In de Engelse grammatica is een correlatieve conjunctie een zin die twee andere woorden, zinsdelen of clausules samenvoegt. Deze conjunctieve paren, zoals ze soms worden genoemd, worden vaak gebruikt in de dagelijkse communicatie.
De elementen verbonden door correlatieve conjuncties zijn meestal parallel of vergelijkbaar in lengte en grammaticale vorm. Elk element wordt een samenvoeging genoemd. Een gemakkelijke manier om ze in een zin te herkennen, is te onthouden dat ze altijd in paren reizen. Conjoins moeten ook overeenkomen met:
Dit zijn de belangrijkste correlatieve conjuncties in het Engels:
Andere paren die soms een coördinerende functie hebben, zijn onder meer:
Correct gebruikt in een zin zien correlatieve conjuncties (cursief weergegeven) er zo uit:
Al deze zinnen kunnen worden onderverdeeld in twee afzonderlijke zinnen, en hun algemene betekenis zal niet veranderen. Correlatieve conjuncties stellen u in staat om te vergelijken en contrasteren, waardoor uw taal extra context krijgt.
Er zijn een aantal grammaticale regels voor het juiste gebruik van correlatieve conjuncties. Een veel voorkomende fout die Engelse studenten maken, is niet het juiste voorzetsel koppelen met behulp van een conjunctie. Bijvoorbeeld:
Deze regel geldt ook voor voornaamwoorden en antecedenten. Bij het samenvoegen van twee onderwerpen (de antecedenten) moet elk voornaamwoord dat volgt, overeenkomen met het dichtstbijzijnde antecedent. Bekijk dit voorbeeld:
Een ander ding om te onthouden is dat correlatieve conjuncties slechts twee andere woorden kunnen verbinden. Het samenvoegen van drie woorden lijkt onhandig en is grammaticaal onjuist. Bijvoorbeeld: