Snelle feiten over Nova Scotia

Nova Scotia is een van de oprichtende provincies van Canada. Nova Scotia is bijna volledig omringd door water en bestaat uit een schiereiland op het vasteland en het eiland Cape Breton, aan de overkant van de Straat van Canso. Het is een van de slechts drie Canadese maritieme provincies gelegen aan de Noord-Atlantische kust van Noord-Amerika.

De provincie Nova Scotia is beroemd om zijn vloed, kreeft, vis, bosbessen en appels. Het staat ook bekend om een ​​ongewoon hoog aantal scheepswrakken op Sable Island. De naam Nova Scotia is afkomstig uit het Latijn, wat 'Nieuw Schotland' betekent.

Geografische locatie

De provincie wordt begrensd door de Golf van St. Lawrence en Northumberland Strait in het noorden, en de Atlantische Oceaan in het zuiden en oosten. Nova Scotia is verbonden met de provincie New Brunswick in het westen door de landengte Chignecto. En het is de op een na kleinste van de 10 provincies van Canada, alleen groter dan Prince Edward Island. 

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Halifax een belangrijke Noord-Amerikaanse haven voor trans-Atlantische konvooien met munitie en voorraden naar West-Europa.

Vroege geschiedenis van Nova Scotia

Talloze Trias- en Jura-fossielen zijn gevonden in Nova Scotia, waardoor het een favoriete onderzoeksplek is voor paleontologen. Toen Europeanen in 1497 voor het eerst aan de kust van Nova Scotia landden, werd de regio bewoond door de inheemse bevolking van Mikmaq. Er wordt aangenomen dat de Mikmaq er 10.000 jaar was voordat de Europeanen arriveerden, en er zijn aanwijzingen dat Noorse zeilers Kaap Breton hebben bereikt ruim voordat iemand uit Frankrijk of Engeland arriveerde.

Franse kolonisten arriveerden in 1605 en vestigden een permanente nederzetting die bekend werd als Acadia. Dit was de eerste dergelijke nederzetting in wat Canada werd. Acadia en zijn hoofdstad Fort Royal zagen verschillende veldslagen tussen de Fransen en de Britten vanaf 1613. Nova Scotia werd opgericht in 1621 om een ​​beroep te doen op King James van Schotland als een grondgebied voor vroege Schotse kolonisten. De Britten veroverden Fort Royal in 1710.

In 1755 verdreven de Britten het grootste deel van de Franse bevolking uit Acadia. Het Verdrag van Parijs in 1763 beëindigde eindelijk de gevechten tussen de Britten en de Fransen waarbij de Britten de leiding namen over Kaap Breton en uiteindelijk Quebec. 

Met de Canadese Confederatie 1867 werd Nova Scotia een van de vier oprichtende provincies van Canada.

Bevolking

Hoewel het een van de dichtstbevolkte provincies van Canada is, is het totale gebied van Nova Scotia slechts 20.400 vierkante mijl. De bevolking zweeft iets minder dan 1 miljoen mensen, en de hoofdstad is Halifax.

Het grootste deel van Nova Scotia is Engelstalig en ongeveer 4 procent van de bevolking spreekt Frans. De Franstaligen zijn meestal geconcentreerd in de steden Halifax, Digby en Yarmouth. 

Economie

Mijnbouw is al lang een belangrijk onderdeel van het leven in Nova Scotia. De industrie daalde na de jaren 1950, maar begon in de jaren 1990 aan een comeback. Landbouw, met name pluimvee- en melkveebedrijven, is een ander groot deel van de economie van het gebied.

Gezien de nabijheid van de oceaan, is het ook logisch dat vissen een belangrijke industrie is in Nova Scotia. Het is een van de meest productieve visserijen langs de Atlantische kust en biedt schelvis, kabeljauw, sint-jakobsschelpen en kreeften onder zijn vangsten. Bosbouw en energie spelen ook een grote rol in de economie van Nova Scotia.