Catachresis is een retorische term voor het ongepast gebruik van het ene woord voor het andere, of voor een extreme, gespannen of gemengde metafoor die vaak opzettelijk wordt gebruikt. De bijvoeglijke naamwoorden zijn cataforetische of catachrestical.
Verwarring over de betekenis van de term catachresis dateert uit de Romeinse retoriek. "In sommige definities", zegt Jeanne Fahnestock, "is een catachresis een soort metafoor, een vervangende naamgeving die optreedt wanneer een term wordt geleend van een ander semantisch veld, niet omdat de lener de 'gewone' term wil vervangen (bijv. , 'leeuw' voor 'krijger'), maar omdat er geen gewone term is "(Retorische figuren in de wetenschap, 1999).
'De maan was vol. De maan was zo opgeblazen dat hij op het punt stond om te vallen. Stel je voor dat je wakker wordt en de maan plat op zijn gezicht op de badkamervloer vindt, net als wijlen Elvis Presley, vergiftigd door bananenspleten. Het was een maan die roer wilde passies in een moo koe. Een maan die de duivel in een konijn kon uitbrengen. Een maan die wielmoeren in maanstenen zou kunnen veranderen, verandert Roodkapje in de grote boze wolf. "
(Tom Robbins, Stilleven met specht, 1980)
"Het kenmerk van de [Thomas] Friedman-methode is een enkele metafoor, uitgerekt tot kolomlengte, die helemaal geen objectieve betekenis heeft en is gelaagd met andere metaforen die nog minder zinvol zijn. Het resultaat is een gigantische, knoestige massa incoherente beelden Als je Friedman leest, zul je waarschijnlijk schepsels tegenkomen als de Wildebeest of Progress en de Nurse Shark of Reaction, die in paragraaf één galopperen of zwemmen zoals verwacht, maar door de conclusie van zijn argument testen ze de wateren van de publieke opinie met menselijke voeten en tenen, of vliegend (met vinnen en hoeven aan de bedieningselementen) een beleidszweefvliegtuig zonder remmen dat wordt aangedreven door de constante wind van George Bush 'visie. "
(Matt Taibbi, "A Shake of the Wheel." New York Press, 20 mei 2003)
'Het eerste dat opvalt in de geschiedenis van de termen' metafoor 'en'catachresis'is de schijnbaar onnodige verwarring van de twee, omdat het verschil tussen hen duidelijk was al in de discussie van Quintilian over catachresis in de Institutio Oratoria. Catachresis (abusio, of misbruik) wordt daar gedefinieerd als 'de praktijk van het aanpassen van de dichtstbijzijnde beschikbare term om iets te beschrijven waarvoor geen echte [d.w.z. juiste] term bestaat.' Het ontbreken van een originele juiste term - de lexicale kloof of lacune - vormt in deze passage de duidelijke basis voor het onderscheid van Quintilian tussen catachresis, of abusio, en metafoor, of translatio: catachresis is een overdracht van termen van de ene plaats naar de andere in dienst als er geen goed woord bestaat, terwijl metafoor een overdracht of vervanging is die wordt gebruikt wanneer er al een juiste term bestaat en wordt verplaatst door een term die wordt overgebracht van een andere plaats naar een niet-eigen plek ...
Maar toch ... de verwarring van de twee termen blijft bestaan met een opmerkelijke vasthoudendheid tot op heden. De Rhetorica ad Herennium, bijvoorbeeld, dacht eeuwenlang als Ciceronian en ontvangen met het gezag van Cicero, vertroebelt het heldere water van logisch onderscheid door het definiëren van catachresis [abusio] als 'het onnauwkeurige gebruik van een soortgelijk of verwant woord in plaats van het juiste en juiste'. Het misbruik in abusio is hier in plaats van misbruik van metafoor, het verkeerde of onnauwkeurige gebruik ervan als vervanging voor de juiste term. En het alternatieve woord Audacia voor catachresis sluit zich aan abusio als een ander zeer geladen pejoratief, met mogelijke toepassing op een 'gewaagde' metafoor. "
(Patricia Parker, "Metafoor en Catachresis." The Ends of Rhetoric: History, Theory, Practice, ed. door John Bender en David E. Wellbery. Stanford University Press, 1990)