Feministische poëziebeweging uit de jaren zestig

Feministische poëzie is een beweging die tot leven kwam in de jaren zestig, een decennium waarin veel schrijvers traditionele noties van vorm en inhoud uitdaagden. Er is geen beslissend moment waarop de feministische poëziebeweging begon; vrouwen schreven eerder over hun ervaringen en gingen vele jaren vóór de jaren zestig een dialoog aan met lezers. Feministische poëzie werd beïnvloed door sociale verandering, maar ook door dichters zoals Emily Dickinson, die tientallen jaren eerder leefde.

Betekent feministische poëzie gedichten van feministen of poëzie over feministische onderwerpen? Moet het allebei zijn? En wie kan feministische poëzie-feministen schrijven? Dames? Mannen? Er zijn veel vragen, maar over het algemeen hebben feministische dichters een link met feminisme als politieke beweging.

In de jaren zestig verkenden veel dichters in de Verenigde Staten een verhoogd sociaal bewustzijn en zelfrealisatie. Dit omvatte feministen, die hun plaats in de maatschappij, poëzie en politiek discours opeisten. Als een beweging wordt feministische poëzie meestal beschouwd als het bereiken van een groter hoogtepunt in de jaren 1970: feministische dichters waren productief en ze begonnen grote kritieken te krijgen, waaronder verschillende Pulitzer-prijzen. Aan de andere kant suggereren veel dichters en critici dat feministen en hun poëzie vaak zijn gedegradeerd naar de tweede plaats (naar mannen) in het 'poëzie-establishment'.

Prominente feministische dichters

• Maya Angelou: Deze ongelooflijk productieve en krachtige vrouw is een van de meest bekende feministische dichters, hoewel ze niet altijd in overeenstemming is geraakt met de oorzaak. "Het verdriet van de vrouwenbeweging is dat ze de noodzaak van liefde niet toestaan," schreef ze. "Zie, ik vertrouw persoonlijk geen enkele revolutie waar liefde niet is toegestaan." Haar poëzie is vaak geprezen om zijn afbeeldingen van zwarte schoonheid, vrouwelijke vrouwen en de menselijke geest. Haar boek Geef me gewoon een koele slok water voordat ik Diiie, gepubliceerd in 1971, werd genomineerd voor een Pulitzer Prize in 1972. Angelou ontving de Literarian Award in 2013, een ere National Book Award voor bijdragen aan de literaire gemeenschap. Ze stierf op 86-jarige leeftijd in 2014.
• Maxine Kumin: Kumin's carrière besloeg meer dan 50 jaar en ze won de Pulitzer Prize, de Ruth Lilly Poetry Prize en een American Academy and Institute of Arts and Letters Award. Haar poëzie is nauw verbonden met haar geboorteland New England, en ze werd vaak een regionale pastorale dichter genoemd.
• Denise Levertov: Levertov schreef en publiceerde 24 boeken met poëzie. Haar onderwerpen weerspiegelden haar overtuigingen als kunstenaar en humanist en haar thema's omarmden natuurteksten, protestpoëzie, liefdesgedichten en poëzie geïnspireerd door haar geloof in God.
• Audre Lorde: Lorde omschreef zichzelf als een "zwarte, lesbische, moeder, krijger, dichter." Haar poëzie confronteert de onrechtvaardigheden van racisme, seksisme en homofobie.
• Adrienne Rich: Rich's poëzie en essays bestreken zeven decennia en haar schrijven ging over kwesties van identiteit, seksualiteit en politiek en haar voortdurende zoektocht naar sociale rechtvaardigheid, haar rol in de anti-oorlogsbeweging en het verkennen van haar radicale feminisme.
• Muriel Rukeyser: Rukeyser was een Amerikaanse dichter en politieke activist; ze is vooral bekend om haar gedichten over gelijkheid, feminisme, sociale rechtvaardigheid en jodendom.