Codenaam Jane

"Jane" was de codenaam van een feministische abortusverwijzings- en counselingdienst in Chicago van 1969 tot 1973. De officiële naam van de groep was de Abortion Counseling Service of Women's Liberation. Jane ontbond na het Hooggerechtshof Roe v. Wade beslissing legaliseerde de meeste eerste en tweede trimester abortussen in de Verenigde Staten.

Historische context

Voorafgaand aan de Roe v. Wade besluit, abortus was bijna overal in de Verenigde Staten illegaal, hoewel vrouwen al eeuwenlang ongewenste of gevaarlijke zwangerschappen beëindigden. Duizenden vrouwen waren gestorven aan illegale, "steegjes" -abortussen in de Verenigde Staten en over de hele wereld voordat de procedure werd gelegaliseerd. Voor vrouwen die een zwangerschap wensen of nodig hebben, waren de opties schaars en gruwelijk: schetsmatige artsen in onhygiënische omstandigheden, riskeren gevangen te raken in een steek, of fysieke of chemische doe-het-zelfliefde.

Ondergrondse abortusdienst

De leiders van Jane maakten deel uit van de Chicago Women's Liberation Union (CWLU). Vrouwen die hulp riepen, spraken met een contactcode met de naam "Jane", die de beller doorverwees naar een abortusaanbieder. Net als de Underground Railroad van de vorige eeuw, overtreden de activisten van Jane de wet om het leven van vrouwen te redden. Jane hielp naar schatting 10.000 tot 12.000 vrouwen om abortussen te krijgen zonder dodelijke afloop.

De groep begon in 1969 in Chicago en adverteerde met eenvoudige advertenties in alternatieve en studentenkranten. In eerste instantie probeerden de Jane-activisten betrouwbare artsen te vinden en zorgden ervoor dat bellers de abortisten op geheime locaties konden ontmoeten. Een beller zou een bericht achterlaten op het antwoordapparaat van het netwerk en een "Jane" zou haar terugbellen, de nodige informatie verzamelen en doorgeven aan een "Big Jane" die de logistieke aspecten regelde. De patiënten zouden eerst naar één plaats worden gebracht voor "counseling" voordat ze in het geheim naar een faciliteit voor de procedure zelf werden geleid.

Uiteindelijk leerden sommige Jane-vrouwen zelf abortussen uit te voeren. Omdat veel van de mannelijke artsen die illegale abortussen uitvoerden astronomische prijzen in rekening brachten, leerden de Janes medische vaardigheden en rekende ze slechts 10% of zelfs minder van het honorarium van een mannelijke arts.

Zoals gedetailleerd in het boek Het verhaal van Jane: The Legendary Underground Feministische abortusdienst door Laura Kaplan (New York: Pantheon Books, 1995), was een van Jane's doelen om vrouwen een gevoel van controle en kennis te geven in een situatie die hen anders machteloos maakte. Jane wilde werken met de vrouwen, niet iets doen naar hen. Jane probeerde ook vrouwen, die zich vaak in moeilijke financiële omstandigheden bevonden, te beschermen tegen uitbuiting door abortusleden die elke prijs die ze konden krijgen van een vrouw die wanhopig op zoek was naar een abortus, konden en zouden berekenen.

Counseling en medische procedures

De vrouwen van Jane leerden de basisprincipes van het uitvoeren van abortussen. Ze veroorzaakten ook miskramen voor bepaalde zwangerschappen en brachten verloskundigen binnen die de geïnduceerde vrouwen konden helpen. Als vrouwen naar een spoedafdeling van het ziekenhuis gingen na het veroorzaken van een miskraam, liepen ze het risico overgedragen te worden aan de politie.

In 1972 gebeurde het ergste. De politie van Chicago viel een van de appartementen binnen die werden gebruikt als uitvalsbasis voor de Janes. Zeven vrouwen werden gearresteerd en beschuldigd van hun rol bij het faciliteren van de illegale abortusprocedures. Zelfs toen werkten de Janes om de identiteit en veiligheid te beschermen van de vrouwen die hen hadden vertrouwd. Terwijl ze in de politiebus zelf zaten, scheurden de gearresteerde vrouwen de kaarten met de identificerende informatie van hun patiënten en slikten ze de stukjes papier in die de meest cruciale details bevatten. 

Jane gaf ook counseling, gezondheidsinformatie en seksuele voorlichting. Volgens de ree beslissing, het netwerk ontbonden, omdat zijn diensten niet langer nodig waren. In de 21e eeuw, echter, toen lokale overheden de toegang tot abortusdiensten hebben afgebroken, zijn soortgelijke netwerken van vrouwen die vrouwen helpen in het hele land opgedoken, dit keer met toegang tot moderne geneeskunde.

De vrouwen die Jane hielp

Volgens Jane van Laura Kaplan, de vrouwen die abortushulp van Jane zochten, omvatten:

• Vrouwen die niet voor een kind konden zorgen
• Vrouwen die zwanger werden, hoewel ze anticonceptie gebruikten
• Vrouwen wier mannelijke partners het hen verboden anticonceptie te gebruiken
• Vrouwen die dachten dat ze niet langer vruchtbaar waren
• Meisjes die (nog) niet begrepen hoe reproductieve biologie werkt

Vrouwen die naar Jane kwamen waren van verschillende klassen, leeftijden, rassen en etnische groepen. De feministische activisten van Jane zeiden dat ze vrouwen van 11 tot 50 jaar hadden geholpen.

Andere groepen landelijk

Er waren andere kleine verwijzingsgroepen voor abortus in steden in de Verenigde Staten. Vrouwengroepen en geestelijken waren onder degenen die compassionate netwerken creëerden om vrouwen te helpen veilige, legale toegang tot abortus te vinden.

Het verhaal van Jane wordt ook verteld in een documentaire uit 1996 genaamd Jane: Een abortusdienst.