De invloed van George Westinghouse op elektriciteit

George Westinghouse was een productieve uitvinder die de loop van de geschiedenis beïnvloedde door het gebruik van elektriciteit voor stroom en transport te bevorderen. Hij heeft de groei van spoorwegen mogelijk gemaakt door zijn uitvindingen. Als industrieel manager is de invloed van Westinghouse op de geschiedenis aanzienlijk - hij vormde en leidde meer dan 60 bedrijven om de uitvindingen van hem en anderen tijdens zijn leven op de markt te brengen. Zijn elektrisch bedrijf werd een van de grootste organisaties voor elektrische productie in de VS, en zijn invloed in het buitenland werd bewezen door de vele bedrijven die hij in andere landen oprichtte.

De vroege jaren

George Westinghouse, geboren op 6 oktober 1846 in Central Bridge, New York, werkte in de winkels van zijn vader in Schenectady, waar ze landbouwmachines produceerden. Hij diende als soldaat in de cavalerie gedurende twee jaar tijdens de burgeroorlog voordat hij in 1864 optrad tot waarnemend derde assistent-ingenieur bij de marine. Hij studeerde slechts 3 maanden aan de universiteit in 1865 en stopte snel met het verkrijgen van zijn eerste patent op 31 oktober, 1865, voor een roterende stoommachine.

Uitvindingen van Westinghouse

Westinghouse vond een instrument uit om ontspoorde vrachtauto's op treinsporen te vervangen en begon een bedrijf om zijn uitvinding te produceren. Hij verkreeg een patent voor een van zijn belangrijkste uitvindingen, de luchtrem, in april 1869. Met dit apparaat konden locomotiefingenieurs voor het eerst treinen stoppen met faalveilige nauwkeurigheid. Het werd uiteindelijk aangenomen door de meerderheid van de spoorwegen in de wereld. Treinongevallen waren frequent geweest vóór de uitvinding van Westinghouse omdat remmen op elke auto handmatig moesten worden bediend door verschillende remmers na een signaal van de ingenieur.

Westinghouse zag potentiële winst in de uitvinding en organiseerde in juli 1869 de Westinghouse Air Brake Company als president. Hij bleef wijzigingen aanbrengen in zijn luchtremontwerp en ontwikkelde later het automatische luchtremsysteem en de drievoudige klep.

Westinghouse breidde zich vervolgens uit naar de spoorwegsignaleringsindustrie in de Verenigde Staten door de Union Switch and Signal Company te organiseren. Zijn industrie groeide toen hij bedrijven opende in Europa en Canada. Apparaten gebaseerd op zijn eigen uitvindingen en de patenten van anderen zijn ontworpen om de verhoogde snelheid en flexibiliteit te beheersen die mogelijk werd gemaakt door de uitvinding van de luchtrem. Westinghouse ontwikkelde ook een apparaat voor de veilige transmissie van aardgas.

The Westinghouse Electric Company

Westinghouse zag al vroeg het potentieel voor elektriciteit en vormde in 1884 de Westinghouse Electric Company. Later zou het de Westinghouse Electric and Manufacturing Company worden genoemd. Hij verkreeg exclusieve rechten op de patenten van Nikola Tesla voor een polyfasesysteem van wisselstroom in 1888, waardoor de uitvinder werd overgehaald om lid te worden van de Westinghouse Electric Company.

Er was weerstand van het publiek tegen de ontwikkeling van wisselstroom. Critici, waaronder Thomas Edison, beweerden dat het gevaarlijk was en een gevaar voor de gezondheid was. Dit idee werd toegepast toen New York het gebruik van wisselstroomelektrocutie voor kapitaalmisdaden aannam. Onverschrokken bewees Westinghouse zijn levensvatbaarheid door zijn bedrijfsontwerp te hebben en het verlichtingssysteem te leveren voor de hele Colombiaanse tentoonstelling in Chicago in 1893.

Het Niagara Falls-project

Het bedrijf van Westinghouse ging een nieuwe industriële uitdaging aan toen het in 1893 een contract kreeg met de Cataract Construction Company om drie enorme generatoren te bouwen om de energie van de Niagara-watervallen te benutten. De installatie van dit project begon in april 1895. Tegen november waren alle drie generatoren voltooid. Ingenieurs bij Buffalo sloten de circuits af die uiteindelijk het proces voltooiden om een ​​jaar later stroom van Niagara te brengen.

De hydro-elektrische ontwikkeling van Niagara Falls door George Westinghouse in 1896 inhuldigde de praktijk van het plaatsen van generatorstations ver van consumptiecentra. De Niagara-fabriek bracht enorme hoeveelheden stroom over naar Buffalo, meer dan 20 mijl verderop. Westinghouse ontwikkelde een apparaat dat een transformator wordt genoemd om het probleem van het verzenden van elektriciteit over lange afstanden op te lossen. 

Westinghouse toonde overtuigend de algemene superioriteit van het overbrengen van vermogen met elektriciteit in plaats van met mechanische middelen zoals het gebruik van kabels, hydraulische leidingen of perslucht, die allemaal waren voorgesteld. Hij demonstreerde de transmissie-superioriteit van wisselstroom ten opzichte van gelijkstroom. Niagara zette een hedendaagse standaard voor generatorgrootte en het was het eerste grote systeem dat elektriciteit leverde vanuit één circuit voor meerdere eindtoepassingen zoals spoorwegen, verlichting en stroomvoorziening.

De Parsons Steam Turbine

Westinghouse maakte verdere industriële geschiedenis door exclusieve rechten te verwerven voor de productie van de Parsons-stoomturbine in Amerika en de introductie van de eerste wisselstroomlocomotief in 1905. De eerste belangrijke toepassing van wisselstroom op spoorwegsystemen werd gebruikt in de Manhattan Elevated-spoorwegen in New York en later in het metrosysteem van New York City. De eerste eenfasige spoorweglocomotief werd in 1905 gedemonstreerd op de Oost-Pittsburgh-emplacementen. Kort daarna begon de Westinghouse Company aan de elektrificatie van de New York, New Haven en Hartford Railroad met het enkelfasige systeem tussen Woodlawn, New York en Stamford, Connecticut.

Westinghouse's Later Years

De verschillende Westinghouse-bedrijven waren ongeveer $ 120 miljoen waard en hadden rond de eeuwwisseling ongeveer 50.000 werknemers in dienst. Tegen 1904 bezat Westinghouse negen productiebedrijven in de VS, één in Canada en vijf in Europa. Toen veroorzaakte de financiële paniek van 1907 dat Westinghouse de controle verloor over de bedrijven die hij had opgericht. Hij richtte zijn laatste grote project op in 1910, de uitvinding van een persluchtveer om de schok van autorijden weg te nemen. Maar in 1911 had hij alle banden met zijn voormalige bedrijven verbroken.

Westinghouse bracht een groot deel van zijn latere leven door in openbare dienst en vertoonde in 1913 tekenen van een hartkwaal. Hij kreeg de opdracht door artsen te rusten. Nadat zijn gezondheid en ziekte verslechterd waren in een rolstoel, stierf hij op 12 maart 1914, met in totaal 361 patenten op zijn naam. Zijn laatste patent werd ontvangen in 1918, vier jaar na zijn dood.