Constructie grammatica

In de taalkunde, constructie grammatica verwijst naar een van de verschillende benaderingen van taalstudie die de rol van grammaticaal benadrukken constructies--dat wil zeggen conventionele combinaties van vorm en betekenis. Enkele van de verschillende versies van bouwgrammatica worden hieronder besproken.

Bouwgrammatica is een theorie van taalkundige kennis. "In plaats van een duidelijke verdeling van lexicon en syntaxis aan te nemen", merkt Hoffmann en Trousdale op, "beschouwen constructie-grammatici alle constructies als onderdeel van een lexicon-syntax continuum (een 'constructie')."

Voorbeelden en observaties

• James R. Hurford
  Er zijn verschillende versies van 'Constructie grammatica,'en mijn account ... zal vrij informeel beschrijven wat ze gemeen hebben. Het gemeenschappelijke idee is dat de kennis van een spreker van zijn taal bestaat uit een zeer grote inventaris van constructies, waarbij een constructie van elke omvang en abstractiteit wordt begrepen, van een enkel woord tot een grammaticaal aspect van een zin, zoals het onderwerp- Predicaatstructuur. Constructiegrammatica benadrukt dat er een 'lexicon-syntax continuüm' bestaat, in tegenstelling tot traditionele opvattingen waarin het lexicon en de syntactische regels worden beschouwd als afzonderlijke componenten van een grammatica. Het centrale motief van bouwgrammatica-theoretici is het verklaren van de buitengewone productiviteit van menselijke talen, terwijl ze tegelijkertijd de enorme hoeveelheid idiosyncratische grammaticale gegevens erkennen die mensen verzamelen en opslaan. 'De constructieve benadering van grammatica biedt een uitweg uit het dilemma van de lumper / splitter' (Goldberg 2006, p. 45). Het belangrijkste punt is dat opslag van idiosyncratische feiten compatibel is met het productief inzetten van deze feiten om nieuwe uitdrukkingen te genereren.
• R.L. Trask
  Cruciaal, constructie grammatica's zijn niet afgeleid. Dus bijvoorbeeld, de actieve en passieve vormen van een zin worden beschouwd als verschillende conceptuele structuren in plaats van dat de ene een transformatie van de andere is. Omdat bouwgrammatica's afhangen van de conceptuele betekenis in context, kunnen ze worden gezien als benaderingen van de taalkunde die het klassieke onderscheid tussen semantiek, syntaxis en pragmatiek doen vervallen. De constructie is de eenheid van taal, die deze andere aspecten doorsnijdt. Dus bijvoorbeeld in Ze lachten hem de kamer uit, het normaal niet-transitieve werkwoord krijgt een transitieve waarde en de situatie kan worden geïnterpreteerd op basis van de constructie 'X oorzaak Y verplaatsen' in plaats van alleen de sytanctische afwijking. Dientengevolge blijken bouwgrammatica's het meest nuttig bij het begrijpen van taalverwerving en worden ze gebruikt voor het onderwijzen van de tweede taal, omdat het de betekenis van de situatie is die van primair belang is en syntaxis en semantiek holistisch worden behandeld.
• William Croft en D. Alan Cruse
  Elke grammaticale theorie kan worden beschreven als het aanbieden van modellen van representatie van de structuur van een uiting en modellen van organisatie van de relatie tussen uitingsstructuren (vermoedelijk in de geest van een spreker). Deze laatste worden soms beschreven in termen van representatieniveaus, gekoppeld door afgeleide regels. Maar constructie grammatica is een niet-innovatief model (zoals bijvoorbeeld Head-driven Phrase Structure Grammar), en dus is een meer algemene beschrijving van dit aspect van de grammaticale theorie 'organisatie'. Verschillende versies van constructie-grammatica zullen kort worden geschetst ... We onderzoeken vier varianten van constructie-grammatica die worden gevonden in de cognitieve taalkunde - Constructie-grammatica (in hoofdletters; Kay en Fillmore 1999; Kay et al. In prep.), De constructie-grammatica van Lakoff ( 1987) en Goldberg (1995), Cognitive Grammar (Langacker 1987, 1991) en Radical Construction Grammar (Croft 2001) - en focussen op de onderscheidende kenmerken van elke theorie ... Opgemerkt moet worden dat de verschillende theorieën de neiging hebben zich te concentreren op verschillende kwesties , die hun onderscheidende posities ten opzichte van de andere theorieën vertegenwoordigen. Construction Grammar bijvoorbeeld, onderzoekt syntactische relaties en overerving in detail; het Lakoff / Goldberg-model richt zich meer op categorisatierelaties tussen constructies; Cognitieve grammatica richt zich op semantische categorieën en relaties; en Radical Construction Grammar richt zich op syntactische categorieën en typologische universums. Ten slotte onderschrijven de laatste drie theorieën allemaal het op gebruik gebaseerde model ...
• Thomas Hoffmann en Graeme Trousdale
  Een van de centrale concepten van de taalkunde is de Saussureese notie van het taalkundige teken als een willekeurige en conventionele combinatie van vorm (of geluidspatroon /signifiant) en betekenis (of mentaal concept /signife; zie bijvoorbeeld de Saussure [1916] 2006: 65-70). Onder deze weergave, het Duitse teken Apfel en zijn Hongaarse equivalent alma hebben dezelfde onderliggende betekenis 'appel', maar verschillende bijbehorende conventionele vormen ... Meer dan 70 jaar na de dood van Saussure begonnen verschillende taalkundigen vervolgens expliciet het idee te onderzoeken dat willekeurige vormbetekenende paren niet alleen een nuttig concept zijn voor het beschrijven van woorden of morfemen, maar dat misschien alle niveaus van grammaticale beschrijving zulke conventionele vormbetekenende paren omvatten. Deze uitgebreide notie van het Saussurean-teken is bekend geworden als 'constructie' (die morfemen, woorden, idiomen en abstracte uitdrukkingspatronen omvat) en de verschillende taalkundige benaderingen die dit idee verkennen werden gelabeld 'Constructie grammatica.'
• Jan-Ola Östman en Mirjam Fried
  [One] voorloper van Constructie grammatica is een model dat eind jaren zeventig ook werd ontwikkeld aan de Universiteit van Californië in Berkeley, binnen de traditie van Generative Semantics. Dit was het werk van George Lakoff en informeel bekend als Gestalt Grammar (Lakoff 1977). Lakoffs 'ervaringsgerichte' benadering van syntaxis was gebaseerd op de opvatting dat de grammaticale functie van een zinsdeel alleen geldt voor een bepaald zinsoort als geheel. Specifieke constellaties van relaties zoals subject en object vormden aldus complexe patronen, of 'gestalts'.… Lakoff's (1977: 246-247) lijst van 15 kenmerken van taalkundige gestalts bevat veel van de kenmerken die definitieve bouwcriteria zijn geworden in de constructie-grammatica. , waaronder bijvoorbeeld de formulering dat 'Gestalts tegelijkertijd holistisch en analyseerbaar zijn. Ze hebben onderdelen, maar de gehelen zijn niet herleidbaar tot de onderdelen. '