Flappers in de Roaring Twenties

In de jaren 1920 braken flappers-jonge vrouwen met nieuwe ideeën over hoe te leven weg van het Victoriaanse beeld van vrouwelijkheid. Ze lieten het korset vallen, hakten hun haar, lieten lagen kleding vallen om het bewegingsgemak te vergroten, droegen make-up, creëerden het concept van dating en werden een seksueel persoon. Door de conservatieve Victoriaanse waarden te doorbreken, creëerden flappers wat velen de "nieuwe" of "moderne" vrouw beschouwden.

De jongere generatie"

Voor het begin van de Eerste Wereldoorlog was het Gibson Girl woedend. Geïnspireerd door de tekeningen van Charles Dana Gibson, legde het Gibson-meisje haar lange haar losjes op haar hoofd en droeg een lange rechte rok en een shirt met een hoge kraag. In dit beeld behield ze zowel vrouwelijkheid als doorbrak ze verschillende geslachtsbarrières, want haar kleding stond haar toe om te sporten, waaronder golf, rolschaatsen en fietsen.

Toen begon de Eerste Wereldoorlog. De jonge mannen van de wereld werden gebruikt als kanonnenvoer voor de idealen en fouten van een oudere generatie. Het verloop van de loopgraven in de loopgraven liet weinigen in de hoop dat ze lang genoeg zouden overleven om naar huis terug te keren.

De jonge soldaten werden geconfronteerd met een 'eet-drink-en-wees-vrolijk-voor-morgen-we-sterven-geest'. Ver weg van de samenleving die hen opvoedde en geconfronteerd werd met de realiteit van de dood, zochten (en vonden) velen extreme levenservaringen voordat ze het slagveld betraden.

Toen de oorlog voorbij was, gingen de overlevenden naar huis en probeerde de wereld weer normaal te worden. Helaas bleek de vestiging in vredestijd moeilijker dan verwacht.

Veranderingen na de Eerste Wereldoorlog

Tijdens de oorlog hadden de jongemannen gevochten tegen zowel de vijand als de dood in verre landen, terwijl de jongevrouwen de patriottische ijver hadden overgenomen en agressief in de beroepsbevolking kwamen. Tijdens de oorlog waren zowel de jonge mannen als de vrouwen van deze generatie uit de maatschappelijke structuur gebroken. Ze vonden het erg moeilijk om terug te keren. Zoals Frederick Lewis Allen in zijn boek uit 1931 rapporteerde Alleen gisteren,

Ze merkten dat ze verwachtten zich te vestigen in de alledaagse routine van het Amerikaanse leven alsof er niets was gebeurd, om de morele dicta van ouderen te accepteren die voor hen leken te leven in een Pollyanna-land met rooskleurige idealen die de oorlog voor hen had gedood. Ze konden het niet doen, en ze zeiden het heel respectloos.

Vrouwen waren net zo bezorgd als de mannen om te voorkomen dat ze na de oorlog terugkeren naar de regels en rollen van de samenleving. In de tijd van het Gibson Girl gingen jonge vrouwen niet uit; ze wachtten tot een echte jonge man haar interesse formeel betaalde met passende bedoelingen (d.w.z. huwelijk). Bijna een hele generatie jonge mannen was in de oorlog gestorven, waardoor bijna een hele generatie jonge vrouwen zonder mogelijke vrijers was achtergebleven. Jonge vrouwen besloten dat ze niet bereid waren om hun jonge leven weg te verspillen en wachteloos te wachten op spinsterhood; ze zouden van het leven genieten.

De "Jonge generatie" brak los van de oude reeks waarden.

De "Flapper"

De term "flapper" verscheen voor het eerst in Groot-Brittannië na de Eerste Wereldoorlog, als een term die een jong meisje betekende, nog steeds enigszins onhandig in beweging en die nog geen vrouw was geworden. In de juni 1922 editie van de Atlantische Maandelijks, G. Stanley Hall beschreef het kijken in een woordenboek om te ontdekken wat de ontwijkende term "flapper" betekende:

[T] hij woordenboek heeft me rechtgezet door het woord te definiëren als een beginneling, maar toch in het nest, en tevergeefs proberen te vliegen terwijl zijn vleugels slechts speldenveren hebben; en ik herkende dat het genie van 'slangtaal' de squab tot het symbool van ontluikende meisjesjaren had gemaakt.

Auteurs zoals F. Scott Fitzgerald en kunstenaars zoals John Held Jr. brachten de term eerst naar het Amerikaanse lezerspubliek, half reflecterend en half het imago en de stijl van de flap creërend. Fitzgerald beschreef de ideale flapper als "mooi, duur en ongeveer negentien." Hield het flapper-beeld aan door jonge meisjes te tekenen die losgesleten overschoenen droegen die een "klappend" geluid zouden maken tijdens het lopen.

Velen hebben geprobeerd flappers te definiëren. In William and Mary Morris ' Woordenboek van Word en Phrase Origins, zij verklaren: "In Amerika, a vin is altijd een duizelig, aantrekkelijk en enigszins onconventioneel jong ding geweest dat in [H. L.] De woorden van Mencken, 'was een ietwat dwaas meisje, vol wilde vermoedens en geneigd om in opstand te komen tegen de voorschriften en vermaningen van haar oudsten.' "

Flappers hadden zowel een beeld als een houding.

Catalin Grigoriu / Getty Images

Flapper kleding

Het imago van de Flappers bestond uit ingrijpende tot enkele, schokkende veranderingen in dameskleding en haar. Bijna elk kledingstuk werd ingekort en verlicht om beweging te vergemakkelijken.

Er wordt gezegd dat meisjes hun korsetten "parkeerden" wanneer ze gingen dansen. De nieuwe, energieke dansen van de Jazz Age, vereist dat vrouwen zich vrij kunnen bewegen, iets wat de "ironsides" van whalebone niet toelieten. De pantalons en korsetten werden vervangen door ondergoed dat 'step-ins' werd genoemd.

De buitenkleding van flappers is zelfs nog steeds uiterst identificeerbaar. Deze look, genaamd "garconne" ("kleine jongen"), werd gepopulariseerd door Coco Chanel. Om meer op een jongen te lijken, wonden vrouwen hun borst strak met stroken stof om deze plat te maken.

De taille van de flapper was op de heuplijn gevallen. Ze droeg kousen - gemaakt van rayon ("kunstzijde") vanaf 1923 - die de flapper vaak droeg over een jarretellegordel.¹⁰

De zoom van de rokken begon ook te stijgen in de jaren 1920. In het begin rees de zoom slechts enkele centimeters, maar tussen 1925 en 1927 viel de rok van een flapper net onder de knie, zoals beschreven door Bruce Bliven in zijn artikel "Flapper Jane" uit 1925 in De nieuwe republiek:

De rok komt slechts een centimeter onder haar knieën, overlappend door een vage fractie haar opgerolde en gedraaide kousen. Het idee is dat wanneer ze een beetje in een briesje wandelt, je af en toe de knie (dat wil zeggen) moet observeren 

 De godin regen

Flapper Hair and Make-Up

Het Gibson-meisje, dat trots was op haar lange, mooie, weelderige haar, was geschokt toen de vin haar afsneed. De korte knipbeurt werd de "bob" genoemd die later werd vervangen door een nog kortere knipbeurt, de "shingle" of "Eton" snit.

De grind sneed naar beneden en had een krul aan elke kant van het gezicht die de oren van de vrouw bedekte. Flappers werkten het ensemble vaak af met een vilten, klokvormige hoed, een cloche genoemd.

Flappers begonnen ook make-up te dragen, iets dat eerder alleen door losse vrouwen werd gedragen. Rouge, poeder, eyeliner en lippenstift werden enorm populair. Grijnsde een geschrokken Bliven,

Schoonheid is de mode in 1925. Eerlijk gezegd is ze zwaar verzonnen om de natuur niet te imiteren, maar voor een geheel kunstmatig effect - bleekheidskleur, giftige scharlaken lippen, rijkelijk omrande ogen - de laatste ziet er niet zozeer uit (wat de bedoeling is) ) als diabetisch.

Roken

De flapper-houding werd gekenmerkt door grimmige waarachtigheid, snel leven en seksueel gedrag. Flappers leken zich aan de jeugd vast te klampen alsof het hen elk moment zou kunnen verlaten. Ze namen risico's en waren roekeloos.

Ze wilden anders zijn, om hun vertrek uit de moraal van de Gibson Girl aan te kondigen. Dus ze rookten. Iets dat alleen mannen eerder hadden gedaan. Hun ouders waren geschokt: W. O. Saunders beschreef zijn reactie in "Me and My Flapper Daughters" in 1927.

Ik was er zeker van dat mijn meisjes nooit hadden geëxperimenteerd met een heupzak, flirten met mannen van andere vrouwen of gerookte sigaretten. Mijn vrouw had dezelfde zelfvoldane waanideeën en zei op een dag zoiets hardop aan de eettafel. En toen begon ze over andere meisjes te praten.

'Ze vertellen me dat dat Purvis-meisje sigarettenfeestjes bij haar thuis heeft,' merkte mijn vrouw op. Ze zei het in het voordeel van Elizabeth, die enigszins met het Purvis-meisje loopt. Elizabeth keek haar moeder nieuwsgierig aan. Ze antwoordde haar moeder niet, maar wendde zich tot mij, precies aan tafel, en zei: 'Pap, laten we je sigaretten eens zien.'

Zonder het minste vermoeden van wat er aan de hand was, gooide ik Elizabeth mijn sigaretten. Ze haalde een flikker uit het pakje, tikte ermee op de achterkant van haar linkerhand, stopte het tussen haar lippen, stak haar hand uit en pakte mijn brandende sigaret uit mijn mond, stak haar eigen sigaret op en blies luchtige ringen naar het plafond.

Mijn vrouw viel bijna uit haar stoel, en misschien was ik uit de mijne gevallen als ik niet even verbijsterd was geweest.

Alcohol

Roken was niet de meest schandalige rebellerende actie van de flapper. Flappers dronken alcohol. In een tijd dat de Verenigde Staten alcohol hadden verboden (verbod), begonnen jonge vrouwen er al vroeg aan. Sommigen droegen zelfs heupflessen vol om het bij de hand te hebben.

Meer dan een paar volwassenen zagen niet graag aangeschoten jonge vrouwen. Flappers hadden een schandelijk beeld, gedefinieerd in Jackie Hatton's "Flapper" entry in 2000 St. James Encyclopedia of Popular Culture als de "duizelingwekkende flapper, ruw en geknipt, dronken in een dronken verdoving aan de onzinnige spanningen van een jazzkwartet."

Dansen

De jaren 1920 was de Jazz Age en een van de meest populaire tijden voor flappers was dansen. Dansen zoals de Charleston, Black Bottom en de Shimmy werden door oudere generaties als 'wild' beschouwd.

Zoals beschreven in de mei 1920-editie van de Atlantische Maandelijks, flappers "draven als vossen, slap als kreupele eenden, one-step like cripples, en alles aan de barbaarse gier van vreemde instrumenten die de hele scène transformeren in een film van een mooie bal in bedlam."

Voor de jongere generatie passen de dansen bij hun snelle levensstijl.

Autorijden en aaien

Voor het eerst sinds de trein en de fiets werd een nieuwe vorm van sneller transport populair. De innovaties van Henry Ford maakten van de auto een toegankelijke handelswaar voor de mensen.

Auto's waren snel en riskant - perfect voor de flapper-houding. Flappers stonden er niet alleen op erop te rijden; ze reden hen. Helaas voor hun ouders gebruikten flappers niet alleen auto's om in te rijden. De achterbank werd een populaire locatie voor de nieuwe populaire seksuele activiteit, aaien. Anderen organiseerden kinderfeestjes.

Hoewel hun kleding werd gemodelleerd naar de outfits van kleine jongens, pronkten flappers met hun seksualiteit. Het was een radicale verandering van de generaties van hun ouders en grootouders.

Het einde van flapperhood

Terwijl velen geschokt waren door de schraal kledij en losbandig gedrag van de flapper, werd een minder extreme versie van de flapper respectabel bij ouderen en jongeren. Sommige vrouwen knipten hun haar af en stopten met het dragen van hun korsetten, maar gingen niet tot het uiterste van flapperhood. In "A Flapper's Appeal to Parents," zei Ellen Welles Page:

Ik draag kort haar, het embleem van flapperhood. (En oh, wat een troost is het!) Ik poeder mijn neus. Ik draag rokken met franjes en felgekleurde truien en sjaals, en taille met Peter Pan-kragen en "finale hopper" -schoenen met lage hakken. Aan het einde van de jaren twintig stortte de aandelenmarkt in en de wereld stortte in op de Grote Depressie. Frivolity en roekeloosheid werden gedwongen om een ​​einde te maken. Veel van de veranderingen van de flapper zijn echter gebleven.

bronnen

• Allen, Frederick Lewis. Alleen gisteren: een informele geschiedenis van de jaren twintig. New York: Harper & Brothers Publishers, 1931.
• Andrist, Ralph K., ed. The American Heritage: History of the . New York: American Heritage Publishing Co., Inc., 1970.30's20's &
• Baughman, Judith S., ed. Amerikaanse decennia: 1920-1929. New York: Manly, Inc., 1996.
• Bliven, Bruce. "Flapper Jane." De nieuwe republiek 44 (9 september 1925): 65-67.
• Douglas, George H. Dames van de jaren 20. Saybrook Publishers, 1986.
• Fass, Paula S. The Damned and the Beautiful: American Youth in the . New York: Oxford University Press, 1977.1920
• Hall, G. Stanley. "Flapper Americana Novissima." Atlantische Maandelijks 129 (juni 1922): 771-780.
• Hatton, Jackie. "Vinnen." St. James Encyclopedia of Popular Culture. 2000.
• Page, Ellen Welles. "Het beroep van een flapper bij ouders." vooruitzicht 132 (6 december 1922): 607.
• Saunders, W. O. "Me and My Flapper Daughters." Het Amerikaanse tijdschrift 104 (augustus 1927): 27, 121.