Geschiedenis van het Amerikaanse federale begrotingstekort

Het begrotingstekort is het verschil tussen het geld dat de federale overheid opneemt, ontvangsten genoemd, en wat het uitgeeft, elk jaar uitgaven genoemd. De Amerikaanse regering heeft in de moderne geschiedenis bijna elk jaar een tekort van miljarden dollars en besteedt veel meer dan nodig is.

Het tegenovergestelde van een begrotingstekort, een begrotingsoverschot, treedt op wanneer de inkomsten van de overheid de huidige uitgaven overtreffen, wat resulteert in een overschot aan geld dat naar behoefte kan worden gebruikt.

In feite heeft de regering sinds 1969 in slechts vijf jaar begrotingsoverschotten geregistreerd, de meeste onder Democratische president Bill Clinton.

In al te zeldzame tijden waarin inkomsten gelijk zijn aan uitgaven, wordt het budget 'evenwichtig' genoemd.

Voegt toe aan nationale schuld

Het runnen van een begrotingstekort draagt bij aan de nationale schuld en heeft in het verleden het Congres gedwongen het schuldplafond te verhogen onder tal van presidentiële overheden, zowel Republikeins als Democratisch, om de overheid in staat te stellen aan haar wettelijke verplichtingen te voldoen.

Hoewel de federale tekorten de afgelopen jaren aanzienlijk zijn gekrompen, projecten van het Congressional Budget Office (CBO) die volgens de huidige wetgeving de uitgaven voor sociale zekerheid en grote gezondheidszorgprogramma's, zoals Medicare, hebben verhoogd, samen met stijgende rentekosten, de staatsschuld gestaag doen stijgen de lange termijn.

De grotere tekorten zouden ervoor zorgen dat de federale schuld sneller groeit dan de economie. Tegen 2040, de CBO-projecten, zal de nationale schuld meer dan 100% van het bruto binnenlands product (bbp) van het land bedragen en een opwaarts pad voortzetten - 'een trend die niet voor onbepaalde tijd kan worden volgehouden', merkt de CBO op.

Let vooral op de plotselinge stijging van het tekort van $ 162 miljard in 2007 naar $ 1,4 biljoen in 2009. Deze stijging was voornamelijk te wijten aan uitgaven voor speciale, tijdelijke overheidsprogramma's die bedoeld waren om de economie opnieuw te stimuleren tijdens de 'grote recessie' van die periode.

De begrotingstekorten liepen uiteindelijk terug naar de miljarden in 2013. Maar in augustus 2019 voorspelde het CBO dat het tekort opnieuw $ 1 biljoen zou overtreffen in 2020 - drie jaar eerder dan oorspronkelijk was verwacht.

Hier is het werkelijke en verwachte begrotingstekort of -overschot per boekjaar, volgens CBO-gegevens voor de moderne geschiedenis.

2029 - $ 1,4 biljoen begrotingstekort (geprojecteerd)
2028 - $ 1,5 biljoen begrotingstekort (geprojecteerd)
2027 - $ 1,3 biljoen begrotingstekort (geprojecteerd)
2026 - $ 1,3 biljoen begrotingstekort (geprojecteerd)
2025 - $ 1,3 biljoen begrotingstekort (geprojecteerd)
2024 - $ 1,2 biljoen begrotingstekort (geprojecteerd)
2023 - $ 1,2 biljoen begrotingstekort (geprojecteerd)
2022 - $ 1,2 biljoen begrotingstekort (geprojecteerd)
2021 - $ 1 biljoen begrotingstekort (geprojecteerd)
2020 - $ 1 biljoen begrotingstekort (geprojecteerd)
2019 - Begrotingstekort van $ 960 miljard (verwacht)
2018 - $ 779 miljard begrotingstekort
2017 - Een begrotingstekort van $ 665 miljard
2016 - 585 miljard dollar begrotingstekort
2015 - $ 439 miljard begrotingstekort
2014 - $ 514 miljard begrotingstekort
2013 - $ 719 miljard begrotingstekort
2012 - $ 1,1 biljoen begrotingstekort
2011 - $ 1,3 biljoen begrotingstekort
2010 - $ 1,3 biljoen begrotingstekort
2009 - $ 1,4 biljoen begrotingstekort
2008 - $ 455 miljard begrotingstekort
2007 - $ 162 miljard begrotingstekort
2006 - $ 248,2 miljard begrotingstekort
2005 - 319 miljard dollar begrotingstekort
2004 - $ 412,7 miljard begrotingstekort
2003 - $ 377,6 miljard begrotingstekort
2002 - $ 157,8 miljard begrotingstekort
2001 - $ 128,2 miljard budget overschot
2000 - $ 236,2 miljard budget overschot
1999 - $ 125,6 miljard budget overschot
1998 - $ 69,3 miljard budget overschot
1997 - $ 21,9 miljard begrotingstekort
1996 - $ 107,4 miljard begrotingstekort
1995 - $ 164 miljard begrotingstekort
1994 - $ 203,2 miljard begrotingstekort
1993 - $ 255,1 miljard begrotingstekort
1992 - $ 290,3 miljard begrotingstekort
1991 - $ 269,2 miljard begrotingstekort
1990 - $ 221 miljard begrotingstekort
1989 - $ 152,6 miljard begrotingstekort
1988 - $ 155,2 miljard begrotingstekort
1987 - Begrotingstekort van $ 149,7 miljard
1986 - $ 221,2 miljard begrotingstekort
1985 - $ 212,3 miljard begrotingstekort
1984 - $ 185,4 miljard begrotingstekort
1983 - $ 207,8 miljard begrotingstekort
1982 - Budgettair tekort van $ 128 miljard
1981 - $ 79 miljard begrotingstekort
1980 - $ 73,8 miljard begrotingstekort
1979 - $ 40,7 miljard begrotingstekort
1978 - $ 59,2 miljard begrotingstekort
1977 - $ 53,7 miljard begrotingstekort
1976 - $ 73,7 miljard begrotingstekort
1975 - $ 53,2 miljard begrotingstekort
1974 - $ 6,1 miljard begrotingstekort
1973 - $ 14,9 miljard begrotingstekort
1972 - $ 23,4 miljard begrotingstekort
1971 - $ 23 miljard begrotingstekort
1970 - $ 2,8 miljard begrotingstekort
1969 - $ 3,2 miljard budget overschot

Tekort als percentage van het bbp

Om het federale tekort in het juiste perspectief te plaatsen, moet het worden gezien in termen van het vermogen van de overheid om het terug te betalen. Economen doen dit door het tekort te vergelijken met het bruto binnenlands product (bbp) - de maat voor de totale omvang en kracht van de Amerikaanse economie.

Deze "schuldquote" is een verhouding tussen de cumulatieve overheidsschuld en het bbp in de tijd. Een lage schuldquote geeft aan dat de economie van het land voldoende goederen en diensten produceert en verkoopt om het federale tekort terug te betalen zonder verdere schulden op te lopen..

Eenvoudig gezegd kan een grotere economie een groter budget en dus een groter begrotingstekort verdragen.

Volgens het Begrotingscomité van de Senaat bedroeg het federale tekort in het fiscale jaar 2017 3,4% van het bbp. Voor het fiscale jaar 2018, toen de Amerikaanse overheid opereerde met haar grootste budget in de geschiedenis, werd het tekort geschat op 4,2% van het bbp. Vergeet niet dat hoe lager het schuldpercentage, hoe beter.

Het is duidelijk dat hoe meer u uitgeeft, hoe moeilijker het is om uw schulden terug te betalen.

Geesteswetenschappen