Chinese zijde en de zijderoute

Het is bekend dat zijde in China wordt ontdekt als een van de beste materialen voor kleding - het heeft een uitstraling en een gevoel van rijkdom dat geen andere materialen kunnen evenaren. Zeer weinig mensen weten echter wanneer of waar of hoe het wordt ontdekt. Het zou eigenlijk kunnen dateren uit de 30e eeuw voor Christus toen Huang Di (gele keizer) aan de macht kwam. Er zijn veel legendes over de ontdekking van zijde; sommigen van hen zijn zowel romantisch als mysterieus.

De legende

De legende wil dat zodra er een vader met zijn dochter woonde, ze een magisch paard hadden, dat niet alleen in de lucht kon vliegen, maar ook de menselijke taal kon begrijpen. Op een dag ging de vader op zakenreis en kwam niet lang terug. De dochter deed hem een ​​belofte: als het paard haar vader kon vinden, zou ze met hem trouwen. Uiteindelijk kwam haar vader terug met het paard, maar hij was geschokt door de belofte van zijn dochter.

Omdat hij zijn dochter niet wilde laten trouwen met een paard, doodde hij het onschuldige paard. En toen gebeurde er een wonder! Door de huid van het paard vloog het meisje weg. Ze vlogen en vlogen, eindelijk stopten ze op een boom en op het moment dat het meisje de boom aanraakte, veranderde ze in een zijderups. Elke dag spuugt ze lange en dunne zijde. De zijde vertegenwoordigde gewoon haar gevoel hem te missen.

Finding Silk van Chance

Een andere minder romantische maar meer overtuigende verklaring is dat sommige oude Chinese vrouwen deze prachtige zijde toevallig vonden. Toen ze fruit van de bomen plukten, vonden ze een speciaal soort fruit, wit maar te moeilijk om te eten, dus kookten ze het fruit in heet water, maar ze konden het nog nauwelijks eten. Eindelijk verloren ze hun geduld en begonnen ze met grote stokken te slaan. Op deze manier werden zijde en zijderupsen ontdekt. En het witte harde fruit is een cocon!

Het kweken van zijderupsen en het afwikkelen van cocons staat nu bekend als de zijdecultuur of de sericultuur. Het duurt gemiddeld 25-28 dagen voordat een zijderups, die niet groter is dan een mier, oud genoeg wordt om een ​​cocon te laten draaien. Dan zullen de vrouwelijke boeren ze een voor een oppakken tot stapels rietjes, dan zal de zijderups zich hechten aan het rietje, met zijn benen naar buiten en beginnen te draaien.

De volgende stap is het afwikkelen van de cocons; het wordt gedaan door meisjes af te haspelen. De cocons worden verhit om de poppen te doden, dit moet op het juiste moment worden gedaan, anders zullen de poppen ongetwijfeld motten worden en motten zullen een gat in de cocons maken, die nutteloos zijn om te winden. Om de cocons af te wikkelen, leg je ze eerst in een kom gevuld met heet water, zoek je het losse uiteinde van de cocon en draai je ze vervolgens naar een klein wiel, zodat de cocons worden afgewikkeld. Eindelijk meten twee arbeiders ze in een bepaalde lengte, draaien ze, ze worden ruwe zijde genoemd, dan worden ze geverfd en tot een doek geweven.

Een interessant feit

Een interessant feit is dat we ongeveer 1000 meter lange zijde uit één cocon kunnen ontspannen, terwijl 111 cocons nodig zijn voor de stropdas van een man en 630 cocons zijn nodig voor de blouse van een vrouw.

Chinezen ontwikkelden een nieuwe manier door zijde te gebruiken om kleding te maken sinds de ontdekking van zijde. Dit soort kleding werd snel populair. In die tijd ontwikkelde de technologie van China zich snel. Keizer Wu Di van de westelijke Han-dynastie besloot de handel met andere landen te ontwikkelen.

Een weg bouwen wordt een prioriteit om zijde te verhandelen. Gedurende bijna 60 jaar oorlog werd de wereldberoemde oude zijderoute opgebouwd ten koste van vele verliezen aan mensenlevens en schatten. Het begon vanuit Chang'an (nu Xi'an), in Midden-Azië, Zuid-Azië en West-Azië. Veel landen van Azië en Europa waren verbonden.

Chinese zijde: een wereldwijde liefde

Vanaf dat moment werd Chinese zijde, samen met vele andere Chinese uitvindingen, aan Europa doorgegeven. Romeinen, vooral vrouwen, waren gek op Chinese zijde. Daarvoor maakten de Romeinen kleding met een linnen doek, dierenhuid en wollen stof. Nu veranderden ze allemaal in zijde. Het was een symbool van rijkdom en een hoge sociale status voor hen om zijden kleding te dragen. Op een dag kwam een ​​Indiase monnik de keizer bezoeken. Deze monnik woonde al enkele jaren in China en kende de methode om zijderupsen te kweken. De keizer beloofde een hoge winst van de monnik, de monnik verborg verschillende cocons in zijn wandelstok en nam het mee naar Rome. Vervolgens verspreidde de technologie van het verhogen van zijderupsen zich.

Duizenden jaren zijn verstreken sinds China voor het eerst zijderupsen ontdekte. Tegenwoordig is zijde in zekere zin nog steeds een soort luxe. Sommige landen proberen enkele nieuwe manieren om zijde te maken zonder zijderupsen. Hopelijk kunnen ze succesvol zijn. Maar wat het resultaat ook is, niemand moet vergeten dat zijde was, nog steeds is en altijd een onschatbare schat zal zijn.