Ontsnap literatuur

Zoals de naam al doet vermoeden, wordt zogenaamde ontsnappingsliteratuur geschreven voor entertainment en om de lezer volledig onder te dompelen in een fantasie of alternatieve realiteit. Veel van dit soort literatuur valt in de categorie 'schuldig plezier' (denk aan romans).

Maar er is een grote verscheidenheid aan verschillende literaire genres die kunnen worden bestempeld als escapist: science fiction, westerns, magisch realisme, zelfs historische fictie. Het is vermeldenswaard dat alleen omdat iets kan worden gecategoriseerd als ontsnappingsliteratuur niet noodzakelijk betekent dat het geen hogere literaire waarde heeft.

Waarom ontsnappingsliteratuur populair is

Het is niet moeilijk te begrijpen waarom ontsnappingsliteratuur, in al zijn formaten, populair is. Zich kunnen onderdompelen in een fictieve realiteit, waar problemen en problemen gemakkelijk worden herkend en opgelost, is een troost die wordt geboden door films, boeken en andere vormen van entertainment.

Werkelijk goede werken van ontsnappingsliteratuur creëren een geloofwaardig alternatief universum, waarvan de inwoners worstelen met dilemma's die de lezer zou kunnen tegenkomen. Het is een sluwe manier om morele en ethische thema's binnen een onderhoudend kader te verkennen.

Voorbeelden van ontsnappingsliteratuur

De meest meeslepende escapistische literatuur omvat werken die personages beschrijven in een geheel nieuw, fictief universum. J.R.R. De "The Lord of the Rings" -trilogie van Tolkien is een voorbeeld van een canonieke literatuurreeks, compleet met zijn eigen "geschiedenis" en volledig verzonnen talen, die elven, dwergen en mensen volgt via een mythische zoektocht om hun wereld te redden.

In de serie onderzoekt Tolkien de thema's goed versus fout en hoe kleine daden van groot belang kunnen zijn. Hij streefde ook zijn fascinatie voor taalkunde na door nieuwe talen zoals Elvish te ontwikkelen voor de majestueuze elven in de verhalen.

Natuurlijk zijn er genoeg voorbeelden van ontsnappingsliteratuur die weinig meer zijn dan popcultuuramusement. En dat is ook prima, net zolang als studenten van het genre een onderscheid kunnen maken tussen de twee.

Wanneer escapisme alleen maar entertainment is

De "Twilight" -serie van Stephenie Meyer, die uitgroeide tot een enorme filmfranchise met een cult-aanhang, is een goed voorbeeld van lowbrow-escapistische literatuur. De thema's liefde en romantiek tussen een vampier en een mens (die toevallig vrienden is met een weerwolf) is een dun verhulde religieuze allegorie, maar niet bepaald een canoniek werk.

Toch is de aantrekkingskracht van "Twilight" niet te ontkennen: de serie was een topverkoper in zowel boek- als filmvorm. valt niet te ontkennen: de serie was een topverkoper in zowel boek- als filmvorm.

Een andere populaire fantasiereeks, vaak vergeleken met de boeken "Twilight", is de serie "Harry Potter" van J.K. Rowling (hoewel de kwaliteit van deze laatste over het algemeen als superieur wordt beschouwd). Hoewel sommigen beweren dat "Harry Potter" een voorbeeld is van interpretatieve literatuur, die een diepere verkenning van de echte wereld dwingt door literaire thema's, bieden de thema's van magische werking in een school voor tovenaars een ontsnapping uit de realiteit.

Verschil tussen escapistische en interpretatieve literatuur

Ontsnappingsliteratuur wordt vaak besproken naast interpretatieve literatuur, en soms wordt de lijn tussen de twee genres een beetje wazig.

Interpretatieve literatuur wil de lezer helpen diepere vragen over leven, dood, haat, liefde, verdriet en andere elementen van het menselijk bestaan ​​te begrijpen. Hoewel interpretatieve literatuur net zo vermakelijk kan zijn als haar neef ontsnappen, is het in het algemeen het doel om lezers dichter bij het begrip van de realiteit te brengen. Ontsnapliteratuur wil ons wegnemen van de realiteit en ons onderdompelen in een hele nieuwe wereld (maar vaak met dezelfde oude problemen).