Geschiedenis van postkantoortechnologie

Aan het begin van de 20e eeuw vertrouwde het postkantoor volledig op verouderde postafhandelingsactiviteiten, zoals de "pigeonhole" -methode voor het sorteren van brieven, een overblijfsel uit de koloniale tijd. Hoewel ruwe sorteermachines werden voorgesteld door uitvinders van annuleringsmachines in de vroege jaren 1900 en getest in de jaren 1920, stelde de Grote Depressie en de Tweede Wereldoorlog de wijdverbreide ontwikkeling van mechanisatie van het postkantoor uit tot het midden van de jaren 1950. De afdeling postkantoor heeft vervolgens belangrijke stappen gezet in de richting van mechanisatie door projecten te initiëren en contracten te gunnen voor de ontwikkeling van een aantal machines en technologieën, waaronder briefsorters, facer-cancellers, automatische adreslezers, pakjes sorteerders, geavanceerde transportbanden, platte sorteerders en technologie voor brievenpostcodering en stempelmarkering.

Sorteermachines voor postkantoren

Postkantoor Annuleren

Postkantoor optische karakterlezer

Mechanisatie verhoogde productiviteit. Tegen het midden van de jaren zeventig was het echter duidelijk dat goedkopere, efficiëntere methoden en apparatuur nodig waren om de stijgende kosten in verband met het groeiende postvolume te compenseren. Om het aantal afhandeling van poststukken te verminderen, begon de posterijen in 1978 een uitgebreide postcode te ontwikkelen.

De nieuwe code vereiste nieuwe apparatuur. Het postkantoor ging in automatisering in september 1982, toen de eerste computergestuurde single-line optische karakterlezer in Los Angeles werd geïnstalleerd. De apparatuur vereiste dat een brief slechts één keer op het kantoor van oorsprong werd gelezen door een OCR, die een barcode op de envelop drukte. Op het kantoor van bestemming sorteerde een goedkopere barcodesorteerder (BCS) de e-mail door de barcode te lezen.

Na de introductie van de ZIP + 4-code in 1983 werd de eerste leveringsfase van de nieuwe OCR-kanaalsorteerders en BCS's medio 1984 voltooid.

Vandaag verandert een nieuwe generatie apparatuur de manier waarop e-mail stroomt en verbetert de productiviteit. Multiline optische karakterlezers (MLOCR's) lezen het hele adres op een envelop, spuiten een barcode op de envelop en sorteren deze vervolgens met een snelheid van meer dan negen per seconde. Barcodelezers met groot bereik kunnen een barcode vrijwel overal op een brief lezen. Geavanceerde facer-annuleringssystemen kunnen mail onder ogen zien, annuleren en sorteren. Het externe barcoderingssysteem (RBCS) biedt barcodering voor handgeschreven scriptmail of -mail die niet door OCR's kan worden gelezen.

Walk-It

Tot nu toe lag de meeste nadruk in automatisering op de machine bedrukte post. Toch moest brievenpost met adressen die handgeschreven of niet machinaal leesbaar waren, handmatig of door een briefsorteermachine worden verwerkt. De RBCS staat nu toe dat de meeste van deze e-mail barcodes voor afleverpunten ontvangt zonder te worden verwijderd uit de geautomatiseerde e-mailstroom. Wanneer MLOCR's geen adres kunnen lezen, spuiten ze een identificatiecode op de achterkant van de envelop. Operators op een gegevensinvoersite, die mogelijk ver verwijderd is van de postverwerkingsfaciliteit, lezen het adres op een videoscherm en voeren een code in waarmee een computer de postcode kan bepalen. De resultaten worden teruggestuurd naar een aangepaste barcodesorteerder, die de 11-cijferige postcode-informatie voor dat artikel ophaalt en de juiste barcode op de voorkant van de envelop spuit. De mail kan vervolgens worden gesorteerd binnen de geautomatiseerde mailstream.

Omgaan met papierstroom

Concurrentie en verandering

De concurrentie groeide voor elk postproduct. De opkomst van faxapparaten, elektronische communicatie en andere technologieën boden alternatieven voor het overbrengen van rekeningen, afschriften en persoonlijke berichten. Ondernemers en uitgeverijen zetten alternatieve bezorgnetwerken op in een poging de kosten van het bezorgen van tijdschriften en kranten te drukken. Veel derde klas mailers, die hun mailingbudgetten zagen verminderen en hun portokosten hoger stegen dan verwacht, begonnen een deel van hun uitgaven te verplaatsen naar andere vormen van reclame, waaronder kabeltelevisie en telemarketing. Particuliere bedrijven bleven de markt domineren voor de dringende levering van post en pakketten.