Glorieuze revolutie Definitie, geschiedenis en betekenis

De Glorious Revolution was een bloedeloze coup die plaatsvond van 1688-1689, waarbij de katholieke koning James II van Engeland werd afgezet en opgevolgd door zijn protestantse dochter Mary II en haar Nederlandse echtgenoot, prins Willem III van Orange. Gemotiveerd door zowel politiek als religie, leidde de revolutie tot de goedkeuring van de Engelse Bill of Rights van 1689 en veranderde voor altijd de manier waarop Engeland werd bestuurd. Naarmate het parlement meer controle kreeg over de voorheen absolute autoriteit van de koninklijke monarchie, werden de zaden van de moderne politieke democratie gezaaid. 

Key Takeaways: The Glorious Revolution

• De glorierijke revolutie verwijst naar de gebeurtenissen van 1688-89 die ertoe leidden dat katholieke koning James II van Engeland werd afgezet en vervangen op de troon door zijn protestantse dochter Mary II en haar echtgenoot William III, Prins van Oranje. 
• De glorieuze revolutie is ontstaan ​​uit de pogingen van James II om de vrijheid van aanbidding voor katholieken uit te breiden in tegenstelling tot de verlangens van de protestantse meerderheid.
• De glorieuze revolutie resulteerde in de Engelse Bill of Rights die Engeland als een constitutionele in plaats van absolute monarchie vestigde en diende als model voor de Amerikaanse Bill of Rights.

Het bewind van koning James II 

Toen James II in 1685 de troon van Engeland veroverde, werden de gespannen relaties tussen protestanten en katholieken erger. Een vrome katholiek zelf, James breidde de vrijheid van aanbidding voor katholieken uit en begunstigde katholieken bij het aanstellen van militaire officieren. Het ogenschijnlijke religieuze favoritisme van James, samen met zijn nauwe diplomatieke banden met Frankrijk, maakte veel van het Engelse volk boos en zorgde voor een gevaarlijke politieke wig tussen de monarchie en het Britse parlement. 

James II, portret. Koning van Engeland en Ierland van 6 februari 1685 tot hij werd afgezet in de Glorious Revolution van 1688. Culture Club / Getty Images

In maart 1687 gaf James een controversiële koninklijke verklaring van aflaten uit waarin alle wetten werden opgelegd die protestanten straften die de kerk van Engeland verwierpen. Later datzelfde jaar ontbond James II het Parlement en probeerde hij een nieuw Parlement op te richten dat nooit zou instemmen met het betwisten of betwisten van zijn heerschappij volgens de 'goddelijke recht van koningen' doctrine van absolutisme. 

De protestantse dochter van James, Maria II, bleef de enige rechtmatige erfgenaam van de Engelse troon tot 1688, toen James een zoon had, die hij beloofde op te voeden als katholiek. Angst ontstond al snel dat deze verandering in de lijn van koninklijke opvolging zou resulteren in een katholieke dynastie in Engeland.  

In het parlement kwam James 'meest stijve oppositie van de Whigs, een invloedrijke politieke partij waarvan de leden een constitutionele monarchie verkozen boven de absolute monarchie van James. Omdat ze in een poging om een ​​wetsvoorstel om James van de troon uit te sluiten tussen 1679 en 1681 waren mislukt, waren de Whigs vooral verontwaardigd over de mogelijke lange lijn van katholieke opvolging op de troon van zijn bewind.

James 'voortdurende inspanningen om de katholieke emancipatie te bevorderen, zijn impopulaire vriendschappelijke relatie met Frankrijk, zijn conflict met de Whigs in het Parlement en onzekerheid over zijn opvolger van de troon wakkerde de vlam van revolutie aan.  

Invasie van Willem III

In 1677 was de protestantse dochter van James II, Mary II, getrouwd met haar eerste neef William III, vervolgens de Prins van Oranje, een soeverein vorstendom dat nu deel uitmaakt van Zuid-Frankrijk. William was al lang van plan Engeland binnen te vallen in een poging James te verdrijven en de katholieke emancipatie te voorkomen. William besloot echter niet binnen te vallen zonder enig niveau van steun in Engeland zelf. In april 1688 schreven zeven collega's van koning James aan William hun trouw te beloven als hij Engeland zou binnenvallen. In hun brief verklaarde "The Seven" dat "het grootste deel van de [Engelse] adel en adel" ongelukkig was met het bewind van James II en zich zou verenigen met William en zijn binnenvallende krachten.. 

Aangemoedigd door de belofte van steun van ontevreden Engelse edellieden en prominente protestantse geestelijken, verzamelde William een ​​indrukwekkende marine-armada en viel Engeland binnen, landend in Torbay, Devon, in november 1688. 

James II had op de aanval geanticipeerd en had zijn leger persoonlijk vanuit Londen geleid om de binnenvallende armada van William te ontmoeten. Verschillende soldaten en familieleden van James keerden zich echter tegen hem en beloofden hun trouw aan William. Omdat zowel zijn steun als zijn gezondheid faalden, trok James zich op 23 november 1688 terug in Londen. 

In wat een poging leek om de troon te behouden, bood James aan in te stemmen met een vrij gekozen parlement en een algemene amnestie te verlenen aan allen die tegen hem in opstand waren gekomen. In werkelijkheid bleef James echter lang stilstaan, nadat hij al had besloten om Engeland te ontvluchten. James vreesde dat zijn protestantse en Whig-vijanden zouden eisen dat hij geëxecuteerd zou worden en dat William zou weigeren hem gratie te verlenen. Begin december 1688 ontbond James II officieel zijn leger. Op 18 december ontvluchtte James II veilig Engeland en trok hij effectief de troon af. Willem III van Oranje, begroet door gejuich, kwam dezelfde dag Londen binnen.

Engelse Bill of Rights

In januari 1689 kwam een ​​diep verdeeld Engels congresparlement bijeen om de kronen van Engeland, Schotland en Ierland over te dragen. Radicale Whigs beweerde dat William zou moeten regeren als een gekozen koning, wat betekent dat zijn macht zou worden afgeleid van het volk. Tories wilde Mary als koningin toejuichen, met William als haar regent. Toen William dreigde Engeland te verlaten als hij niet tot koning werd benoemd, sloot het Parlement een compromis over een gezamenlijke monarchie, met Willem III als koning en James 'dochter Mary II, als koningin. 

William III en Mary II, koning en koningin van Groot-Brittannië en Ierland, c1689. De protestantse Willem van Oranje (1650-1702) en Mary Stuart (1662-1694) kwamen na de glorieuze revolutie op de troon. Ze regeerden samen tot de dood van Mary in 1694, waarna William alleen regeerde. Artiest onbekend. Erfgoedafbeeldingen / Getty-afbeeldingen

Onderdeel van het compromisakkoord van het Parlement vereist dat zowel William als Mary 'een wet ondertekenen die de rechten en vrijheden van het onderwerp verklaart en de opvolging van de kroon regelt'. In de volksmond bekend als de Engelse Bill of Rights, de wet gespecificeerd constitutionele en burgerrechten van de mensen en gaf het Parlement veel meer macht over de monarchie. Willem III en Mary II hebben de Engelse Bill of Rights in februari 1689 ondertekend en bewezen meer bereid te zijn om beperkingen van het parlement te accepteren dan eerdere vorsten..

Naast andere grondwettelijke beginselen erkende de Engelse Bill of Rights het recht op regelmatige vergaderingen van parlementen, vrije verkiezingen en vrijheid van meningsuiting in het parlement. Sprekend tegen het verband van de glorieuze revolutie, verbood het ook de monarchie om ooit onder katholieke controle te komen. 

Tegenwoordig geloven veel historici dat de Engelse Bill of Rights de eerste stap was in de conversie van Engeland van een absolute naar een constitutionele monarchie en als model diende voor de Bill of Rights in de Verenigde Staten..  

Betekenis van de glorieuze revolutie

Engelse katholieken leden zowel sociaal als politiek onder de glorierijke revolutie. Al meer dan een eeuw mochten katholieken niet stemmen, geen zitting nemen in het parlement of dienst doen als militaire officieren. Tot 2015 was het de zittende vorst van Engeland verboden katholiek te zijn of katholiek te trouwen. De Engelse Bill of Rights van 1689 begon het tijdperk van de Engelse parlementaire democratie. Niet sinds de vaststelling ervan heeft een Engelse koning of koningin absolute politieke macht gehad.

De glorieuze revolutie speelde ook een belangrijke rol in de geschiedenis van de Verenigde Staten. De revolutie bevrijdde de protestantse puriteinen die in de Amerikaanse koloniën woonden van enkele van de strenge wetten die hun werden opgelegd door de katholieke koning James II. Het nieuws van de revolutie wekte hoop op onafhankelijkheid onder de Amerikaanse kolonisten, wat leidde tot verschillende protesten en opstanden tegen de Engelse overheersing. 

Misschien wel het allerbelangrijkste, de Glorious Revolution diende als basis voor het constitutionele recht dat de regeringsmacht vestigde en definieerde, evenals het verlenen en beperken van rechten. Deze principes met betrekking tot de verdeling van bevoegdheden en functies tussen goed gedefinieerde uitvoerende, wetgevende en rechterlijke machtstakken zijn opgenomen in de grondwetten van Engeland, de Verenigde Staten en vele andere westerse landen. 

Bronnen en verdere referentie

• Kenyon, John P. "James II: koning van Engeland, Schotland en Ierland." Encyclopedia Britannica.
• Hutton, Ronald. "De restauratie: een politieke en religieuze geschiedenis van Engeland en Wales 1658-1667." Oxford Scholarship (1985). 
• "Koninklijke verklaring van verwennerij." Revolvy.com
• "Het conventieparlement." Brits Civil Wars Project.
• MacCubbin, R. P .; Hamilton-Phillips, M., eds. (1988). "The Age of William III and Mary II: Power, Politics ad Patronage, 1688-1702." William and Mary College. ISBN 978-0-9622081-0-2.
• "De Conventie en de Bill of Rights." Verenigd Koninkrijk Website van het Parlement.