George Washington's eerste inhuldiging

De inhuldiging van George Washington als de eerste president van de Verenigde Staten op 30 april 1789, was een openbare gebeurtenis getuige van een juichende menigte. De viering in de straten van New York City was echter ook een zeer serieuze gebeurtenis, want het betekende het begin van een nieuw tijdperk.

Na het worstelen met de artikelen van de Confederatie in de jaren na de revolutionaire oorlog, was er behoefte aan een effectievere federale regering en een conventie in Philadelphia in de zomer van 1781 creëerde de grondwet, die het ambt van president vestigde.

George Washington was verkozen tot president van de Constitutionele Conventie en, gezien zijn grote status als nationale held, leek het duidelijk dat hij zou worden gekozen als de eerste president van de Verenigde Staten. Washington won gemakkelijk de eerste presidentsverkiezingen eind 1788 en toen hij de eed van zijn ambt aflegde op het balkon van de Federal Hall in Lower Manhattan, leek het voor de burgers van de jonge natie waarschijnlijk dat een stabiele regering eindelijk samen kwam.

Toen Washington het balkon van het gebouw betrad, zouden er veel precedenten ontstaan. Het basisformaat van die eerste inhuldiging meer dan 225 jaar geleden wordt in wezen om de vier jaar herhaald.

Voorbereidingen voor de inhuldiging

Na vertragingen bij het tellen van de stemmen en het bevestigen van de verkiezingen, werd Washington officieel geïnformeerd dat hij op 14 april 1789 was gekozen. De secretaris van het Congres reisde naar Mount Vernon om het nieuws te brengen. In een vreemd formele vergadering lazen Charles Thomson, de officiële boodschapper en Washington voorbereide verklaringen aan elkaar voor. Washington stemde ermee in om te dienen.

Twee dagen later vertrok hij naar New York City. De reis was lang en zelfs met de koets van Washington (een luxe voertuig uit die tijd) was het moeilijk. Washington werd bij elke halte opgewekt door mensen. Op vele nachten voelde hij zich verplicht om diners bij te wonen die werden georganiseerd door lokale hoogwaardigheidsbekleders, waarin hij uitbundig werd geroosterd.

Nadat een grote menigte hem in Philadelphia had verwelkomd, hoopte Washington stilletjes in New York City te komen (de locatie van de inhuldiging omdat D.C. nog niet de hoofdstad van het land was geworden). Hij kreeg zijn wens niet.

Op 23 april 1789 werd Washington vanuit Elizabeth, New Jersey naar Manhattan overgebracht aan boord van een rijkelijk versierd schip. Zijn aankomst in New York was een enorm publiek evenement. Een brief met een beschrijving van de festiviteiten die in kranten verschenen, meldde dat een kanonbegroeting werd afgevuurd toen het schip van Washington de batterij passeerde aan de zuidpunt van Manhattan.

Een parade gevormd bestaande uit een cavalerietroep gevormd toen hij landde en omvatte ook een artillerie-eenheid, "militaire officieren" en "de President's Guard samengesteld uit Grenadiers van het Eerste Regiment." Washington, samen met stads- en staatsambtenaren en gevolgd door honderden burgers, marcheerden naar het landhuis gehuurd als het President's House.

De brief uit New York, gepubliceerd in de Boston Independent Chronicle op 30 april 1789, vermeldde dat vlaggen en spandoeken werden getoond vanuit gebouwen en dat er "klokken luidden". Vrouwen zwaaiden uit de ramen.

De week daarop werd Washington bezig gehouden vergaderingen te houden en zijn nieuwe huishouden in Cherry Street te organiseren. Zijn vrouw, Martha Washington, arriveerde een paar dagen later in New York vergezeld door bedienden, waaronder tot slaaf gemaakte mensen die werden meegebracht uit het landgoed van Virginia in Virginia op Mount Vernon.

De inhuldiging

De datum voor de inhuldiging was vastgesteld op 30 april 1789, een donderdagochtend. 'S Middags begon een processie vanuit het President's House in Cherry Street. Geleid door militaire eenheden liepen Washington en andere hoogwaardigheidsbekleders door verschillende straten naar Federal Hall.

Zich ervan bewust dat alles wat hij die dag deed als belangrijk zou worden beschouwd, koos Washington zijn garderobe zorgvuldig. Hoewel hij vooral bekend stond als soldaat, wilde Washington benadrukken dat het presidentschap een burgerpositie was en dat hij geen uniform droeg. Hij wist ook dat zijn kleding voor het grote evenement Amerikaans moest zijn, niet Europees.

Hij droeg een pak gemaakt van Amerikaanse stof, een bruin laken gemaakt in Connecticut dat werd beschreven als lijkend op fluweel. In een kleine knik naar zijn militaire achtergrond droeg hij een jurkzwaard.

Nadat hij het gebouw op de hoek van Wall and Nassau Streets had bereikt, passeerde Washington een formatie soldaten en ging het gebouw binnen. Volgens een bericht in een krant genaamd The Gazette of the United Statesen gepubliceerd op 2 mei 1789, werd hij vervolgens voorgesteld aan beide huizen van het Congres. Dat was natuurlijk een formaliteit, zoals Washington al veel leden van het Huis en de Senaat had gekend.

Washington stapte uit op 'de galerij', een grote open portiek aan de voorzijde van het gebouw en kreeg de eedaflegging afgelegd door de kanselier van de staat New York, Robert Livingston. De traditie van presidenten die werden beëdigd door de Chief Justice van de Verenigde Staten was nog jaren in de toekomst om een ​​zeer goede reden: het Supreme Court zou niet bestaan ​​tot september 1789, toen John Jay de eerste Chief Justice werd.

Een rapport gepubliceerd in een krant (The New York Weekly Museum) op 2 mei 1789, beschreef de scène die volgde op de administratie van de eed:

'De kanselier riep hem toen uit tot DE PRESIDENT VAN DE VERENIGDE STATEN, gevolgd door de onmiddellijke ontlading van 13 kanonnen en luide herhaalde kreten; DE PRESIDENT boog voor de mensen, de lucht ging weer over met hun acclamaties. Hij trok zich toen terug met de twee Huizen [van het Congres] naar de Senaatskamer ... "

In de Senaatskamer gaf Washington het eerste inaugurele rede. Hij had oorspronkelijk een zeer lange toespraak geschreven die zijn vriend en adviseur, de toekomstige president James Madison, voorstelde te vervangen. Madison stelde een veel kortere speech op waarin Washington typische bescheidenheid uitte.

Na zijn toespraak liep Washington samen met de nieuwe vice-president John Adams en congresleden naar St. Paul's Chapel op Broadway. Na een kerkdienst keerde Washington terug naar zijn woning.

De inwoners van New York bleven echter vieren. Kranten meldden dat 'verlichtingen', die uitgebreide diavoorstellingen zouden zijn, die nacht op gebouwen werden geprojecteerd. Een rapport in de Gazette van de Verenigde Staten merkte op dat de verlichting bij de huizen van de Franse en Spaanse ambassadeurs bijzonder uitgebreid was.

Het rapport in The Gazette van de Verenigde Statenbeschreef het einde van de geweldige dag: "De avond was prima - het bedrijf ontelbaar - iedereen leek te genieten van de scène en geen enkele toeval wierp de kleinste wolk achteraf."