'Death of a Salesman' Karakteranalyse van Linda Loman

De "Dood van een verkoper" van Arthur Miller is beschreven als een Amerikaanse tragedie. Dat is heel gemakkelijk te zien, maar misschien is het niet de winderige, seniele verkoper Willy Loman die tragedie ervaart. In plaats daarvan kan de echte tragedie zijn vrouw Linda Loman overkomen.

De tragedie van Linda Loman

Klassieke tragedies betreffen vaak personages die gedwongen worden om te gaan met omstandigheden die buiten hun controle liggen. Denk aan arme Oedipus die zich overgeeft aan de genade van de Olympische goden. En hoe zit het met King Lear? Hij maakt een zeer slecht karakteroordeel aan het begin van het stuk; dan besteedt de oude koning de volgende vier handelingen die in een storm ronddwalen, de wreedheid van zijn slechte familieleden doorstaan.

De tragedie van Linda Loman daarentegen is niet zo bloederig als het werk van Shakespeare. Haar leven is echter somber omdat ze altijd hoopt dat dingen beter zullen worden - maar die hoop bloeit nooit. Ze verwelken altijd.

Haar enige belangrijke beslissing vindt plaats vóór de actie van het stuk. Ze kiest ervoor om Willy Loman te trouwen en emotioneel te ondersteunen, een man die groot wilde zijn, maar grootheid definieerde als 'geliefd' te zijn door anderen. Vanwege Linda's keuze zal de rest van haar leven vervuld zijn van teleurstelling.

Linda's persoonlijkheid

Haar karakteristieken kunnen worden ontdekt door aandacht te schenken aan de aanwijzingen van Arthur Miller tussen haakjes. Als ze met haar zoons Happy en Biff spreekt, kan ze heel streng, zelfverzekerd en vastberaden zijn. Wanneer Linda echter met haar man praat, is het bijna alsof ze op eieren loopt.

Miller gebruikt de volgende beschrijvingen om te onthullen hoe de actrice Linda's regels moet bezorgen:

• “Heel voorzichtig, subtiel”
• "Met enige schroom"
• "ontslag genomen"
• "Angstig het racen van zijn geest bespeurend"
• "Beven van verdriet en vreugde"

Wat is er mis met haar man?

Linda weet dat hun zoon Biff ten minste één bron van pijn is voor Willy. In Act One kastijdt Linda haar zoon omdat hij niet aandachtiger en begripvoller is. Ze legt uit dat wanneer Biff het land rondloopt (meestal als boer), Willy Loman klaagt dat zijn zoon zijn potentieel niet waarmaakt.

Wanneer Biff vervolgens besluit naar huis terug te keren om zijn leven te heroverwegen, wordt Willy grilliger. Zijn dementie lijkt te verslechteren en hij begint tegen zichzelf te praten.

Linda gelooft dat als haar zonen succesvol worden, de fragiele psyche van Willy zichzelf zal genezen. Ze verwacht van haar zonen dat ze de zakelijke dromen van hun vader manifesteren. Het is niet omdat ze gelooft in Willy's versie van de American Dream, maar omdat ze gelooft dat haar zonen (in het bijzonder Biff) de enige hoop op Willy's gezond verstand zijn.

Ze heeft trouwens misschien een punt, want wanneer Biff zichzelf toepast, cheunt Linda's man. Zijn donkere gedachten verdampen. Dit zijn de korte momenten waarop Linda eindelijk gelukkig is in plaats van zorgelijk. Maar deze momenten duren niet lang, want Biff past niet in de 'zakenwereld'.

Haar man kiezen boven haar zonen

Wanneer Biff klaagt over het grillige gedrag van zijn vader, bewijst Linda haar toewijding aan haar man door haar zoon te vertellen:

LINDA: Biff, schat, als je geen gevoel voor hem hebt, dan heb je geen gevoel voor mij.

en:

LINDA: Hij is de liefste man ter wereld voor mij, en ik wil niet dat iemand zich blauw voelt.

Maar waarom is hij de liefste man ter wereld voor haar? Willy's baan heeft hem weken achtereen van zijn familie weggestuurd. Bovendien leidt Willy's eenzaamheid tot minstens één ontrouw. Het is onduidelijk of Linda de affaire van Willy al dan niet vermoedt. Maar het is vanuit het perspectief van het publiek duidelijk dat Willy Loman diep gebrekkig is. Toch romantiseert Linda Willy's doodsangst van een onvervuld leven:

LINDA: Hij is slechts een eenzaam bootje op zoek naar een haven.

Reactie op zelfmoord Willy's

Linda beseft dat Willy zelfmoord heeft overwogen. Ze weet dat zijn geest op het punt staat verloren te gaan. Ze weet ook dat Willy een rubberen slang heeft verstopt, precies op de juiste lengte voor zelfmoord via koolmonoxidevergiftiging.

Linda confronteert Willy nooit over zijn suïcidale neigingen of zijn waangesprekken met geesten uit het verleden. In plaats daarvan speelt ze de rol van de typische huisvrouw van de jaren 40 en 50. Ze vertoont geduld, loyaliteit en een eeuwig onderdanig karakter. En voor al deze attributen wordt Linda een weduwe aan het einde van het stuk.

Aan het graf van Willy legt ze uit dat ze niet kan huilen. De lange, langzame tragische gebeurtenissen in haar leven hebben haar van tranen weggehaald. Haar man is dood, haar twee zonen hebben nog steeds wrok en de laatste betaling voor hun huis is gedaan. Maar er is niemand in dat huis behalve een eenzame oude vrouw genaamd Linda Loman.