Geschiedenis van St. Valentijnsdag in de 19e eeuw

Herdenkingen van Valentijnsdag zijn geworteld in het verre verleden. In de middeleeuwen begon de traditie van het kiezen van een romantische partner op de dag van die bepaalde heilige omdat men geloofde dat vogels op die dag begonnen te paren.

Toch lijkt er geen bewijs te zijn dat de historische Sint-Valentijn, een vroege christelijke martelaar door de Romeinen, connecties had met vogels of romantiek.

In de 19e eeuw waren er verhalen in overvloed dat de wortels van Valentijnsdag teruggingen naar Rome en het festival van Lupercalia op 15 februari, maar moderne wetenschappers geven dat idee niet.

Ondanks de mysterieuze en raadselachtige wortels van de vakantie, is het duidelijk dat mensen al eeuwen Valentijnsdag houden. De beroemde Londense dagboekschrijver Samuel Pepys noemde de observaties van de dag halverwege de jaren 1600, compleet met uitgebreide geschenken aan de rijkere leden van de samenleving.

De geschiedenis van Valentijnskaarten

Het lijkt erop dat het schrijven van speciale notities en brieven voor Valentijnsdag in de jaren 1700 enorm populair werd. In die tijd zouden de romantische missieven met de hand zijn geschreven, op gewoon briefpapier.

Papieren speciaal gemaakt voor Valentijnsgroeten werden in de jaren 1820 op de markt gebracht en het gebruik ervan werd in de mode in zowel Groot-Brittannië als de Verenigde Staten. In de jaren 1840, toen de posttarieven in Groot-Brittannië gestandaardiseerd werden, begonnen commercieel geproduceerde Valentine-kaarten in populariteit te groeien. De kaarten waren platte vellen, vaak bedrukt met gekleurde illustraties en reliëfranden. De vellen, wanneer gevouwen en verzegeld met was, konden worden verzonden.

De Amerikaanse valentijnindustrie begon in New England

Volgens de legende inspireerde een Engelse Valentine die door een vrouw in Massachusetts werd ontvangen, het begin van de Amerikaanse Valentine-industrie.

Esther A. Howland, een student aan het Mount Holyoke College in Massachusetts, begon valentijnkaarten te maken nadat ze een kaart had ontvangen die door een Engels bedrijf was geproduceerd. Omdat haar vader een briefer was, verkocht ze haar kaarten in zijn winkel. Het bedrijf groeide en ze huurde snel vrienden in om haar te helpen de kaarten te maken. En naarmate ze meer zaken trok, werd haar woonplaats Worcester, Massachusetts het centrum van de Amerikaanse Valentijnsproductie.

Valentijnsdag werd een populaire vakantie in Amerika

Tegen het midden van de jaren 1850 was het verzenden van gefabriceerde Valentijnsdagkaarten zo populair dat de New York Times op 14 februari 1856 een redactioneel artikel publiceerde waarin de praktijk scherp werd bekritiseerd:

"Onze beaux en belles zijn tevreden met een paar ellendige regels, netjes geschreven op fijn papier, of anders kopen ze een bedrukte Valentine met kant en klare verzen, waarvan sommige kostbaar zijn, en waarvan vele goedkoop en onfatsoenlijk zijn.

"In ieder geval, of ze nu fatsoenlijk of onfatsoenlijk zijn, behagen ze alleen de dwazen en geven de boosdoeners de kans om hun neigingen te ontwikkelen en ze anoniem voor de relatief deugdzame te plaatsen. De gewoonte bij ons heeft geen nuttige functie, en hoe eerder het wordt afgeschaft hoe beter. "

Ondanks de verontwaardiging van de redacteur bleef de praktijk van het sturen van Valentijnsdag bloeien gedurende het midden van de 19e eeuw.

Populariteit van de Valentine Card boomed na de burgeroorlog

In de jaren na de burgeroorlog gaven krantenberichten aan dat de praktijk van het verzenden van valentijnskaarten juist groeide.

Op 4 februari 1867 interviewde de New York Times de heer J.H. Hallett, die werd geïdentificeerd als de "hoofdinspecteur van de Carrier Department van het City Post Office." Mr. Hallett verstrekte statistieken waaruit bleek dat in 1862 postkantoren in New York City 21.260 Valentijnsdag hadden geaccepteerd voor bezorging. Het volgende jaar liet een lichte stijging zien, maar toen daalde het aantal in 1864 tot slechts 15.924.

Een grote verandering vond plaats in 1865, misschien omdat de donkere jaren van de burgeroorlog eindigden. New Yorkers mailden meer dan 66.000 Valentijnsdag in 1865 en meer dan 86.000 in 1866. De traditie van het verzenden van Valentine-kaarten werd een groot bedrijf.

Het artikel van februari 1867 in de New York Times onthult dat sommige New Yorkers exorbitante prijzen betaalden voor Valentijnsdag:

"Het is voor velen een raadsel om te begrijpen hoe een van deze kleinigheden zo kan worden opgezet dat het voor $ 100 wordt verkocht; maar het feit is dat zelfs dit cijfer geenszins de limiet van hun prijs is. Er is een traditie dat een van de Broadway-dealers heeft niet veel jaren geleden niet minder dan zeven valentijnskaarten weggegooid die elk $ 500 kosten, en we kunnen gerust stellen dat als iemand zo eenvoudig was om tien keer die som te willen besteden aan een van deze missives, sommige ondernemende fabrikant zou een manier vinden om hem tegemoet te komen. "

Valentine-kaarten kunnen royale geschenken bevatten

De krant legde uit dat de duurste Valentijnsdag eigenlijk verborgen schatten verborgen in het papier hadden:

"Valentijnskaarten van deze klasse zijn niet alleen combinaties van papier, prachtig verguld, zorgvuldig in reliëf gemaakt en uitvoerig geregen. Voor de zekerheid tonen ze papierliefhebbers gezeten in papieren grotten, onder papieren rozen, in een hinderlaag gelaten door papieren cupido's, en toegeven aan de luxe van papieren kussen; maar ze tonen ook iets aantrekkelijker dan deze papieren geneugten aan de dolblij ontvanger. Houders sluw voorbereid kunnen horloges of andere sieraden verbergen, en er is natuurlijk geen limiet aan de lengte die rijke en dwaze liefhebbers kunnen gaan. "

In de late jaren 1860 waren de meeste valentines bescheiden geprijsd en gericht op een massapubliek. En velen zijn ontworpen voor humoristisch effect, met karikaturen van bepaalde beroepen of etnische groepen. Inderdaad, veel Valentijnsdag in de late jaren 1800 waren bedoeld als grappen, en het verzenden van humoristische kaarten was jarenlang een bevlieging.

Victoriaanse valentines zouden kunstwerken kunnen zijn

De legendarische Britse illustrator van kinderboeken Kate Greenaway ontwierp valentines in de late jaren 1800 die enorm populair waren. Haar Valentine-ontwerpen werden zo goed verkocht voor de kaartuitgever, Marcus Ward, dat ze werd aangemoedigd om kaarten te ontwerpen voor andere feestdagen.

Sommige illustraties van Greenaway voor valentijnskaarten werden verzameld in een boek gepubliceerd in 1876, "Quiver of Love: A Collection of Valentines."

Volgens sommige berichten viel de praktijk van het verzenden van Valentine-kaarten in de late jaren 1800 af en werd deze pas in de jaren 1920 nieuw leven ingeblazen. Maar de vakantie zoals we die vandaag kennen, heeft zijn wortels in de 19e eeuw.