Complexe woorden in het Engels

In de Engelse grammatica en morfologie, a complex woord is een woord dat bestaat uit twee of meer morfemen. Contrast met monomorfisch woord.

Een complex woord kan bestaan ​​uit (1) een base (of root) en een of meer affixen (bijvoorbeeld, sneller), of (2) meer dan één wortel in een verbinding (bijvoorbeeld, merel).

Voorbeelden en observaties

"Dat zeggen we bookishness is een complex woord, waarvan de directe componenten zijn boekachtig en -ness, die we in steno kunnen uitdrukken door het woord met streepjes tussen elke morph te spellen: book-ish-ness. Het proces van het verdelen van een woord in morphs wordt parsing genoemd. "(Keith M. Denning et al., Engelse vocabulaire elementen. Oxford University Press, 2007)

Transparantie en ondoorzichtigheid

"Een morfologisch complex woord is semantisch transparant als de betekenis ervan duidelijk is uit zijn onderdelen: vandaar dat 'ongeluk' semantisch transparant is en op een voorspelbare manier wordt samengesteld uit 'on,' gelukkig 'en' heid '. Een woord als 'afdeling', hoewel het herkenbare morfemen bevat, is niet semantisch transparant. De betekenis van 'vertrek' in 'afdeling' is niet duidelijk gerelateerd aan de 'vertrek' in 'vertrek'. Het is semantisch ondoorzichtig."(Trevor A. Harley, De psychologie van taal: van data naar theorie. Taylor & Francis, 2001)

blender

"Laten we het complexe woord eens bekijken blender. Wat kunnen we zeggen over de morfologie ervan? Een aspect dat we kunnen noemen, is dat het uit twee morfemen bestaat, mengsel en er. Trouwens, we kunnen dat zeggen mengsel is de wortel, omdat deze niet verder kan worden geanalyseerd, en tegelijkertijd de basis waaraan het achtervoegsel wordt toegevoegd -er is bijgevoegd. Concluderend laten we, als we morfologische analyses uitvoeren, meestal zien uit welke morfemen een woord bestaat en beschrijven we deze morfemen in termen van hun type. "(Ingo Plag et al., Inleiding tot de Engelse taalkunde. Walter de Gruyer, 2007)

De hypothese van Lexicale integriteit

"Het lexicon ... is niet alleen een reeks woorden, maar omvat ook woordcombinaties. Engels (zoals de meeste Germaanse talen) heeft bijvoorbeeld vele werkwoord-deeltje combinaties, ook wel woordgroepen genoemd opkijken die duidelijk uit twee woorden bestaan ​​die zelfs van elkaar kunnen worden gescheiden:

(20a) De student heeft de informatie opgezocht
(20b) De student heeft de informatie opgezocht

Het werkwoord opzoeken kan niet één woord zijn, aangezien de twee delen kunnen worden gescheiden, zoals in zin (20b). Een basisaanname in de morfologie is de hypothese van Lexicale integriteit: de bestanddelen van een complex woord kan niet worden uitgevoerd door syntactische regels. Anders gezegd: woorden gedragen zich als atomen met betrekking tot syntactische regels, die niet in het woord kunnen kijken en de interne morfologische structuur ervan kunnen zien. Vandaar de beweging van omhoog tot het einde van de zin in (20b) kan alleen worden verantwoord als opzoeken is een combinatie van twee woorden. Dat wil zeggen, werkwoorden zoals opzoeken zijn zeker lexicale eenheden, maar geen woorden. Woorden zijn slechts een deelverzameling van de lexicale eenheden van een taal. Een andere manier om dit te zeggen is dat te zeggen opzoeken is een listeme maar geen lexeme van het Engels (DiSciullo and Williams, 1987).

"Andere voorbeelden van lexicale eenheden met meerdere woorden zijn combinaties van bijvoeglijk naamwoord en zelfstandig naamwoord, zoals bureaucratie, grote teen, atoombom, en industriële productie. Dergelijke uitdrukkingen zijn gevestigde termen voor het verwijzen naar bepaalde soorten entiteiten en moeten daarom in het lexicon worden vermeld. "(Geert E. Booij, De grammatica van woorden: een inleiding tot de taalmorfologie, 3e ed. Oxford University Press, 2012)