Effecten van het Mongoolse rijk op Europa
Share
In 1211 barstten Genghis Khan (1167-1227) en zijn nomadische legers uit Mongolië en veroverden snel het grootste deel van Eurazië. De Grote Khan stierf in 1227, maar zijn zonen en kleinzonen zetten de uitbreiding van het Mongoolse rijk in Centraal-Azië, China, het Midden-Oosten en Europa voort.
Belangrijkste afhaalrestaurants: de impact van Genghis Khan op Europa
- De verspreiding van de builenpest vanuit Centraal-Azië naar Europa heeft de bevolking gedecimeerd maar de kansen voor de overlevenden vergroot.
- Een enorme verscheidenheid aan nieuwe consumptiegoederen, landbouw, wapens, religie en medische wetenschap kwam beschikbaar in Europa.
- Nieuwe diplomatieke kanalen tussen Europa, Azië en het Midden-Oosten werden geopend.
- Rusland werd voor het eerst verenigd.
Vanaf 1236 besloot de derde zoon van Genghis Khan, Ogodei, zoveel mogelijk van Europa te veroveren. Tegen 1240 hadden de Mongolen de controle over wat nu Rusland en Oekraïne zijn, en nemen in de komende jaren Roemenië, Bulgarije en Hongarije in beslag.
De Mongolen probeerden ook Polen en Duitsland te veroveren, maar Ogodei's dood in 1241 en de daaropvolgende successiestrijd leidde hen af van deze missie. Uiteindelijk heersten de Gouden Horde van de Mongolen over een enorme strook Oost-Europa, en geruchten over hun naderende doodsbenauwd West-Europa, maar ze gingen niet verder naar het westen dan Hongarije.
Op hun hoogtepunt veroverden, bezetten en beheersten de heersers van het Mongoolse rijk meer dan tweemaal de hoeveelheid land en tweemaal de bevolking als elk ander gezin in de menselijke geschiedenis.
Herder, William. Historische Atlas. New York: Henry Holt and Company, 1911 / Wikimedia Commons / Public Domain De Mongoolse invasie van Europa
Verslagen van de Mongoolse aanslagen maakten Europa doodsbang. De Mongolen verhoogden hun rijk met snelle en beslissende aanvallen met een gewapende en gedisciplineerde cavalerie. Ze vaagden de bevolking van sommige hele steden weg die zich, zoals hun gebruikelijke beleid, verzetten tegen het ontvolken van sommige regio's en het in beslag nemen van de gewassen en het vee van anderen. Dit soort totale oorlog voerde paniek uit, zelfs onder Europeanen die niet direct door de Mongoolse aanval werden getroffen en vluchtelingen naar het westen stuurden.
Misschien nog belangrijker is dat de Mongoolse verovering van Centraal-Azië en Oost-Europa een dodelijke ziekte - de builenpest - toestond om van zijn thuisgebied in West-China en Mongolië naar Europa te reizen via nieuw gerestaureerde handelsroutes.
De builenpest was endemisch voor vlooien die op marmotten in de steppen van Oost-Centraal-Azië leven, en de Mongoolse hordes brachten deze vlooien per ongeluk over het continent, waardoor de pest op Europa werd losgelaten. Tussen 1300 en 1400 doodde de Zwarte Dood ongeveer 35 procent van de Chinese bevolking, de bevolking daalde van 115 miljoen naar 75 miljoen. In Europa stierf naar schatting 25 procent van de mensen, de bevolking daalde van naar schatting 79 miljoen naar 60 miljoen.
Positieve effecten van de Mongolen
Hoewel de Mongoolse invasie in Europa heeft geleid tot terreur en ziekte, had dit op de lange termijn enorme positieve gevolgen. De belangrijkste was wat historici de Pax Mongolica noemen, een eeuw van vrede (circa 1280-1360) onder naburige volkeren die allemaal onder Mongoolse heerschappij stonden. Deze vrede maakte de heropening van de zijderoute-handelsroutes tussen China en Europa mogelijk, waardoor de culturele uitwisseling en rijkdom langs de handelspaden werd vergroot.
Centraal-Azië was een regio die altijd belangrijk was geweest voor de overlandhandel tussen China en het Westen. Naarmate de regio stabiel werd onder de Pax Mongolica, werd handel minder riskant onder de verschillende rijken, en naarmate interculturele interacties steeds intensiever en omvangrijker werden, werden meer en meer goederen verhandeld.
Verspreiding van technologie
Binnen de Pax Mongolica werd het delen van kennis, informatie en culturele identiteit aangemoedigd. Burgers kunnen legaal volgelingen worden van de islam, het christendom, het boeddhisme, het taoïsme of wat dan ook - zolang hun praktijk de politieke ambities van de Khan niet belemmerde. De Pax Mongolica stond monniken, missionarissen, handelaren en ontdekkingsreizigers ook toe om langs de handelsroutes te reizen. Een beroemd voorbeeld is de Venetiaanse handelaar en ontdekkingsreiziger Marco Polo, die naar het hof van Genghis Khan's kleinzoon Kublai Khan (Quibilai) reisde in Xanadu in China.
Enkele van de meest fundamentele ideeën en technologieën ter wereld - papierproductie, printen en buskruitproductie, onder vele anderen - vonden hun weg via Azië via de zijderoute. Migranten, kooplieden, ontdekkingsreizigers, pelgrims, vluchtelingen en soldaten brachten hun uiteenlopende religieuze en culturele ideeën en gedomesticeerde dieren, planten, bloemen, groenten en fruit mee toen ze zich bij deze gigantische intercontinentale uitwisseling voegde. Zoals historicus Ma Debin het beschrijft, was de Silk Road de oorspronkelijke smeltkroes, de levenslijn van het Euraziatische continent.
Effecten van de Mongoolse verovering
Vóór het Mongoolse rijk waren Europeanen en Chinezen zich grotendeels niet bewust van het bestaan van de ander. Handel gevestigd langs de zijderoute in de eerste eeuwen v.G.T. was zeldzaam, gevaarlijk en onvoorspelbaar geworden. Langeafstandshandel, migratie van mensen en imperiale expansie hebben mensen in verschillende samenlevingen actief betrokken bij belangrijke interculturele interacties. Nadien waren interacties tussen de twee niet alleen mogelijk, maar ook aangemoedigd.
Over grote afstanden werden diplomatieke contacten en religieuze missies tot stand gebracht. Islamitische kooplieden hielpen voet aan de grond te krijgen voor hun geloof aan de uiterste uiteinden van het oostelijk halfrond, verspreid vanuit Zuidoost-Azië en West-Afrika en over Noord-India en Anatolië.
Gealarmeerd zochten West-Europeanen en de Mongoolse heersers van China een diplomatieke alliantie met elkaar tegen de moslims in Zuidwest-Azië. Europeanen probeerden Mongolen tot het christendom te bekeren en een christelijke gemeenschap in China op te richten. De Mongolen zagen de verspreiding als een bedreiging. Geen van deze initiatieven was succesvol, maar het openen van politieke kanalen maakte een wezenlijk verschil.
Overdracht van wetenschappelijke kennis
De gehele route over de zijderoute was getuige van een krachtige opleving onder de Pax Mongolica. De heersers hebben actief gewerkt om de veiligheid van de handelsroutes te waarborgen, effectieve poststations en rustplaatsen te bouwen, het gebruik van papiergeld in te voeren en kunstmatige handelsbelemmeringen weg te nemen. Tegen 1257 verscheen Chinese ruwe zijde in het zijdeproducerende gebied van Italië, en in de jaren 1330 verkocht een enkele handelaar duizenden ponden zijde in Genua.
De Mongolen namen wetenschappelijke kennis op uit Perzië, India, China en Arabië. Geneeskunde werd een van de vele gebieden van het leven en de cultuur die floreerde onder Mongoolse heerschappij. Een leger gezond houden was van vitaal belang, dus creëerden ze ziekenhuizen en trainingscentra om de uitwisseling en uitbreiding van medische kennis aan te moedigen. Als gevolg hiervan had China artsen uit India en het Midden-Oosten in dienst, die allemaal werden gecommuniceerd naar Europese centra. Kublai Khan richtte een instelling op voor de studie van westerse geneeskunde. De Perzische historicus Rashid al-Din (1247-1318) publiceerde het eerste bekende boek over Chinese geneeskunde buiten China in 1313.
Eenwording van Rusland
De bezetting van Oost-Europa door de Gouden Horde verenigde ook Rusland. Voorafgaand aan de periode van Mongoolse heerschappij, was het Russische volk georganiseerd in een reeks kleine zelfbesturende stadstaten, waarvan de meest opvallende Kiev was.
Om het Mongoolse juk af te werpen, moesten de Russisch sprekende volkeren van de regio zich verenigen. In 1480 wisten de Russen - onder leiding van het Groothertogdom Moskou (Muscovy) - de Mongolen te verslaan en te verdrijven. Hoewel Rusland sindsdien meerdere malen is binnengevallen door Napoleon Bonaparte en de Duitse nazi's, is het nooit meer veroverd.
Het begin van Modern Fighting Tactics
Een laatste bijdrage die de Mongolen aan Europa hebben geleverd, is moeilijk als goed of slecht te categoriseren. De Mongolen introduceerden twee dodelijke Chinese uitvindingen - geweren en buskruit - in het Westen.
De nieuwe wapens brachten een revolutie teweeg in de Europese vechttactieken, en de vele oorlogvoerende staten van Europa streefden allemaal de volgende eeuwen naar verbetering van hun vuurwapentechnologie. Het was een constante, meerzijdige wapenwedloop, die het einde van het riddergevecht en het begin van moderne staande legers aankondigde.
In de komende eeuwen zouden Europese staten hun nieuwe en verbeterde wapens eerst verzamelen voor piraterij, om controle te krijgen over delen van de zee- en specerijenhandel en vervolgens uiteindelijk de Europese koloniale heerschappij over een groot deel van de wereld op te leggen.
Ironisch genoeg gebruikten de Russen hun superieure vuurkracht in de 19e en 20e eeuw om veel van de landen te veroveren die deel uitmaakten van het Mongoolse rijk, inclusief het buiten-Mongolië waar Genghis Khan werd geboren.
bronnen
Bentley, Jerry H. "Cross-culturele interactie en periodisering in de wereldgeschiedenis." The American Historical Review, Vol. 101, nr. 3, Oxford University Press, JSTOR, juni 1996.
Davis-Kimball, Jeannine. "Azië, Centraal, Steppen." Encyclopedia of Archaeology, Academic Press, ScienceDirect, 2008.
Di Cosmo, Nicola. "Zwarte Zee Emporia en het Mongoolse rijk: een herbeoordeling van de Pax Mongolica." Journal of the Economic and Social History of the Orient, Volume 53: Issue 1-2, Brill, 1 januari 2009.
Flynn, Dennis O. (Editor). "Pacific Centuries: Pacific and Pacific Rim Economische geschiedenis sinds de 16e eeuw." Routledge Explorations in Economic History, Lionel Frost (Editor), A.J.H. Latham (Editor), 1e editie, Routledge, 10 februari 1999.
Ma, Debin. "The Great Silk Exchange: How the World Was Connected and Developed." CiteSeer, The College of Information Sciences and Technology, Pennsylvania State University, 2019.
Pederson, Neil. "Pluvials, droogten, het Mongoolse rijk en het moderne Mongolië." Amy E. Hessl, Nachin Baatarbileg, et al., Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, 25 maart 2014.
Perdue, Peter C. "Grenzen, kaarten en beweging: Chinese, Russische en Mongoolse rijken in vroegmoderne Centraal-Eurazië." Jaargang 20, 1998 - Nummer 2, The International History Review, Informa UK Limited, 1 december 2010.
.
