Definitie en voorbeelden van Accent Prejudice of Accentism

Accent-vooroordeel is de perceptie dat bepaalde accenten inferieur zijn aan andere. Wordt ook accent genoemd.

In het boek "Language and Region" (2006) merkt Joan Beal op dat er "nogal wat taalkundigen zijn die voorstander zijn van wetgeving in de zin van het verbieden van discriminatie tegen wat zij accentisme noemen. Werkgevers lijken dit echter niet serieus te nemen ."

Voorbeelden en observaties

"Wat ervoor zorgt dat een bepaalde manier van spreken als superieur wordt ervaren, is het feit dat het wordt gebruikt door de machtigen."
(Suzanne Romaine, Language in Society: een inleiding tot sociolinguïstiek, 2e ed. Oxford University Press, 2000)

"Net zoals fouten, zowel van grammatica als van woordkeuze, worden veroordeeld als gewoon fout door degenen die de normen willen handhaven, zo zijn sommige accenten van het Engels (bijv. Birmingham, Broad Australian) gestigmatiseerd als lelijk en ongeschoold. Er zijn natuurlijk , geen intrinsieke redenen voor dergelijke stigmatisering, net zomin als raciale vooroordelen vooroordelen benadrukken aangezien alleen een taalprobleem geneigd is tot verontwaardiging over wax, om te volhouden dat alle accenten gelijk zijn (misschien de voortzetting van de Dieren boerderij motto: maar sommige zijn meer gelijk dan andere). Voor hen is er dus geen probleem: de maatschappij heeft de plicht zich anders te gedragen en haar vooroordelen te overwinnen. De toegepaste taalkundige zal echter waarschijnlijk herkennen dat het inderdaad een probleem is en dat het verder gaat dan de taal en sociale en politieke (en mogelijk etnische) waarden weerspiegelt. "
(Alan Davies, Een inleiding tot de toegepaste taalkunde: van praktijk tot theorie, 2e ed. Edinburgh University Press, 2007)

"Slechts in zeer zeldzame gevallen mogen buitenlanders of immigranten van de eerste generatie aardige mensen zijn in Amerikaanse films. Mensen met een accent zijn slechteriken."
(Max von Sydow)

Accentisme in het Amerikaanse zuiden

"Ik zei altijd dat wanneer mensen mijn zuidelijke accent hoorden, ze altijd 100 IQ-punten wilden aftrekken."
(Jeff Foxworthy)
"Het federale ministerie van Energie heeft plannen laten vallen om werknemers in een laboratorium in Southern Southern Accent Reduction lessen te geven na klachten dat de klas aanstootgevend was. De lessen zouden werknemers van het Oak Ridge National Laboratory hebben geleerd hoe ze met een meer neutrale taal konden spreken Amerikaans accent 'zodat ze herinnerd konden worden voor wat je zegt en niet hoe je het zegt.' "
(De week, 8 augustus 2014)

Accentisme in hedendaags Groot-Brittannië

'Maken accenten nog steeds uit? Vorige week zei dr. Alexander Baratta van de Universiteit van Manchester over'accentism,'waar mensen worden gediscrimineerd vanwege hun manier van spreken, en vergeleken met racisme. In een onderzoek vroeg hij mensen waarom ze hun accenten veranderden en hoe het hen voelde. Een derde van de ondervraagden zei dat ze zich 'schaamden' voor het afvlakken van hun accenten. Maar wat was het alternatief? We willen allemaal vooruit komen; voor het grootste deel is de beste manier om dat te doen 'erbij horen'. Toch is er een prijs, zegt de professor. De wereld onder ogen zien met een stem die niet de jouwe is, kan 'je gevoel van zijn ondermijnen'. "
(Hugh Muir, "zijn accenten belangrijk in het moderne Groot-Brittannië?" The Guardian, 14 juli 2014)
'Received Uitspraak' (RP: traditioneel de variëteit met de hoogste status in Engeland) wordt soms gestigmatiseerd. De sprekers kunnen worden gezien als 'chic' of 'snobistisch' ... en hun accenten als weerspiegeling van een 'elitaire discoursstand'. Met name jongeren, zo wordt gesuggereerd, zullen nu waarschijnlijk de houding afwijzen die aanhield vooroordelen benadrukken.'"
(John Edwards, Taalverscheidenheid in de klas. Meertalige zaken, 2010)
"De Engelsen zijn de meest beroemde accentbewuste. Doe wat je wilt - ga naar drie verschillende chique scholen, heb een hertogin voor een moeder, volg een opleiding in Cambridge, verhuis naar Londen - een expert kan nog steeds plaatsen je binnen een straal van vijf mijl ('de noordkant van Cricklade, zou ik zeggen') na een paar zinnen. Zuiderlingen denken nog steeds dat Mancunians agressief klinken, Scotsmen afkeuren, Liverpudlians dik, en de Welsh, Welsh.
"Maar het is aan het veranderen. Net zoals talen om de veertien dagen aan het afsterven zijn, zo vloeien accenten weg, verdwijnen, langzaam op weg naar de norm."
(Michael Bywater, Lost Worlds. Granta Books, 2004)

BBC-radiopresentator Wilfred Pickles in Praise of Accent Diversity (1949)

"Hoewel ik het grootste respect heb voor de vele prestaties van de BBC, geloof ik dat ze schuldig zijn aan het proberen om Groot-Brittannië te leren standaard Engels te praten. Hoe vreselijk is het om te denken dat we ooit dat heerlijke zachte Devonshire-accent of de bluf en zeer prachtige Schotten brogue of de grappige vlakheid en openhartigheid van de speech van de Noord-landgenoot, of de muziek van de Welsh-stem. Moge het verboden zijn dat we ooit als BBC-omroepers zouden spreken, want ons rijke contrast van stemmen is een vocaal tapijt van grote schoonheid en onberekenbare waarde. Onze dialecten zijn herinneringen aan de duurzaamheid van de dingen op deze eilanden van ons, waar mensen anders praten op plaatsen op slechts vijf mijl afstand, een fenomeen dat zijn wortels heeft in de tijd dat het vele dagen duurde om van te rijden Londen naar York per stagecoach. "
(Wilfred Pickles binnen Tussen jou en mij. De autobiografie van Wilfred Pickles, geciteerd door David Crystal in You Say Potato: A Book About Accents. Macmillan, 2014)