Definitie en voorbeelden van aspecten in de Engelse grammatica

In Engelse grammatica, aspect is een werkwoordsvorm (of categorie) die tijdgerelateerde kenmerken aangeeft, zoals de voltooiing, duur of herhaling van een actie. (Vergelijk en contrasteer met gespannen.) Wanneer gebruikt als een bijvoeglijk naamwoord, is het aspectuele. Het woord komt uit het Latijn en betekent "hoe [iets] eruitziet"

De twee primaire aspecten in het Engels zijn perfect (soms ook wel genoemd) perfectieve) en het progressieve (ook bekend als de doorlopend het formulier). Zoals hieronder wordt geïllustreerd, kunnen deze twee aspecten worden gecombineerd om de perfect progressief.

In het Engels wordt het aspect uitgedrukt door middel van deeltjes, afzonderlijke werkwoorden en werkwoordszinnen.

Voorbeelden en observaties

Perfect aspect
Het perfecte aspect beschrijft gebeurtenissen die in het verleden plaatsvonden, maar gekoppeld waren aan een later tijdstip, meestal het heden. Het perfecte aspect wordt gevormd met heeft, hebben, of had + het voltooid deelwoord. Het komt in twee vormen voor:

Perfect Aspect, Present Tense:
"Geschiedenis heeft onthouden de koningen en krijgers, omdat zij vernietigden; kunst heeft onthouden de mensen, omdat ze creëerden. "
(William Morris, Het water van de wondere eilanden, 1897)

Perfect Aspect, Past Tense:
"Op vijftienjarige leeftijd had geleerd onmiskenbaar was die overgave in plaats daarvan net zo eervol als weerstand, vooral als je geen keus had. '

(Maya Angelou, Ik weet waarom de Caged Bird zingt, 1969)

Progressief aspect
Het progressieve aspect beschrijft meestal een gebeurtenis die plaatsvindt gedurende een beperkte periode. Het progressieve aspect bestaat uit een vorm van worden + de -ing vorm van het hoofdwerkwoord.

Progressive Aspect, Present Tense:
"Ze is loyaal en probeert om haar dunne, flippy haar in cornrows te dragen. "
(Carolyn Ferrell, "Proper Library," 1994)

Progressive Aspect, Past Tense:
"IK was aan het lezen het woordenboek. Ik dacht dat het een gedicht was over alles. "

(Steven Wright)

Het verschil tussen spanning en aspect
"Traditioneel ... beide aspecten [perfect en progressief] worden behandeld als onderdeel van het gespannen systeem in het Engels, en er wordt melding gemaakt van tijden zoals de heden progressief (bijv. We wachten), de heden perfect progressief (bijv. We hebben gewacht), en de verleden perfect progressief (bijv. We hadden gewacht), waarbij de laatste twee twee aspecten combineren. Er moet echter een onderscheid worden gemaakt tussen tijd en aspect. Gespannen houdt zich bezig met hoe tijd wordt gecodeerd in de grammatica van het Engels, en is vaak gebaseerd op morfologische vorm (bijv. schrijven, schrijft, schreef); aspect houdt zich bezig met het ontvouwen van een situatie, en in het Engels is een kwestie van syntaxis, met behulp van het werkwoord worden om het progressieve en het werkwoord te vormen hebben om het perfecte te vormen. Om deze reden worden tegenwoordig combinaties zoals die hierboven genoemd constructies (bijvoorbeeld de progressieve constructie, de huidige perfecte progressieve constructie)."

(Bas Aarts, Sylvia Chalker en Edmund Weiner, Oxford woordenboek van Engelse grammatica, 2e ed. Oxford University Press, 2014)

heden perfect progressief: God weet hoe lang ik 'heb gedaan het. Hebben ik aan het praten geweest hard op?

verleden perfect progressief: Hij had gehouden het in een kluisje bij de Bank of America. Maandenlang zij heeft gewacht voor die specifieke hoeklocatie.

Present Perfect Progressive en Past Perfect Progressive
"De perfecte aspect beschrijft meestal gebeurtenissen of toestanden die plaatsvinden in een voorafgaande tijd. Het progressieve aspect beschrijft een gebeurtenis of stand van zaken in uitvoering of aan de gang. Perfect en progressief aspect kan worden gecombineerd met de tegenwoordige of verleden tijd ... Werkwoordszinnen kunnen tegelijkertijd voor beide aspecten (perfect en progressief) worden gemarkeerd: het perfecte progressieve aspect is zeldzaam en komt meestal voor in de verleden tijd in fictie. Het combineert de betekenis van het perfecte en het progressieve, verwijzend naar een situatie of activiteit in het verleden die al een tijd aan de gang was. "