Comma Splices

In de traditionele grammatica verwijst de term komma-splitsing naar twee onafhankelijke clausules gescheiden door een komma in plaats van een punt of puntkomma. Komma-splitsingen, ook bekend als kommafouten, worden vaak als fouten beschouwd, vooral als ze lezers kunnen verwarren of afleiden.

Komma-verbindingen kunnen echter opzettelijk worden gebruikt om de relatie tussen twee korte parallelle clausules te benadrukken of om een ​​retorisch effect van snelheid, opwinding of informaliteit te creëren, hoewel het resultaat bijna altijd een naloopzin is.

De eenvoudigste manier om dit soort fouten op te lossen, is door een punt of puntkomma te vervangen door de komma, hoewel een proces van coördinatie en ondergeschiktheid ook kan worden gebruikt om de zin grammaticaal correct te maken.

Wegkomen met fouten

Een van de belangrijkste regels die Engelse schrijvers al vroeg leren bij het bestuderen van grammatica, is dat een schrijver de gebruiksregels moet begrijpen om ze effectief te overtreden - dat is het mooie van de Engelse taal: veelzijdigheid.

Zelfs de populaire stijlgids "The Elements of Style" van William Strunk, Jr. en EB White zegt dat een komma-splitsing "de voorkeur verdient [boven een puntkomma] wanneer de clausules erg kort en gelijk van vorm zijn, of wanneer de toon van de zin is eenvoudig en gemoedelijk. "

Ingebouwde spelling- en grammaticacontrole in populaire tekstbewerkingssoftware zoals Microsoft Word mist zelfs enkele komma-splices vanwege de veelzijdigheid van het gebruik van de komma en de frequentie en welsprekendheid van effectief komma-splitsingsgebruik in literatuur en professioneel schrijven.

In reclame en journalistiek kan een komma-splitsing worden gebruikt voor een dramatisch of stilistisch effect of om een ​​contrast tussen verschillende ideeën te benadrukken. Ann Raimes en Susan K. Miller-Cochran beschrijven deze gebruikkeuze in "Keys for Writers", waarin ze schrijvers adviseren om "dit stilistische risico alleen te nemen als u zeker bent van het effect dat u wilt bereiken."

Comma Splices corrigeren

Het moeilijkste deel van het corrigeren van komma-verbindingen is eigenlijk het identificeren van de fout in de eerste plaats, waarbij de schrijver moet bepalen of de clausules op zichzelf kunnen staan ​​of bij elkaar horen. Gelukkig zijn er, nadat de schrijver vaststelt dat een komma foutief is gemaakt, vijf veel voorkomende manieren om de fout te herstellen.

Edward P. Bailey en Philip A. Powell gebruiken de verkeerd gesplitste zin "we wandelden drie dagen, we waren erg moe" om de vijf veel voorkomende manieren te illustreren om splices te repareren in "The Practical Writer". De eerste methode die ze aanbieden is om de komma in een punt te veranderen en het volgende woord met een hoofdletter te schrijven en de tweede is om de komma in een puntkomma te veranderen.

Vanaf daar wordt het een beetje ingewikkelder. Bailey en Powell bieden aan dat een schrijver ook de komma in een puntkomma kan veranderen en een conjunctief bijwoord kan toevoegen zoals "vandaar", zodat de nieuw gecorrigeerde zin luidt "we wandelden drie dagen; vandaar dat we erg moe waren." Aan de andere kant kan een schrijver ook de komma op zijn plaats laten, maar een coördinerende conjunctie toevoegen zoals "so" voor de tweede onafhankelijke clausule.

Ten slotte kan de schrijver een van de onafhankelijke clausules in een onafhankelijke clausule veranderen door een voorzetselzin toe te voegen als "omdat", door de gecorrigeerde zin te laten luiden: "Omdat we drie dagen hebben gewandeld, waren we erg moe."

In elk van deze gevallen kan de schrijver de betekenis ervan verduidelijken en het begrip van het publiek voor de tekst verlichten. Soms, vooral in poëtisch proza, is het beter om de las te verlaten, hoewel het zorgt voor meer dynamisch schrijven.