Samengestelde tijden in Engelse grammatica

In Engelse grammatica, samengestelde tijd is een traditionele term voor een werkwoordconstructie die meer dan één woord gebruikt om een ​​betekenis uit te drukken die verband houdt met tijd. Een werkwoordconstructie die slechts één woord gebruikt, wordt a genoemd eenvoudige tijd.
Samengestelde tijden bestaan ​​uit hulpwerkwoorden (of hulpwerkwoorden) gecombineerd met andere werkwoordsvormen. De perfecte, verleden perfect (ook bekend als voltooid verleden tijd), progressief en (in sommige gevallen) de toekomst worden traditioneel beschouwd als samengestelde tijden in het Engels.

Voorbeelden en observaties

• Eenvoudige tijden versus samengestelde tijden
  "Het onderscheid tussen eenvoudig en samengestelde tijden komt overeen met het onderscheid tussen affixen en woorden. Een eenvoudige vorm van een werkwoord is een enkel woord, meestal aangevuld met een achtervoegsel (minder vaak een voorvoegsel). Een samengestelde gespannen vorm bestaat uit meerdere woorden, waarvan minstens een hulpwoord. Het werk gedaan door het affix in een eenvoudige tijdvorm en de hulp in een samengestelde tijdvorm is in grote lijnen hetzelfde; het drukt enig onderscheid uit in het algemene tijdsveld ...
  "Wat hier mogelijk verwarrend is, is het feit dat Engels, zoals veel Europese talen, het voltooid deelwoord gebruikt (bijv. ingenomen) zowel voor de perfecte (een samengestelde tijd) als voor de passieve stem. Merk op dat het Engelse passief wordt gevormd op een manier die vrij parallel is aan de vorming van samengestelde tijden, d.w.z. met een hulpmiddel en een deelwoord. Maar passief is natuurlijk geen tijd. "
  (James R. Hurford, Grammatica: een studentenhandleiding. Cambridge University Press, 1994)
• "[W] als de vader van zijn werk komt, eet hij, en uiteindelijk eet de moeder zelf alleen of met de kleinere kinderen, die waarschijnlijk hebben nu al gegeten wat ze met de anderen wilden. "
  (Jack E. Weller, Yesterday's People: Life in Contemporary Appalachia. University Press of Kentucky, 1995)
• "Ik was mijn gezicht, kleed me aan en ga naar beneden waar mijn vrouw is aan het voeden de baby."
  (Julius Lester, Lovesong: Jood worden. Arcade, 2013)
• "Iemand die heeft gelezen de oordelen van Lord Denning of Lord Atkin zullen het belang weten van de manier waarop de feiten worden gepresenteerd. "
  (Alan Paterson, Laatste oordeel: The Last Law Lords en het Supreme Court. Hart, 2013)
• "Dana Over hebben het kantoor om de kinderen te verzorgen, en Keith liep door de kerk, niet in staat om iets productiefs te doen. Hij is eindelijk vertrokken. "
  (John Grisham, De bekentenis. Doubleday, 2010).

Perfecte beeld- en samengestelde tijden

"De perfect is een verleden tijd die wordt gemarkeerd door middel van een hulpwerkwoord in plaats van door verbuiging, zoals de preteriet. De hulp is hebben, die wordt gevolgd door een voltooid deelwoord. Voorbeelden worden gegeven in [40] samen met hun niet-perfecte tegenhangers:
[40i] a. Zij is geweest ziek. [perfect] b. Zij is ziek [niet perfect]
[40ii] a. Zij Over hebben stad. [perfect] b. Zij links stad. [Non-perfect]
[40iii] a. Er wordt tegen haar gezegd heeft gesproken vloeiend Grieks. [perfect] (b) Er wordt tegen haar gezegd spreken vloeiend Grieks. [Non-perfect]
In [ia] en [iia] de hulpbron hebben is zelf verbogen voor de primaire tijd, heeft een tegenwoordige gespannen vorm zijn, had een peteriet. Deze constructies hebben dus samengestelde tijd: [ia] is een perfect heden, [iia] is een perfect perfect. In [iiia] hebben is in de duidelijke vorm, dus deze keer is er geen primaire tijd, geen samengestelde tijd. "
(Rodney Huddleston en Geoffrey K. Pullum, Een student's introductie tot Engelse grammatica. Cambridge University Press, 2005)

De toekomst uitdrukken met samengestelde tijden

"Verleden en heden zijn de enige Engelse eenvoudige tijden, die vormen van één woord van het werkwoord gebruiken. Toekomst wordt in het Engels uitgedrukt als een samengestelde tijd, met twee woorden, met behulp van de modale hulpfunctie zullen, bv. zal komen; de bijbehorende verleden tijd kwam is maar één woord. "
(James R. Hurford, Grammatica: een studentenhandleiding. Cambridge University Press, 1994) 
"Bessie was verbijsterd. Hoe leven deze vogels? Waar slapen ze 's nachts? En hoe kunnen ze de regen, de kou, de sneeuw overleven? I zal gaan thuis, besloot Bessie. Mensen zal niet vertrekken ik op straat. "
(Isaac Bashevis Singer, "The Key." De New Yorker, 1970)