Circling the Globe The Voyage of the Great White Fleet

De Great White Fleet verwijst naar een grote kracht van Amerikaanse slagschepen die rond de wereld rondvaartten tussen 16 december 1907 en 22 februari 1909. Bedacht door president Theodore Roosevelt, was de cruise van de vloot bedoeld om aan te tonen dat de Verenigde Staten marinemacht overal konden projecteren in de wereld en om de operationele grenzen van de schepen van de vloot te testen. Beginnend aan de oostkust, omcirkelde de vloot Zuid-Amerika en bezocht de westkust alvorens de Stille Oceaan over te varen voor havenoproepen in Nieuw-Zeeland, Australië, Japan, China en de Filippijnen. De vloot keerde terug naar huis via de Indische Oceaan, het Suezkanaal en de Middellandse Zee.

Een stijgende kracht

In de jaren na hun triomf in de Spaans-Amerikaanse oorlog, groeiden de Verenigde Staten snel in macht en prestige op het wereldtoneel. Een nieuw opgerichte imperiale macht met bezittingen waaronder Guam, de Filippijnen en Puerto Rico. Men was van mening dat de Verenigde Staten hun zeemacht aanzienlijk moesten vergroten om hun nieuwe mondiale status te behouden. Onder leiding van de energie van president Theodore Roosevelt bouwde de Amerikaanse marine tussen 1904 en 1907 elf nieuwe slagschepen.

Terwijl dit bouwprogramma de vloot enorm liet groeien, werd de gevechtsdoeltreffendheid van veel van de schepen in 1906 in gevaar gebracht met de komst van het all-big gun HMS onvervaard. Ondanks deze ontwikkeling was de uitbreiding van de zeesterkte een toeval, omdat Japan, onlangs zegevierend in de Russisch-Japanse oorlog na overwinningen in Tsushima en Port Arthur, een groeiende bedreiging vormde in de Stille Oceaan.

Bezorgdheid met Japan

De betrekkingen met Japan werden in 1906 verder benadrukt door een reeks wetten die Japanse immigranten in Californië discrimineerden. Het aanraken van anti-Amerikaanse rellen in Japan, deze wetten werden uiteindelijk ingetrokken op aandringen van Roosevelt. Hoewel dit hielp bij het kalmeren van de situatie, bleven de relaties gespannen en werd Roosevelt bezorgd over het gebrek aan kracht van de Amerikaanse marine in de Stille Oceaan.

Om de Japanners te imponeren dat de Verenigde Staten hun belangrijkste strijdvloot met gemak naar de Stille Oceaan konden verplaatsen, begon hij een wereldcruise te bedenken van de slagschepen van de natie. Roosevelt had in het verleden effectief maritieme demonstraties gebruikt voor politieke doeleinden, omdat hij eerder dat jaar acht slagschepen naar de Middellandse Zee had ingezet om een ​​verklaring af te leggen tijdens de Frans-Duitse Algeciras-conferentie.

Ondersteuning thuis

Naast het sturen van een bericht naar de Japanners, wilde Roosevelt het Amerikaanse publiek duidelijk laten weten dat de natie voorbereid was op een oorlog op zee en zocht zij steun voor de bouw van extra oorlogsschepen. Vanuit operationeel oogpunt wilden Roosevelt en marine-leiders graag leren over het uithoudingsvermogen van Amerikaanse slagschepen en hoe ze zouden opstaan ​​tijdens lange reizen. Aanvankelijk aangekondigd dat de vloot naar de Westkust zou verhuizen voor trainingsoefeningen, verzamelden de slagschepen zich eind 1907 in Hampton Roads om deel te nemen aan de Jamestown-tentoonstelling.

Voorbereidende werkzaamheden

Planning voor de voorgestelde reis vereiste een volledige beoordeling van de faciliteiten van de Amerikaanse marine aan de westkust en over de Stille Oceaan. De eerstgenoemde waren van bijzonder belang omdat werd verwacht dat de vloot een volledige aanpassing en revisie zou vereisen na stomen in Zuid-Amerika (het Panamakanaal was nog niet open). Er ontstond onmiddellijk bezorgdheid dat de enige marinewerf die de vloot kon bedienen, in Bremerton, WA was, omdat het hoofdkanaal naar de marinewerf van Mare Island in San Francisco te ondiep was voor slagschepen. Dit vereiste de heropening van een civiele werf op Hunter's Point in San Francisco.

De Amerikaanse marine vond ook dat er regelingen nodig waren om ervoor te zorgen dat de vloot tijdens de reis kon worden bijgetankt. Bij gebrek aan een wereldwijd netwerk van steenkoolstations, werden voorzieningen getroffen om colliers de vloot op vooraf afgesproken locaties te laten ontmoeten om tanken mogelijk te maken. Al snel ontstonden er moeilijkheden bij het aangaan van voldoende Amerikaanse vlagschepen en onhandig, vooral gezien het punt van de cruise, waren de meeste gebruikte kolonies van het Britse register.

Rond de wereld

Zeilend onder bevel van Admiraal Robley Evans bestond de vloot uit de slagschepen USS Kearsarge, USS Alabama, USS Illinois, USS Rhode Island , USS Maine, USS Missouri, USS Ohio, USS Virginia, USS Georgië, USS New Jersey, USS Louisiana, USS Connecticut, USS Kentucky, USS Vermont, USS Kansas, en USS Minnesota. Deze werden ondersteund door een Torpedovloot van zeven torpedojagers en vijf hulpvlootvloot. Bij vertrek uit de Chesapeake op 16 december 1907, stoomde de vloot voorbij het presidentiële jacht Mayflower toen ze Hampton Roads verlieten.

Vliegen met zijn vlag van Connecticut, Evans kondigde aan dat de vloot naar huis zou terugkeren via de Stille Oceaan en de wereld rond zou varen. Hoewel het onduidelijk is of deze informatie uit de vloot is gelekt of openbaar is geworden na de aankomst van de schepen aan de westkust, werd er geen universele goedkeuring aan gegeven. Terwijl sommigen bezorgd waren dat de Atlantische zeewering van de natie zou worden verzwakt door de langdurige afwezigheid van de vloot, waren anderen bezorgd over de kosten. Senator Eugene Hale, de voorzitter van het Marine Kredietcomité van de Senaat, dreigde de financiering van de vloot te verminderen.

USS Wisconsin (BB-9) onderweg in zwaar weer, in 1908-1909. US Naval History and Heritage Command

Naar de Stille Oceaan

Roosevelt reageerde op een typische manier en antwoordde dat hij het geld al had en de leiders van het Congres het aandurfde "het terug te krijgen". Terwijl de leiders in Washington ruzie maakten, gingen Evans en zijn vloot door met hun reis. Op 23 december 1907 deden ze hun eerste havenbezoek aan Trinidad voordat ze doorgingen naar Rio de Janeiro. Onderweg voerden de mannen de gebruikelijke "Crossing the Line" -ceremonies uit om die zeilers te initiëren die nog nooit de evenaar waren overgestoken.

Aangekomen in Rio op 12 januari 1908, bleek de havenaanroep bewogen omdat Evans een aanval van jicht had en verschillende zeilers betrokken raakten bij een bargevecht. Vertrek uit Rio, Evans stuurde naar de Straat van Magellan en de Pacific. Bij binnenkomst in de zeestraten deden de schepen een kort bezoek aan Punta Arenas voordat ze zonder gevaar de gevaarlijke passage doorvoerden.

Toen ze op 20 februari Callao, Peru bereikten, genoten de mannen van een negendaagse viering ter ere van de verjaardag van George Washington. Verderop bleef de vloot een maand stilstaan ​​in Magdalena Bay, Baja California voor schietoefeningen. Met deze complete stapte Evans de westkust op en stopte hij bij San Diego, Los Angeles, Santa Cruz, Santa Barbara, Monterey en San Francisco.