Definitie van Accent in Engelse spraak

De voorwaarde accent heeft verschillende betekenissen, maar bij het spreken is een accent een identificeerbare stijl van uitspraak, die vaak regionaal of zelfs sociaal-economisch varieert.

Het kan worden vergeleken met het dialect van een persoon, dat regionale vocabulaire omvat. "Standaard Engels heeft niets te maken met uitspraak," schreef Peter Trudgill ("Dialects."Routledge, 2004)." In feite doen de meeste mensen die Standaard Engels spreken dit met een soort van regionale uitspraak, zodat u aan hun accent veel meer kunt vertellen waar ze vandaan komen dan door hun grammatica of vocabulaire. "

George Mason University heeft een archief met spraakaccent, waar mensen zijn opgenomen die dezelfde Engelse passage lezen, voor taalkundigen om bijvoorbeeld te bestuderen wat accenten van elkaar onderscheidt. 

Meer over dialecten versus accenten

"EEN tongval is een verbale afwijking van de standaardtaal. Dialecten zijn kenmerkend voor een bepaalde groep sprekers en hebben ook hun eigen charme. 'Jullie' in het zuiden, 'Yah' in Minnesota, 'Eh?' in Canada. De regionale dialecten van Brooklyn, het landelijke zuiden, New England en Appalachia, en niet te vergeten de grotere bijdragen van Canada en Groot-Brittannië, en die van verschillende etnische culturen, hebben de Engelse taal zeker verrijkt. Een accent is een bepaalde manier om een ​​taal uit te spreken. 'Warsh' voor wassen in Cajun Louisiana, 'New Yawk' voor New York onder inheemse New Yorkers, 'aboot' voor ongeveer in Canada. De aantrekkingskracht van dialecten en accenten komt van onze waardering voor hun muzikale intonaties, fantasierijke woordkeuzes en emotionele spraakritmes. "

(James Thomas, "Scriptanalyse voor acteurs, regisseurs en ontwerpers." Focal Press, 2009)

Regionale en sociale accenten

Accenten zijn niet alleen regionaal, maar bevatten soms informatie over iemands etniciteit, zoals in het geval van niet-Engelstalige sprekers; onderwijs; of economische status.

"Binnen elke nationale variëteit [van het Engels] is het standaarddialect relatief homogeen in grammatica, woordenschat, spelling en interpunctie. Uitspraak is een andere zaak, omdat er geen gelijkwaardige standaard is accent (type uitspraak). Voor elke nationale variëteit zijn er regionale accenten, gerelateerd aan het geografische gebied, en sociale accenten, gerelateerd aan de educatieve, sociaal-economische en etnische achtergronden van de sprekers. "

(Tom McArthur, "The English Languages." Cambridge University Press, 1998)

Fonetische en fonologische verschillen

Hoewel de uitspraak verschilt, blijven betekenissen van dezelfde woorden vaak hetzelfde, zoals in Noord-Amerika of tussen Groot-Brittannië en Australië. 

"Verschillen tussen accenten zijn van twee hoofdsoorten: fonetisch en fonologische. Wanneer twee accenten alleen fonetisch van elkaar verschillen, vinden we dezelfde set fonemen in beide accenten, maar sommige of alle fonemen worden anders gerealiseerd. Er kunnen ook verschillen zijn in stress en intonatie, maar niet zodanig dat de betekenis zou veranderen. Als een voorbeeld van fonetische verschillen op segmentaal niveau, wordt gezegd dat het Australisch Engels dezelfde reeks fonemen en fonemische contrasten heeft als de uitspraak van de BBC, maar de uitspraak in Australië verschilt zo van dat accent dat het gemakkelijk te herkennen is.
"Veel Engelse accenten verschillen ook merkbaar in intonaties zonder dat het verschil zodanig is dat het een verschil in betekenis zou veroorzaken; sommige Welshe accenten hebben bijvoorbeeld de neiging dat ongestresste lettergrepen een hogere toonhoogte hebben dan gestresste lettergrepen. Een dergelijk verschil is, nogmaals, een fonetische ...
"Fonologische verschillen zijn van verschillende typen ... Binnen het gebied van segmentale fonologie is het meest voor de hand liggende type verschil waar het ene accent een ander aantal fonemen (en dus van fonemische contrasten) heeft van een ander."
(Peter Roach, "English Phonetics and Phonology: A Practical Course," 4e ed. Cambridge University Press, 2009)

Waarom zoveel Britse accenten?

Hoewel Groot-Brittannië een relatief kleine plaats is, kan het Engels daar heel anders klinken van het ene uiteinde van het land naar het andere.

"Er zijn meer accenten per vierkante mijl in Groot-Brittannië dan in enig ander deel van de Engelstalige wereld.
"Dit komt door de enorm diverse geschiedenis van het Engels op de Britse eilanden, met de oorspronkelijk Germaanse dialecten van Europa vermengd met de Noorse accenten van de Vikingen, de Franse accenten van de Noormannen en golf na golf van immigratie vanaf de Middeleeuwen tot de dag van vandaag.
"Maar het is ook vanwege de opkomst van 'gemengde' accenten, omdat mensen zich door het land verplaatsen en kenmerken van het accent oppikken waar ze zich ook bevinden."
(David Crystal en Ben Crystal, "Revealed: Why the Brummie Accent Loved Overal behalve Groot-Brittannië." "Daily Mail", 3 oktober 2014)

De lichtere kant

"Ik vraag me soms af of Amerikanen niet voor de gek worden gehouden door onze [Britten] accent om schittering te detecteren die er misschien niet echt is. "
(Stephen Fry)
"Weet je, Fez, helaas zijn er mensen op deze wereld die je gaan beoordelen op je huidskleur of je grappige accent of die meisjesachtige manier waarop je rent. Maar weet je wat? Je bent niet alleen. Waarom denk je dat de marsmannetjes hier niet zullen landen? Omdat ze groen zijn en ze weten dat mensen ze uitlachen! "
(Ashton Kutcher als Michael Kelso in "Bring It on Home." "That 70s Show," 2003)
"[Yankees] lijken veel op Zuiderlingen - behalve met slechtere manieren, natuurlijk, en verschrikkelijk accenten."
(Margaret Mitchell, "Gone With the Wind," 1936)