voornaamwoord aannemen la akkoord gaan. Meervoud zelfstandige naamwoorden, aan de andere kant, worden genderneutraal en nemen hetzelfde voornaamwoord van les.
Gender-neutrale voornaamwoorden
Onlangs, met een groeiend bewustzijn met betrekking tot de gelijkheid van LGBTQ, is er een sociolinguïstische verschuiving geweest om tegemoet te komen aan diegenen die zich wilden identificeren met het gebruik van genderneutrale voornaamwoorden. Hoewel "het" of "hun" steeds meer gewone vervangingen worden voor "zijn" en "haar", strikt gesproken in termen van grammatica, zijn ze het niet eens. Als gevolg hiervan is een lexicon van nieuwe geslachtsneutrale voornaamwoorden geïntroduceerd, hoewel dit nog niet universeel is aangenomen.
- Hij zij: Zie, Sie, Ey, Ve, Tey, E
- Hij haar: Zim, Sie, Em, Ver, Ter, Em
- Zijn haar: Zir, Hir, Eir, Vis, Tem, Eir
- Zijn haar: Zis, Hirs, Eirs, Vers, Ters, Eirs
- Hem / haar: Zelf, Zelf, Zelf, Zelf, Zelf
De basisprincipes van het onderwerp-werkwoord-akkoord
In onderwerp-werkwoord concord, als het onderwerp van de zin enkelvoud is, moet het werkwoord ook enkelvoud zijn. Als het onderwerp meervoud is, moet het werkwoord ook meervoud zijn.
- Het raam is open.
- De ramen zijn open.
Natuurlijk zijn dit eenvoudige voorbeelden, maar waar mensen de neiging hebben om in de war te raken, is wanneer een zin met een ander zelfstandig naamwoord wordt ingevoegd tussen het onderwerp en het modificerende werkwoord en dat zelfstandig naamwoord een andere numerieke waarde (enkelvoud of meervoud) heeft dan het zelfstandig naamwoord. In dit voorbeeld is de eerste zin onjuist:
- De kratten in het magazijn is klaar om te laden.
- De kratten in het magazijn zijn klaar om te laden.
Hoewel "magazijn" enkelvoud is, is dit niet het onderwerp van de zin. De tweede zin is correct. Het woord "kratten" is het onderwerp van de zin, dus moet de meervoudsvorm van de klinker (in dit geval "zijn") overeenkomen.
Wanneer twee enkelvoudige onderwerpen in een zin worden gekoppeld door "of / of" of "noch / noch", vereist correct gebruik het enkelvoud werkwoord.
- Mary en Walter zijn momenteel niet beschikbaar.
Wat gebeurt er als het ene onderwerp enkelvoud is en het andere meervoud? Overeenkomst hangt af van de plaatsing van het onderwerp in de zin:
