Erik de Red Bold Scandinavian Explorer

Erik Thorvaldson (ook gespeld als Eric of Eirik Torvaldsson; in het Noors, Eirik Raude). Als de zoon van Thorvald, stond hij bekend als Erik Thorvaldson totdat hij "de rode" werd genoemd voor zijn rode haar.

Opmerkelijke prestatie

Oprichting van de eerste Europese nederzetting op Groenland.

beroepen

Leider
Ontdekkingsreiziger

Woonplaatsen en invloed

Scandinavië

Belangrijke data

Geboren: c. 950

Ging dood: 1003

Biografie

Veel van wat wetenschappers begrijpen over het leven van Erik komt van Eirik the Red's Saga, een episch verhaal geschreven door een onbekende auteur in het midden van de 13e eeuw. 

Erik werd geboren in Noorwegen als een man genaamd Thorvald en zijn vrouw en stond daarom bekend als Erik Thorvaldsson. Hij kreeg de naam "Erik de Rode" vanwege zijn rode haar; hoewel latere bronnen de naam aan zijn vurige humeur toeschrijven, zijn hier geen duidelijke aanwijzingen voor. Toen Erik nog een kind was, werd zijn vader veroordeeld voor doodslag en verbannen uit Noorwegen. Thorvald ging naar IJsland en nam Erik mee.

Thorvald en zijn zoon woonden in het westen van IJsland. Niet lang na de dood van Thorvald trouwde Erik met een vrouw genaamd Thjodhild, wiens vader, Jorund, mogelijk het land had verstrekt waar Erik en zijn bruid zich in Haukadale (Hawkdale) vestigden. Het was terwijl hij op deze woning woonde, die Erik Eriksstadr (de boerderij van Erik) noemde, die van hem slaven (dienaren) veroorzaakte een aardverschuiving die de boerderij van zijn buurman Valthjof beschadigde. Een bloedverwant van Valthjof, Eyjolf de overtreding, doodde de thralls. Als vergelding doodde Erik Eyjolf en ten minste één andere man.

In plaats van een bloedvete te laten escaleren, heeft Eyjolfs familie een rechtszaak aangespannen tegen Erik voor deze moorden. Erik werd schuldig bevonden aan doodslag en verbannen uit Hawkdale. Daarna nam hij zijn intrek in het noorden (volgens Eirik's Saga: "Hij bezet vervolgens Brokey en Eyxney, en woonde in Tradir, in Sudrey, de eerste winter.") 

Tijdens het bouwen van een nieuwe woning leende Erik wat blijkbaar waardevolle pijlers voor stoelvoorraden waren aan zijn buurman Thorgest. Toen hij klaar was om hun terugkeer te eisen, weigerde Thorgest hen op te geven. Erik nam zelf de pilaren in bezit en Thorgest achtervolgde; gevechten volgden en verschillende mannen werden gedood, waaronder twee zonen van Thorgest. Wederom vond een gerechtelijke procedure plaats en opnieuw werd Erik verbannen uit zijn huis wegens doodslag.

Gefrustreerd door deze legale ruzies, richtte Erik zijn ogen op het westen. De randen van wat een enorm eiland bleek te zijn, waren zichtbaar vanaf de bergtoppen van West-IJsland, en de Noorse Gunnbjörn Ulfsson had enkele jaren eerder in de buurt van het eiland gevaren, maar als hij aan land was gekomen, is het niet geregistreerd. Er was geen twijfel dat er een soort land was, en Erik besloot het zelf te verkennen en te bepalen of het al dan niet kon worden geregeld. Hij vertrok met zijn huishouden en wat vee in 982.

De directe toegang tot het eiland was niet succesvol, vanwege het drijfijs, dus het gezelschap van Erik ging verder rond de zuidpunt totdat ze bij het huidige Julianehab kwamen. Volgens Eirik's Saga bracht de expeditie drie jaar op het eiland door; Erik reed wijd en zijd en noemde alle plaatsen waar hij kwam. Ze kwamen geen andere mensen tegen. Daarna gingen ze terug naar IJsland om anderen te overtuigen terug te keren naar het land en een nederzetting op te richten. Erik noemde de plaats Groenland omdat, zei hij, "mannen des te meer willen gaan als het land een goede naam heeft."

Erik slaagde erin vele kolonisten te overtuigen om met hem mee te gaan op een tweede expeditie. 25 schepen vertrokken, maar slechts 14 schepen en ongeveer 350 mensen landden veilig. Ze vestigden een nederzetting, en rond het jaar 1000 waren er ongeveer 1.000 Scandinavische kolonisten daar. Helaas verminderde een epidemie in 1002 hun aantal aanzienlijk, en uiteindelijk stierf de kolonie van Erik uit. Andere Noorse nederzettingen zouden echter overleven tot de jaren 1400, toen de communicatie op mysterieuze wijze meer dan een eeuw stopte.