Geschiedenis van de kunstbeweging van het Fauvisme

"Fauves! Wilde beesten!"

Niet bepaald een vleiende manier om de eerste modernisten te begroeten, maar dit was de kritische reactie op een kleine groep schilders die tentoonstelden in de Salon d'Automme in Parijs in 1905. Hun opvallende kleurkeuzes waren nog nooit eerder gezien en het was een schok voor het systeem om ze allemaal samen in dezelfde kamer te zien hangen. De kunstenaars hadden niet voorgenomen om iedereen te shockeren, experimenteerden ze gewoon, probeerden ze een nieuwe manier van kijken vast te leggen met pure, levendige kleuren. Sommige schilders benaderden hun pogingen cerebraal, terwijl anderen er bewust voor kozen helemaal niet te denken, maar de resultaten waren vergelijkbaar: blokken en streepjes kleuren die niet in de natuur worden gezien, afgewisseld met andere onnatuurlijke kleuren in een razernij van emotie. Dit moest zijn gedaan door gekken, wilde beesten, fauves!

Hoe lang duurde de beweging?

Bedenk eerst dat het Fauvisme dat niet was technisch gezien een beweging. Het had geen schriftelijke richtlijnen of manifest, geen ledenlijst en geen exclusieve groepstentoonstellingen. "Fauvisme" is gewoon een woord van periodisering dat we gebruiken in plaats van: "Een assortiment van schilders die losjes met elkaar bekend waren en die op ongeveer dezelfde manier en op ongeveer dezelfde manier met kleur experimenteerden."

Dat gezegd hebbende, Fauvisme was uitzonderlijk kort. Beginnend met Henri Matisse (1869-1954), die onafhankelijk werkte, begonnen een paar kunstenaars rond de eeuwwisseling te verkennen met behulp van onverdunde kleurvlakken. Matisse, Maurice de Vlaminck (1876-1958), André Derain (1880-1954), Albert Marquet (1875-1947) en Henri Manguin (1875-1949) exposeerden allemaal in de Salon d'Automme in 1903 en 1904. Niemand echt lette echter op tot de Salon van 1905, toen al hun werken in dezelfde kamer werden opgehangen.

Het zou juist zijn om te zeggen dat de bloeitijd van de Fauves in 1905 begon. Ze namen een paar tijdelijke toegewijden op, waaronder Georges Braque (1882-1963), Othon Friesz (1879-1949) en Raoul Dufy (1877-1953), en waren nog gedurende twee jaar tot 1907 in de publieke radar. De Fauves hadden echter begon op dat moment al in andere richtingen te drijven en ze waren steenkoud gedaan in 1908.

Wat zijn de belangrijkste kenmerken van fauvisme?

• Kleur! Niets had voorrang op kleur voor de Fauves. Rauwe, pure kleur was niet ondergeschikt aan de compositie, het definieerde de compositie. Als de kunstenaar bijvoorbeeld een rode lucht schilderde, moest de rest van het landschap volgen. Om het effect van een rode lucht te maximaliseren, zou hij kunnen kiezen voor limoengroene gebouwen, geel water, oranje zand en koningsblauwe boten. Hij zou andere, even levendige kleuren kunnen kiezen. Het enige waar u op kunt rekenen, is dat geen van de Fauves ooit met realistisch gekleurde landschappen ging.
• Vereenvoudigde formulieren Misschien is dit vanzelfsprekend, maar omdat de Fauves de normale schildertechnieken mijden om vormen af ​​te bakenen, waren eenvoudige vormen een noodzaak.
• Gewoon Onderwerp Je hebt misschien gemerkt dat de Fauves de neiging hadden landschappen of scènes van het dagelijkse leven in landschappen te schilderen. Hier is een eenvoudige verklaring voor: landschappen zijn niet kieskeurig, ze smeken om grote kleurvlakken.
• expressiviteit Wist je dat fauvisme een soort expressionisme is? Welnu, het is - een vroeg type, misschien zelfs het eerste type. Expressionisme, dat het uitstorten van de emoties van de kunstenaar door verhoogde kleuren en knallende vormen, is een ander woord voor 'passie' in de meest fundamentele betekenis. De Fauves waren niets, zo niet gepassioneerd, toch??

Invloeden van het fauvisme

Het post-impressionisme was hun primaire invloed, omdat de Fauves het werk van de post-impressionisten persoonlijk of intiem kenden. Ze namen de constructieve kleurvlakken van Paul Cézanne (1839-1906), de symboliek en het cloisonnisme van Paul Gauguin (1848-1903) op, en de pure, heldere kleuren waarmee Vincent van Gogh (1853-1890) voor altijd verbonden zal blijven.

Bovendien heeft Henri Matisse zowel Georges Seurat (1859-1891) als Paul Signac (1863-1935) gecrediteerd voor het helpen hem zijn innerlijke Wild Beast te ontdekken. Matisse schilderde met Signac - een beoefenaar van het pointillisme van Seurat - in Saint-Tropez in de zomer van 1904. Niet alleen deed het licht van de Franse Rivièra Matisse op zijn hielen schrikken, hij was verbluft door de techniek van Signac in dat licht. Matisse werkte koortsachtig om de kleurmogelijkheden die in zijn hoofd wervelden vast te leggen, studie na studie te maken en uiteindelijk te voltooien Luxe, Calme et Volupte in 1905. Het schilderij werd de volgende lente tentoongesteld in de Salon des Independents, en we begroeten het nu als het eerste echte voorbeeld van het Fauvisme.

Bewegingen Fauvisme beïnvloed

Fauvisme had een grote impact op andere expressionistische bewegingen, waaronder zijn hedendaagse Die Brücke en de latere Blaue Reiter. Wat nog belangrijker is, de gedurfde kleuring van de Fauves was een vormende invloed op talloze individuele kunstenaars in de toekomst: denk aan Max Beckmann, Oskar Kokoschka, Egon Schiele, George Baselitz of een van de abstracte expressionisten om er maar een paar te noemen.

Artiesten geassocieerd met Fauvisme

• Ben Benn
• Georges Braque
• Charles Camoin
• André Derain
• Kees van Dongen
• Raoul Dufy
• Roger de la Fresnaye
• Othon Friesz
• Henri Manguin
• Albert Marquet
• Henri Matisse
• Jean Puy
• Georges Rouault
• Louis Valtat
• Maurice de Vlaminck
• Marguerite Thompson Zorach

bronnen

• Clement, Russell T. Les Fauves: A Sourcebook. Westport, CT: Greenwood Press, 1994.
• Elderfield, John. The "Wild Beasts": Fauvisme en zijn affiniteiten. New York: The Museum of Modern Art, 1976.
• Flam, Jack. Matisse on Art herziene ed. Berkeley: University of California Press, 1995.
• Leymarie, Jean. Fauves en Fauvism. New York: Skira, 1987.
• Whitfield, Sarah. Fauvisme. New York: Thames & Hudson, 1996.