Definitie en voorbeelden van dysfemismen in het Engels

dysfemisme is de vervanging van een meer beledigend of minachtend woord of een zinsdeel voor iemand die als minder beledigend wordt beschouwd, zoals het gebruik van de slangterm 'krimpen' voor 'psychiater'. Dysfemisme is het tegenovergestelde van eufemisme. Bijvoeglijk naamwoord: dysphemistic.

Hoewel vaak bedoeld om te shockeren of te beledigen, kunnen dysfemismen ook dienen als in-groep markers om nabijheid te signaleren.

Taalkundige Geoffrey Hughes wijst erop dat "[a] hoewel deze taalmodus al eeuwen bestaat en de term dysfemisme werd voor het eerst opgenomen in 1884, het heeft pas recentelijk zelfs een specialistische valuta verworven, omdat het niet op de lijst voorkomt in veel algemene woordenboeken en naslagwerken "(Een encyclopedie van vloeken, 2006).

Zie voorbeelden en opmerkingen hieronder. Zie ook:

• Cacophemism
• Connotaties en aanduidingen
• gevloek
• Een publiek vleien met Euphemisms, Dysphemisms en Distinctio
• Pejoratieve taal
• Propaganda
• Scheldwoord

Etymologie
Uit het Grieks, "een niet-woord"

Voorbeelden en observaties

• Wanneer toegepast op mensen, zijn dierennamen meestal dysfemisme: meerkoet, oude vleermuis, varken, kip, slang, stinkdier, en teef, bijvoorbeeld.
• Euphemisms and Dysphemisms for Death
  "Er is vrijwel geen enkel aspect van menselijke ervaring vrij van dysfemisme...
  "De dood genereert typische eufemismen als om te overlijden, door te geven, om dit leven te verlaten, ga naar je Maker, enzovoorts. Parallelle dysfemismen zouden zijn snuiven, kwaken, en om madeliefjes op te duwen, omdat deze grafisch en wreed verwijzen naar het fysieke aspect van de dood, tot het ademen van je laatste, de doodsrammelaar en opnieuw worden opgenomen in de cyclus van de natuur. "
  (Geoffrey Hughes, Een encyclopedie van vloeken. Routledge, 2006)
• Dysfemismen en stilistische verdeeldheid
  "Sprekers nemen hun toevlucht tot dysfemisme om te praten over mensen en dingen die hen frustreren en irriteren, die ze afkeuren en willen dispareren, vernederen en degraderen. Vloeken, schelden en elke vorm van afwijzende opmerking gericht op anderen om hen te beledigen of te verwonden, zijn allemaal voorbeelden van dysfemisme. Uitroepende scheldwoorden die frustratie of woede loslaten zijn dysfemieën. Net als eufemisme heeft dysfemisme een wisselwerking met stijl en heeft het het potentieel om stilistische verdeeldheid te produceren; als iemand op een formeel diner feestelijk zou aankondigen Ik ga pissen, in plaats van te zeggen Excuseer me even, het effect zou dysfemistisch zijn. "
  (Keith Allan en Kate Burridge, Verboden woorden: taboe en censuur van taal. Cambridge University Press, 2006)
• Fooi en Tip
  "Vroeger dacht ik fooi was een eufemisme voor tip totdat ik ontdekte dat ik het verkeerd had gedaan, en dat tip was een dysfemisme voor fooi... Fooi is veel ouder dan tip, en oorspronkelijk betekende een geschenk voor iedereen, inclusief een gelijke. "
  (Nicholas Bagnall, "Words." De onafhankelijke, 3 december 1995)
• Dysfemismen en Slang
  "Als we denken aan eufemismen, denken we aan woorden die zijn vervangen omdat hun connotaties minder verontrustend zijn dan de woorden die ze vervangen. In jargon heb je vaak het tegenovergestelde fenomeen, dysfemisme, waarbij een relatief neutraal woord wordt vervangen door een hardere, aanstootgevender. Zoals een begraafplaats een 'boneyard' noemen. Verwijzen naar elektrocutie als 'de hete stoel nemen' zou een andere zijn ... Nog meer dysfemistisch zou zijn 'bakken'. "
  (Interview met J. E. Lighter, Amerikaans erfgoed, Oktober 2003)
• Dysfemismen in context
  "Een joculaire benadering van de dood is alleen dysphemistic als van de hoorder kan worden verwacht dat hij deze als aanstootgevend beschouwt. Als een arts bijvoorbeeld naaste familieleden zou informeren dat hun geliefde heeft vastgepind tijdens de nacht zou het normaal gesproken ongepast, ongevoelig en onprofessioneel zijn (d.w.z. dysfemistisch). Maar gezien een andere context met een heel ander stel gesprekspartners, kan dezelfde uitdrukking net zo goed worden omschreven als vrolijk eufemistisch. "
  (Keith Allan en Kate Burridge, Euphemism and Dysphemism. Oxford University Press, 1991)

Uitspraak: DIS-Fuh-miz-im

Ook gekend als: cacophemism