Dean Corll en 'The Candy Man' Murders

Dean Corll was een 33-jarige elektricien die in Houston woonde en die met twee tiener-medeplichtigen in het begin van de jaren 1970 ten minste 27 jonge jongens in Houston ontvoerde, verkrachtte en martelde. 'The Candy Man Murders', zoals de zaak werd genoemd, was een van de meest gruwelijke series moorden in de Amerikaanse geschiedenis.

Corll's kinderjaren

Corll werd geboren op kerstavond in 1939 in Fort Wayne, Ind. Nadat zijn ouders gescheiden waren, verhuisden hij en zijn broer, Stanley, met hun moeder naar Houston. Corll leek zich aan te passen aan de verandering, deed het goed op school en beschreef zijn leraren als beleefd en braaf.

In 1964 werd Corll opgesteld in het leger, maar kreeg een jaar later ontslag om zijn moeder te helpen met haar snoepzaak. Hij verdiende de bijnaam "The Candy Man" omdat hij kinderen vaak trakteerde op gratis snoep. Nadat het bedrijf was gesloten, verhuisde zijn moeder naar Colorado en begon Corll te trainen als elektricien.

An Odd Trio

Er was niets opmerkelijks aan Corll behalve zijn vreemde vriendenkeuze, meestal jonge mannelijke tieners. Twee waren bijzonder dicht bij Corll: Elmer Wayne Henley en David Brooks. Ze hingen rond het huis van Corll of reden in zijn busje tot 8 augustus 1973, toen Henley Corll in zijn huis schoot en doodde. Toen de politie Henley interviewde over de schietpartij en het huis van Corll doorzocht, ontstond een bizar, brutaal verhaal van marteling, verkrachting en moord, genaamd "The Candy Man Murders".

Tijdens het verhoor van de politie zei Henley dat Corll hem $ 200 of meer "per hoofd" betaalde om jonge jongens naar zijn huis te lokken. De meeste kwamen uit wijken met lage inkomens, gemakkelijk overgehaald om naar een feest met gratis alcohol en drugs te komen. Velen waren Henley's jeugdvrienden en vertrouwden hem. Maar eenmaal in het huis van Corll worden ze het slachtoffer van zijn sadistische, moorddadige obsessies.

De folterkamer

De politie vond een slaapkamer in het huis van Corll die leek te zijn ontworpen voor marteling en moord, inclusief een bord met handboeien bevestigd, touwen, een grote dildo en plastic voor het tapijt.

Henley vertelde de politie dat hij Corll woedend had gemaakt door zijn vriendin en een andere vriend, Tim Kerley, naar het huis te brengen. Ze dronken en deden drugs, en ze vielen allemaal in slaap. Toen Henley wakker werd, waren zijn voeten gebonden en hield Corll hem vast aan zijn 'martelbord'. Zijn vriendin en Tim waren ook gebonden, met elektrische tape over hun mond.

Henley wist wat zou volgen, nadat hij dit scenario eerder had gezien. Hij overtuigde Corll om hem te bevrijden door te beloven dat hij zou deelnemen aan de marteling en moord op zijn vrienden. Daarna volgde hij de instructies van Corll, waaronder een poging om de jonge vrouw te verkrachten. Ondertussen probeerde Corll Tim te verkrachten, maar hij vocht zo veel dat Corll gefrustreerd raakte en de kamer verliet. Henley greep Corll's pistool, dat hij had achtergelaten. Toen Corll terugkwam, schoot Henley hem zes keer dood en doodde hem.

Begraafplaats

Henley sprak gemakkelijk over zijn aandeel in de moorddadige activiteit en leidde de politie naar de begraafplaatsen van de slachtoffers. Op de eerste locatie, een bootschuur Corll gehuurd in het zuidwesten van Houston, ontdekte de politie de overblijfselen van 17 jongens. Tien andere werden gevonden op andere locaties in of nabij Houston. In totaal werden 27 lichamen teruggevonden.

Uit onderzoek bleek dat sommige jongens waren neergeschoten terwijl anderen waren gewurgd. Er waren tekenen van marteling zichtbaar, waaronder castratie, objecten die in de rectum van het slachtoffer werden ingebracht en glazen staven die in hun urethras werden geduwd. Alles was sodomized.

Gemeenschapsoproep

De politie van Houston werd bekritiseerd wegens het niet onderzoeken van de rapporten van vermiste personen die door de ouders van de dode jongens waren ingediend. De politie beschouwde de meeste meldingen als waarschijnlijke weglopers, hoewel er veel uit hetzelfde gebied kwamen. Hun leeftijd varieerde van 9 tot 21; de meeste waren in hun tienerjaren. Twee families verloren twee zonen door Corll's woede.

Henley bekende dat hij op de hoogte was van de brute misdaden van Corll en deelnam aan één moord. Brooks, hoewel dichter bij Corll dan Henley, vertelde de politie dat hij geen kennis had van de misdaden. Na het onderzoek stond Henley erop dat er nog drie jongens waren vermoord, maar hun lichamen zijn nooit gevonden.

In een zeer gepubliceerde rechtszaak werd Brooks veroordeeld voor één moord en veroordeeld tot levenslang in de gevangenis. Henley werd veroordeeld voor zes moorden en kreeg zes termijnen van 99 jaar. Het vermoorden van "The Candy Man" werd beoordeeld als een daad van zelfverdediging. 

Bron

Olsen, Jack. The Man With the Candy: the Story of the Houston Mass Murders. Simon & Schuster (P), 2001.