Common Case (Grammatica)

In Engelse grammatica, veelvoorkomend geval is de gewone basisvorm van een zelfstandig naamwoord, zoals een kat, maan, huis.

Zelfstandig naamwoorden in het Engels hebben maar één verbuiging: het bezittelijk (of genitief). Het geval van andere zelfstandige naamwoorden dan het bezittelijke wordt als het gewone geval beschouwd. (In het Engels, de vormen van het subjectieve [of nominatief] geval en het doel [of accusatief] case zijn identiek.)

Zie voorbeelden en opmerkingen hieronder. Zie ook:

• Geval
• verbuiging
• Opmerkingen over zelfstandige naamwoorden

Voorbeelden en observaties

• "Degene ding dat houdt zich niet aan meerderheidsregel is van een persoon geweten."
  (Harper Lee, Om een ​​Spotlijster te doden, 1960)
• "Een man zijn karakter kan worden geleerd van de adjectieven die hij gewoonlijk gebruikt in gesprek."
  (Mark Twain)
• "People's achtertuinen zijn veel interessanter dan hun voorkant tuinen, en huizen dat terug naar spoorwegen zijn openbaar weldoeners."
  (John Betjeman)
• Gemeenschappelijke zaak en bezittelijke zaak
  "Zelfstandige naamwoorden zoals Mens niet alleen voor aantal maar ook voor het onderscheid tussen genitief geval en veelvoorkomend geval. De onverbogen vorm Mens is in het gewone geval. Daarentegen is in de hoed van de man, man schijt in het genitief (of bezittelijk) geval. De voorwaarde geval is een traditionele term in de beschrijving van klassieke talen, waar het een veel ingewikkelder onderwerp is dan in het Engels. In het Latijn zijn er bijvoorbeeld maar liefst zes verschillende hoofdletters voor zelfstandige naamwoorden. Engelse zelfstandige naamwoorden hebben erg weinig variabiliteit van dit soort; we moeten ervoor waken dat we aan Engelse zelfstandige naamwoorden niet zoveel gevallen toekennen als aan Latijnse.
  (David J. Young, Introductie van Engelse grammatica. Hutchinson Education, 1984)
• The Vanished Case
  "Er wordt gezegd dat [zelfstandige naamwoorden in de veelvoorkomend geval-de manier van de grammaticus om ze caseless uit te spreken. Zijn 'gewone' betekent dat de ene vorm elk mogelijk gebruiksonderwerp, object van werkwoord, indirect object, object van voorzetsel, predikaat-complement, appositief, vocatief en zelfs tussenwerpsel dient. De grammaticus beweert in feite dat geval, behalve dat het in enkele voornaamwoorden overleeft, uit het Engels is verdwenen ...
  '' Algemeen geval 'beschrijft niets en analyseert niets. Maar grammatica is in wezen analytisch; het noemt dingen niet voor het plezier van het hebben van een nomenclatuur maar om de relaties van werkende delen te begrijpen. Men kan een Engelse zin analyseren zonder het woord te gebruiken' case '; het gaat erom te weten dat een bepaald woord onderwerp of object is, en van wat het een of het ander is.'
  (Wilson Follett, Modern Amerikaans gebruik, herzien door Erik Wensberg. Hill and Wang, 1998)