Geschiedenis van antiseptica en erfenis van Ignaz Semmelweis

Antiseptische techniek en het gebruik van chemische antiseptica is een recente ontwikkeling in de geschiedenis van chirurgie en medische behandeling. Dit is niet verwonderlijk, omdat de ontdekking van bacteriën en het bewijs van Pasteur dat ze ziekten konden veroorzaken pas in de laatste helft van de 19e eeuw plaatsvonden.

Was je handen

De Hongaarse verloskundige Ignaz Philipp Semmelweis werd geboren op 1 juli 1818 en stierf op 13 augustus 1865. Terwijl hij op de kraamafdeling van het Weense algemene ziekenhuis in 1846 werkte, hield hij zich bezig met de snelheid van kraamvrouwenkoorts (ook wel kinderbedkoorts genoemd) bij de vrouwen die daar is bevallen. Dit was vaak een dodelijke toestand.

Het percentage voor kraamvrouwenkoorts was vijf keer hoger in de wijk met mannelijke artsen en studenten geneeskunde en lager in de wijk met verloskundigen. Waarom zou dit zo zijn? Hij probeerde verschillende mogelijkheden te elimineren, van de positie van bevalling tot het elimineren van een doorgang door een priester nadat de patiënten stierven. Deze hadden geen effect.

In 1847 sneed de goede vriend van Dr. Ignaz Semmelweis, Jakob Kolletschka, zijn vinger terwijl hij een autopsie deed. Kolletschka stierf spoedig aan symptomen zoals die van kraamvrouwenkoorts. Dit bracht Semmelwiss ertoe om op te merken dat de artsen en medische studenten vaak autopsies verrichtten, terwijl de verloskundigen dat niet deden. Hij theoretiseerde dat deeltjes van de kadavers verantwoordelijk waren voor de overdracht van de ziekte.

Hij stelde het wassen van handen en instrumenten in met zeep en chloor. Op dit moment was het bestaan ​​van bacteriën niet algemeen bekend of geaccepteerd. De miasma-ziektetheorie was de standaard en chloor zou alle zieke dampen verwijderen. De gevallen van kraamvrouwenkoorts daalden dramatisch toen artsen zich moesten wassen na een autopsie.

Hij gaf in het openbaar een lezing over zijn resultaten in 1850. Maar zijn observaties en resultaten waren niet opgewassen tegen de diepgewortelde overtuiging dat ziekte het gevolg was van een onevenwichtigheid in humor of verspreiding door miasma's. Het was ook een irritante taak die de artsen de schuld gaf van het verspreiden van ziekten. Semmelweis heeft 14 jaar besteed aan het ontwikkelen en promoten van zijn ideeën, waaronder het publiceren van een slecht beoordeeld boek in 1861. In 1865 leed hij aan een zenuwinzinking en was hij vastbesloten om een ​​krankzinnig asiel op te richten waar hij snel stierf aan bloedvergiftiging.

Pas na de dood van Dr. Semmelweis werd de kiemtheorie van ziekte ontwikkeld, en hij wordt nu erkend als een pionier van antiseptisch beleid en preventie van nosocomiale aandoeningen.

Joseph Lister: Antiseptisch principe

Tegen het midden van de negentiende eeuw zorgde post-operatieve sepsis-infectie voor de dood van bijna de helft van de patiënten die een grote operatie ondergingen. Een veel voorkomend rapport van chirurgen was: operatie succesvol maar de patiënt stierf.

Joseph Lister was overtuigd van het belang van zorgvuldige netheid en het nut van deodorants in de operatiekamer; en toen hij door Pasteur's onderzoek besefte dat de vorming van pus te wijten was aan bacteriën, ging hij over tot het ontwikkelen van zijn antiseptische chirurgische methode.

De erfenis van Semmelweis en Lister

Handen wassen tussen patiënten wordt nu erkend als de beste manier om verspreiding van ziekten in de gezondheidszorg te voorkomen. Het is nog steeds moeilijk om volledige naleving te krijgen van artsen, verpleegkundigen en andere leden van het gezondheidsteam. Het gebruik van steriele techniek en steriele instrumenten in chirurgie heeft beter succes gehad.