Elisa Gray en de race om de telefoon te patenteren

Elisha Gray was een Amerikaanse uitvinder die de uitvinding van de telefoon met Alexander Graham Bell betwistte. Elisa Gray bedacht een versie van de telefoon in zijn laboratorium in Highland Park, Illinois.

Achtergrond - Elisha Gray 1835-1901

Elisa Gray was een Quaker uit het landelijke Ohio die opgroeide op een boerderij. Hij studeerde elektriciteit aan het Oberlin College. In 1867 ontving Gray zijn eerste patent voor een verbeterd telegraafrelais. Tijdens zijn leven kreeg Elisha Gray meer dan zeventig patenten voor zijn uitvindingen, waaronder veel belangrijke innovaties op het gebied van elektriciteit. In 1872 richtte Gray de Western Electric Manufacturing Company op, de overgrootouder van Lucent Technologies van vandaag.

Patent Wars - Elisha Gray versus Alexander Graham Bell

Op 14 februari 1876 werd de patentaanvraag van Alexander Graham Bell met de titel "Improvement in Telegraphy" ingediend bij de USPTO door Bell's advocaat Marcellus Bailey. De advocaat van Elisha Gray diende enkele uren later een waarschuwing in voor een telefoon met de titel 'Telegrafisch vocale geluiden overbrengen'.

Alexander Graham Bell was de vijfde inzending van die dag, terwijl Elisa Gray 39e werd. Daarom heeft het U.S. Patent Office Bell het eerste patent toegekend voor een telefoon, US Patent 174.465 in plaats van Gray's voorbehoud. Op 12 september 1878 begon een lange patentprocedure met de Bell Telephone Company tegen Western Union Telegraph Company en Elisha Gray.

Wat is een patent-voorbehoud?

Een voorbehoud voor een patent was een soort voorlopige aanvraag voor een patent dat een uitvinder nog 90 dagen de tijd gaf om een ​​reguliere patentaanvraag in te dienen. De waarschuwing zou voorkomen dat iemand anders die een aanvraag voor dezelfde of een vergelijkbare uitvinding heeft ingediend, hun aanvraag gedurende 90 dagen laat verwerken, terwijl de houder van de waarschuwing de gelegenheid kreeg om eerst een volledige patentaanvraag in te dienen. Er worden geen voorbehouden meer uitgegeven.

Elisha Gray's patent-voorbehoud ingediend op 14 februari 1876

Aan iedereen die het aangaat: het is bekend dat ik, Elisa Gray, uit Chicago, in het graafschap Cook, en de staat Illinois, een nieuwe kunst hebben uitgevonden om vocale geluiden telegrafisch over te brengen, waarvan het volgende een specificatie is.

Het is het doel van mijn uitvinding om de tonen van de menselijke stem door een telegrafisch circuit te verzenden en ze te reproduceren aan het ontvangende einde van de lijn, zodat daadwerkelijke gesprekken kunnen worden gevoerd door personen op lange afstanden van elkaar.

Ik heb methoden uitgevonden en gepatenteerd voor het overbrengen van muzikale indrukken of geluiden telegrafisch, en mijn huidige uitvinding is gebaseerd op een wijziging van het principe van deze uitvinding, die is uiteengezet en beschreven in brievenbrieven van de Verenigde Staten, verleend aan mij op 27 juli, 1875, respectievelijk genummerd 166.095 en 166.096, en ook in een octrooiaanvraag van de Verenigde Staten, ingediend door mij, 23 februari 1875.

Om de doelen van mijn uitvinding te bereiken, bedacht ik een instrument dat in staat is om te reageren op alle tonen van de menselijke stem, en waardoor ze hoorbaar worden gemaakt.

In de bijgevoegde tekeningen heb ik een apparaat getoond dat mijn verbeteringen belichaamt op de beste manier die ik nu ken, maar ik overweeg verschillende andere toepassingen, en ook veranderingen in de details van de constructie van het apparaat, waarvan sommige duidelijk zouden kunnen wijzen op een bekwaam persoon elektricien, of iemand in de wetenschap van akoestiek, bij het zien van deze toepassing.

Figuur 1 vertegenwoordigt een verticale centrale doorsnede door het zendinstrument; Figuur 2, een soortgelijke doorsnede door de ontvanger; en figuur 3 een diagram dat het gehele apparaat voorstelt. 

Mijn huidige overtuiging is dat de meest effectieve methode om een ​​apparaat te bieden dat in staat is te reageren op de verschillende tonen van de menselijke stem, een timpaan, trommel of diafragma is dat zich uitstrekt over een uiteinde van de kamer en een apparaat draagt ​​voor het produceren van fluctuaties in de potentiaal van de elektrische stroom, en bijgevolg variërend in zijn vermogen.

In de tekeningen wordt de persoon die geluiden uitzendt getoond als praten in een doos of kamer, A, aan de buitenzijde waarvan een diafragma, een, van een dunne substantie, zoals perkament of goudkloppershuid, is uitgerekt van het reageren op alle trillingen van de menselijke stem, eenvoudig of complex. Aan dit diafragma is een lichtmetalen staaf, A ', of een andere geschikte geleider van elektriciteit bevestigd, die zich uitstrekt in een vat B, gemaakt van glas of ander isolerend materiaal, waarvan het ondereinde is afgesloten door een plug, die van metaal kan zijn, of waardoor een geleider b passeert die deel uitmaakt van het circuit.

Dit vat is gevuld met wat vloeistof met een hoge weerstand, zoals bijvoorbeeld water, zodat de trillingen van de plunjer of stang A ', die de geleider b niet helemaal raken, weerstandsvariaties veroorzaken, en bijgevolg in het potentieel van de stroom die door de staaf A 'gaat.

Dankzij deze constructie varieert de weerstand constant in reactie op de trillingen van het diafragma, die, hoewel onregelmatig, niet alleen in hun amplitude, maar in snelheid, toch worden overgedragen, en bijgevolg kunnen worden overgedragen via een enkele staaf, die kon niet worden gedaan met een positief merk en breuk van het gebruikte circuit, of waar contactpunten worden gebruikt.

Ik overweeg echter het gebruik van een reeks diafragma in een gemeenschappelijke vocalisatiekamer, elke diafragma dragende en onafhankelijke staaf, en reagerend op een trilling van verschillende snelheid en intensiteit, in welk geval contactpunten op andere diafragma's kunnen worden gebruikt.

De aldus veroorzaakte trillingen worden via een elektrisch circuit overgedragen naar het ontvangststation, waarin een elektromagneet van gewone constructie is opgenomen, die inwerkt op een diafragma waaraan een stuk zacht ijzer is bevestigd, en welk diafragma wordt uitgerekt over een ontvangende vocalisatiekamer c, enigszins vergelijkbaar met de overeenkomstige vocaliserende kamer A.

Het diafragma aan het ontvangende uiteinde van de lijn wordt in trillingen geworpen die overeenkomen met die aan het zendende uiteinde, en hoorbare geluiden of woorden worden geproduceerd.

De voor de hand liggende praktische toepassing van mijn verbetering zal zijn om personen op afstand in staat te stellen met elkaar te praten via een telegrafisch circuit, net zoals ze nu doen in elkaars aanwezigheid, of via een spreekbuis.

Ik claim als mijn uitvinding de kunst om vocale geluiden of gesprekken telegrafisch over te dragen via een elektrisch circuit.

Elisha Gray

getuigen
William J. Peyton
Wm D. Baldwin