Definitie en voorbeelden van morfemen in het Engels

In de Engelse grammatica en morfologie is een morfeem een ​​betekenisvolle taaleenheid die bestaat uit een woord als hond, of een woordelement, zoals de -s aan het einde van honden, die niet in kleinere betekenisvolle delen kunnen worden verdeeld.

Morfemen zijn de kleinste betekeniseenheden in een taal. Ze worden meestal geclassificeerd als vrije morfemen, die kunnen voorkomen als afzonderlijke woorden of gebonden morfemen, die niet op zichzelf kunnen staan ​​als woorden.

Veel woorden in het Engels bestaan ​​uit een enkele gratis morfeme. Elk woord in de volgende zin is bijvoorbeeld een duidelijk morfeme: "Ik moet nu gaan, maar u kunt blijven." Anders gezegd, geen van de negen woorden in die zin kan worden onderverdeeld in kleinere delen die ook zinvol zijn.

Etymologie

Uit het Frans, naar analogie met foneem, uit het Grieks, 'vorm, vorm'.

Voorbeelden en observaties

• Een voorvoegsel kan een morfeme zijn:
  "Wat betekent het voor pre-bord? Gaat u verder voordat u verder gaat? "
  -George Carlin
• Individuele woorden kunnen morfemen zijn:
  "Ze willen je in een doos stoppen, maar niemands in een doos. je bent niet in een doos."
  -John Turturro
• Gecontracteerde woordvormen kunnen morfemen zijn:
  "Ze willen je in een doos stoppen, maar niemand's in een doos. U'opnieuw niet in een doos. "
  -John Turturro
• Morphs en Allomorphs
  "Een woord kan worden geanalyseerd als bestaande uit één morfeme (verdrietig) of twee of meer morfemen (ongelukkig; vergelijken geluk, geluk, pech), waarbij elke morfeme meestal een verschillende betekenis uitdrukt. Wanneer een morfeme wordt voorgesteld door een segment, is dat segment een morph. Als een morfeme kan worden voorgesteld door meer dan één morph, zijn de morphs allomorfen van dezelfde morfeme: de voorvoegsels in- (krankzinnig), il- (onleesbaar), im- (onmogelijk), ir- (onregelmatig) zijn allomorfen van hetzelfde negatieve morfeme. "
  -Sidney Greenbaum, De Engelse grammatica van Oxford. Oxford University Press, 1996
• Morfemen als betekenisvolle sequenties van geluiden
  "Een woord kan niet worden onderverdeeld in morfemen alleen door zijn lettergrepen te laten klinken. Sommige morfemen, zoals appel, meer dan één lettergreep hebben; anderen, zoals -s, zijn minder dan een lettergreep. Een morfeme is een vorm (een reeks geluiden) met een herkenbare betekenis. Het kennen van de vroege geschiedenis of etymologie van een woord kan nuttig zijn om het in morfemen te verdelen, maar de beslissende factor is de vorm-betekeniskoppeling.
  "Een morfeme kan echter meer dan één uitspraak of spelling hebben. Het reguliere zelfstandig naamwoord meervoud eindigt bijvoorbeeld twee spellingen (-s en -es) en drie uitspraken (an s-geluid als in ruggen, een z-geluid als in Tassen, en een klinker plus z-geluid als in batches). Evenzo, wanneer de morfeme -aten wordt gevolgd door -ion (als in activate-ion), de t van -aten combineert met de ik van -ion als het geluid 'sh' (dus we kunnen het woord 'activashun' spellen). Een dergelijke allomorfe variatie is typerend voor de morfemen van het Engels, hoewel de spelling het niet vertegenwoordigt. "
  -John Algeo, De oorsprong en ontwikkeling van de Engelse taal, 6e ed. Wadsworth, 2010
• Grammaticale tags
  "Naast het dienen als middel bij het creëren van vocabulaire, leveren morfemen grammaticale tags aan woorden, waardoor we op basis van vorm de delen van spraak van woorden kunnen identificeren in zinnen die we horen of lezen. Bijvoorbeeld in de zin Morfemen leveren grammaticale tags aan woorden, het meervoud morpheme eindigt -s helpt bij het identificeren morfemen, tags, en woorden als zelfstandige naamwoorden; het -ical einde onderstreept de adjectivische relatie tussen grammaticaal en het volgende zelfstandig naamwoord, labels, die het wijzigt. "
  -Thomas P. Klammer et al. Engelse grammatica analyseren. Pearson, 2007
• Taalverwerving
  "Engelstalige kinderen beginnen meestal in hun derde jaar twee morfeewoorden te produceren, en gedurende dat jaar is de groei in het gebruik van affixes snel en extreem indrukwekkend. Dit is de tijd, zoals Roger Brown liet zien, wanneer kinderen beginnen te gebruiken achtervoegsels voor bezittelijke woorden ('adamsbal'), voor het meervoud ('honden'), voor tegenwoordige progressieve werkwoorden ('ik loop'), voor derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd werkwoorden ('hij loopt'), en voor verleden tijd werkwoorden, hoewel niet altijd met volledige correctheid ('Ik heb het hier onderbroken') (Brown 1973). Merk op dat deze nieuwe morfemen allemaal verbuigingen zijn. Kinderen leren de neiging om iets later af te leren en er doorheen te leren kindertijd ... "
  -Peter Bryant en Terezinha Nunes, "Morphemes and Literacy: A Start Point." Verbetering van geletterdheid door morfemen te onderwijzen, ed. door T. Nunes en P. Bryant. Routledge, 2006

Uitspraak: MOR-feem