Aanvullingsclausule in grammatica

In de Engelse grammatica, a aanvulling clausule is een ondergeschikte clausule die dient om de betekenis van een zelfstandig naamwoord of werkwoord in een zin aan te vullen. Ook bekend als een complement zin (afgekort als CP).

Complementclausules worden meestal geïntroduceerd door ondergeschikte conjuncties (ook bekend als complementeerder) en bevatten de typische elementen van bijzinnen: een werkwoord (altijd), een onderwerp (meestal) en directe en indirecte objecten (soms).

Observaties en voorbeelden

• "EEN aanvulling clausule is een clausule die wordt gebruikt als aanvulling op een ander woord (meestal als aanvulling op een werkwoord, bijvoeglijk naamwoord of zelfstandig naamwoord). Dus in een zin zoals Hij had nooit verwacht dat ze zou komen, de clausule dat ze zou komen dient als het complement van het werkwoord verwacht, en zo is een complementclausule. "
  (Andrew Radford, Syntaxis: een minimalistische introductie. Cambridge University Press, 1997)
• Aanvullingsclausules als zelfstandige clausules
  "Aanvullingsclausules kunnen zijn dat-clausules, wh-clausules, ing-clausules of infinitief clausules. Het meest voorkomende type is een aanvulling op een werkwoord ... In versies van grammatica die het concept van gebruiken aanvulling clausule, het vervangt grotendeels of volledig het concept van de nominale bijzin (of bijzin van het zelfstandige naamwoord) die verwijst naar een bijzin die kan voorkomen op posities waar zelfstandige uitdrukkingen voorkomen. Bijvoorbeeld in Ik wil graag doorgaan, de infinitief complementclausule is het object van de hoofdclausule en vult een positie in waar een zelfstandig naamwoordzin zou kunnen voorkomen. "
  (Geoffrey N. Leech, Een verklarende woordenlijst van Engelse grammatica. Edinburgh University Press, 2006)
• Soorten complementclausules
  "Onlangs hebben taalkundigen die werken in de invloedrijke theorie die bekend staat als 'generatieve grammatica' de term 'aanvullingom te verwijzen naar verschillende nauw verwante soorten ondergeschikte clausules, namelijk:
  1. Ondergeschikte clausules die op zichzelf dienen als het directe object van werkwoorden zoals geloof, vertel, zeg, weet, en begrijpen; de bijzinnen zijn de complementen van deze werkwoorden.
  2. Ondergeschikte clausules die verschillende zelfstandige naamwoorden wijzigen, zoals verhaal, gerucht, en feit, en bijvoeglijke naamwoorden zoals trots, blij, en verdrietig; de bijzinnen zijn de complementen van deze zelfstandige naamwoorden en bijvoeglijke naamwoorden.
  3. Ondergeschikte clausules die op zichzelf als het onderwerp van zinnen fungeren met predicaten als wees jammer, wees lastig, wees ongelukkig, lijk, en gebeuren. Deze clausules worden 'subject-complementen' of 'subject-complement-clausules' genoemd.
  ... Soms wordt de term 'complement-clausule' ook uitgebreid naar het bijwoordelijke type bijzin. "
  (James R. Hurford, Grammatica: een studentenhandleiding. Cambridge University Press, 1994)
• Voorbeelden
  - "Je mag me Bob noemen. Vanaf nu ben ik Bob. Ik kan je verzekeren dat Bob behoorlijk bedreven is in elektronische gegevensmanipulatie. Zonder twijfel een van 's werelds beste. "
  (Ted Dekker, Heaven's Wager. WestBow Press, 2000)
  - "Stel je voor dat Frank een fan is van de voetbalclub van zijn stad. Hij draagt ​​altijd hetzelfde shirt wanneer hij zijn club ziet spelen. Hij gelooft dat ze zullen winnen als hij het shirt op het juiste moment aantrekt voordat het spel begint."
  (Joshua James Kassner,Rwanda en de morele verplichting tot humanitaire interventie. Edinburgh University Press, 2013)
  - "Ze zei ze naderde 40, en ik kon het niet helpen me af te vragen vanuit welke richting. "
  (Bob Hope)
  - "Het feit dat de volwassen Amerikaanse negerin een formidabel karakter heeft wordt vaak geconfronteerd met verbazing, afkeer en zelfs strijdlust. "
  (Maya Angelou, Ik weet waarom de Caged Bird zingt, 1969)