Snelle feiten over het leven en toneelstukken van George Bernard Shaw

George Bernard Shaw is een model voor alle worstelende schrijvers. Gedurende zijn jaren '30 schreef hij vijf romans - ze faalden allemaal. Toch liet hij zich daar niet door afschrikken. Het was pas in 1894, op 38-jarige leeftijd, dat zijn dramatische werk zijn professionele debuut maakte. Zelfs toen duurde het enige tijd voordat zijn toneelstukken populair werden.

Hoewel hij voornamelijk komedies schreef, bewonderde Shaw enorm het natuurlijke realisme van Henrik Ibsen. Shaw vond dat toneelstukken konden worden gebruikt om de algemene bevolking te beïnvloeden. En omdat hij vol ideeën zat, bracht George Bernard Shaw de rest van zijn leven door met schrijven voor het podium, en maakte hij meer dan zestig toneelstukken. Hij won een Nobelprijs voor literatuur voor zijn stuk 'The Apple Cart'. Zijn filmische bewerking van "Pygmalion" leverde hem ook een Academy Award op.

• Geboren: 26 juli 1856
• Ging dood: 2 november 1950

Major speelt:

1. Mevrouw Warren's beroep
2. Man en Superman
3. Majoor Barbara
4. Saint Joan
5. pygmalion
6. Heartbreak House

Het meest financieel succesvolle stuk van Shaw was "Pygmalion", dat werd aangepast in een populaire film uit 1938, en vervolgens in een muzikale hit van Broadway: "My Fair Lady."

Zijn stukken raken aan een breed scala aan sociale kwesties: overheid, onderdrukking, geschiedenis, oorlog, huwelijk, vrouwenrechten. Het is moeilijk te zeggen welke van zijn stukken het meest diepgaand is.

Shaw's Childhood:

Hoewel hij het grootste deel van zijn leven in Engeland doorbracht, werd George Bernard Shaw geboren en getogen in Dublin, Ierland. Zijn vader was een mislukte maïsverkoper (iemand die de maïs in bulk koopt en het product vervolgens verkoopt aan retailers). Zijn moeder, Lucinda Elizabeth Shaw, was een zangeres. Tijdens de adolescentie van Shaw begon zijn moeder een affaire met haar muziekleraar, Vandeleur Lee.

Volgens veel verhalen was de vader van de toneelschrijver, George Carr Shaw, ambivalent over het overspel van zijn vrouw en haar daaropvolgende vertrek naar Engeland. Deze ongebruikelijke situatie van een seksueel magnetische man en vrouw die in wisselwerking staat met een mannelijke figuur met een 'vreemde man' zou gebruikelijk worden in Shaw's toneelstukken: Candida, Man en Superman, en pygmalion.

Zijn moeder, zijn zus Lucy en Vandeleur Lee verhuisden naar Londen toen Shaw zestien jaar oud was. Hij bleef in Ierland werken als bediende tot hij in 1876 het huis van zijn moeder in Londen verhuisde. Nadat hij het onderwijssysteem van zijn jeugd had veracht, volgde Shaw een ander academisch pad - een zelfgeleide. Tijdens zijn vroege jaren in Londen bracht hij uren door met het lezen van boeken in de bibliotheken en musea van de stad.

George Bernard Shaw: Critic and Social Reformist

In de jaren 1880 begon Shaw zijn carrière als een professionele kunst- en muziekcriticus. Het schrijven van recensies van opera's en symfonieën leidde uiteindelijk tot zijn nieuwe en meer bevredigende rol als theatercriticus. Zijn beoordelingen van de toneelstukken van Londen waren geestig, inzichtelijk en soms pijnlijk voor toneelschrijvers, regisseurs en acteurs die niet voldeden aan de hoge normen van Shaw.

Naast de kunst was George Bernard Shaw gepassioneerd door politiek. Hij was lid van de Fabian Society, een groep voor socialistische idealen zoals gesocialiseerde gezondheidszorg, hervorming van het minimumloon en de bescherming van de verarmde massa. In plaats van hun doelen te bereiken door middel van revolutie (gewelddadig of anderszins), zocht de Fabian Society geleidelijke verandering vanuit het bestaande regeringssysteem.

Veel van de hoofdrolspelers in Shaw's toneelstukken dienen als mondstuk voor de voorschriften van de Fabian Society.

Shaw's Love Life:

Een groot deel van zijn leven was Shaw een vrijgezel, net als sommige van zijn meer komische personages: in het bijzonder Jack Tanner en Henry Higgins. Op basis van zijn brieven (hij schreef duizenden vrienden, collega's en collega-theaterliefhebbers) lijkt het erop dat Shaw een vrome passie had voor actrices.

Hij onderhield een lange, flirterige correspondentie met actrice Ellen Terry. Het lijkt erop dat hun relatie nooit is geëvolueerd voorbij wederzijdse genegenheid. Tijdens een ernstige kwaal trouwde Shaw een rijke erfgenaam genaamd Charlotte Payne-Townshend. Naar verluidt waren de twee goede vrienden maar geen seksuele partners. Charlotte wilde geen kinderen hebben. Het gerucht gaat dat het paar de relatie nooit heeft volbracht.

Zelfs na het huwelijk bleef Shaw relaties onderhouden met andere vrouwen. De beroemdste van zijn romances was tussen hem en Beatrice Stella Tanner, een van de populairste actrices van Engeland, beter bekend onder haar getrouwde naam: mevrouw Patrick Campbell. Ze speelde in verschillende van zijn toneelstukken, waaronder 'Pygmalion'. Hun genegenheid voor elkaar is duidelijk in hun brieven (nu gepubliceerd, net als veel van zijn andere correspondenties). De fysieke aard van hun relatie staat nog ter discussie.

Shaw's Corner:

Als je ooit in het Engelse stadje Ayot St. Lawrence bent, bezoek dan zeker Shaw's Corner. Dit prachtige landhuis werd het laatste huis van Shaw en zijn vrouw. Op het terrein vindt u een gezellig (of moeten we zeggen krap) huisje net groot genoeg voor een ambitieuze schrijver. In deze kleine kamer, die was ontworpen om te draaien om zoveel mogelijk zonlicht vast te leggen, schreef George Bernard Shaw vele toneelstukken en talloze brieven.

Zijn laatste grote succes was 'In Good King Charles Golden Days', geschreven in 1939, maar Shaw bleef schrijven in zijn jaren '90. Hij was vitaal tot de leeftijd van 94 toen hij zijn been brak nadat hij van een ladder was gevallen. Het letsel leidde tot andere problemen, waaronder een falende blaas en nier. Uiteindelijk leek Shaw niet meer zo geïnteresseerd om in leven te blijven als hij niet actief kon blijven. Toen een actrice met de naam Eileen O'Casey hem bezocht, besprak Shaw zijn naderende dood: "Wel, het wordt hoe dan ook een nieuwe ervaring." Hij stierf de volgende dag.