Definitie en voorbeelden van discours

In de taalkunde, redevoering verwijst naar een taaleenheid die langer is dan een enkele zin. Het woord discours is afgeleid van het Latijnse voorvoegsel dis- wat betekent "weg" en het basiswoord currere wat betekent "rennen". Discours vertaalt zich daarom als "wegrennen" en verwijst naar de manier waarop gesprekken verlopen. Discours bestuderen is het analyseren van het gebruik van gesproken of geschreven taal in een sociale context.

Discoursstudies kijken naar de vorm en functie van taal in een gesprek voorbij de kleine grammaticale stukjes zoals fonemen en morfemen. Dit vakgebied, dat de Nederlandse taalkundige Teun van Dijk grotendeels verantwoordelijk is voor de ontwikkeling, is geïnteresseerd in hoe grotere eenheden van taal, waaronder lexemen, syntaxis en context bijdragen aan gesprekken.

Definities en voorbeelden van verhandelingen

"Discours in context kunnen bestaan ​​uit slechts één of twee woorden zoals in hou op of niet roken. Als alternatief kan een stuk verhandeling honderdduizenden woorden lang zijn, zoals sommige romans. Een typisch stuk discours bevindt zich ergens tussen deze twee uitersten, "(Hinkel en Fotos 2001).

"Discours is de manier waarop taal sociaal wordt gebruikt om brede historische betekenissen over te brengen. Het is taal die wordt geïdentificeerd door de sociale voorwaarden van het gebruik ervan, door wie het gebruikt en onder welke voorwaarden. Taal kan nooit 'neutraal' zijn omdat het onze persoonlijke en sociale werelden, "(Henry en Tator 2002).

Contexten en onderwerpen van discours

De studie van het discours is volledig contextafhankelijk, omdat conversatie situationele kennis omvat die verder gaat dan alleen de gesproken woorden. Vaak kan betekenis niet worden geëxtrapoleerd uit een uitwisseling, alleen uit verbale uitingen, omdat er veel semantische factoren zijn betrokken bij authentieke communicatie.

"De studie van discours ... kan zaken omvatten als context, achtergrondinformatie of kennis gedeeld tussen een spreker en een luisteraar", (Bloor en Bloor 2013).

Subcategorieën van discours

"Discours kunnen ... worden gebruikt om te verwijzen naar specifieke contexten van taalgebruik, en in die zin wordt het vergelijkbaar met concepten zoals genre of teksttype. We kunnen bijvoorbeeld een politiek discours (het soort taal dat in politieke contexten wordt gebruikt) conceptualiseren of media discours (taal gebruikt in de media).

Bovendien hebben sommige schrijvers het discours opgevat als gerelateerd aan bepaalde onderwerpen, zoals een milieudiscours of koloniaal discours ... Dergelijke labels suggereren soms een bepaalde houding ten opzichte van een onderwerp (van mensen die deelnemen aan een milieudiscours wordt doorgaans verwacht dat ze zich bezighouden met het beschermen van het milieu in plaats van middelen te verspillen). In verband hiermee definieert Foucault ... discours ideologisch meer als 'praktijken die systematisch de objecten vormen waarover ze spreken', "(Baker en Ellece 2013).

Discours in sociale wetenschappen

"Binnen de sociale wetenschappen ... wordt discours voornamelijk gebruikt om verbale rapporten van individuen te beschrijven. In het bijzonder wordt discours geanalyseerd door diegenen die geïnteresseerd zijn in taal en praten en wat mensen doen met hun spraak. Deze benadering [bestudeert] de taal die wordt gebruikt om te beschrijven aspecten van de wereld en wordt meestal ingenomen door mensen die een sociologisch perspectief gebruiken, "(Ogden 2002).

Gemeenschappelijke grond

Discours is een gezamenlijke activiteit die actieve deelname van twee of meer mensen vereist en als zodanig afhankelijk is van het leven en de kennis van twee of meer mensen, evenals de situatie van de communicatie zelf. Herbert Clark paste het begrip raakvlak toe op zijn discoursstudies als een manier om de verschillende overeenkomsten die plaatsvinden in succesvolle communicatie te verklaren.

"Discours is meer dan een boodschap tussen zender en ontvanger. In feite zijn zender en ontvanger metaforen die verdoezelen wat er echt gaande is in communicatie. Afhankelijk van de situatie waarin de discours plaatsvindt, moeten specifieke illocuties aan de boodschap worden gekoppeld ... Clark vergelijkt de taal die wordt gebruikt met een zakelijke transactie, samen peddelen in een kano, kaartspelen of muziek uitvoeren in een orkest.

Een centraal begrip in het onderzoek van Clark is raakvlakken. De gezamenlijke activiteit wordt ondernomen om de gemeenschappelijke grond van de deelnemers te verzamelen. Met gemeenschappelijke grond wordt bedoeld de som van de gezamenlijke en wederzijdse kennis, overtuigingen en veronderstellingen van de deelnemers, "(Renkema 2004).

bronnen

• Baker, Paul en Sibonile Ellece. Belangrijkste termen in discoursanalyse. 1e editie, Bloomsbury Academic, 2013.
• Bloor, Meriel en Thomas Bloor. Praktijk van kritische discoursanalyse: een inleiding. Routledge, 2013.
• Henry, Frances en Carol Tator. Overheersingen van overheersing: rassenafwijkingen in de Canadese Engelstalige pers. Universiteit van Toronto, 2002.
• Hinkel, Eli en Sandra Fotos, redacteuren. Nieuwe perspectieven op grammaticaonderwijs in tweede taalklassen. Lawrence Erlbaum, 2001.
• Ogden, Jane. Gezondheid en de constructie van het individu. Routledge, 2002.
• Renkema, Jan. Inleiding tot discoursstudies. John Benjamins, 2004.
• Van Dijk, Teun Adrianus. Handboek voor discoursanalyse. Academic, 1985.