Sinds april 1775 vochten losjes georganiseerde groepen Amerikaanse kolonisten met Britse soldaten in een poging hun rechten als loyale Britse onderdanen veilig te stellen. In de zomer van 1776 drong een meerderheid van de Amerikanen echter aan op en vochten ze voor volledige onafhankelijkheid van Groot-Brittannië. In werkelijkheid was de Revolutionaire Oorlog al begonnen met de veldslagen van Lexington en Concord en de belegering van Boston in 1775. Het Amerikaanse Continentale Congres richtte een comité van vijf man op, waaronder Thomas Jefferson, John Adams en Benjamin Franklin om een formele verklaring af te geven van de verwachting en eisen van de kolonisten om naar koning George III te worden gestuurd.
Op 4 juli 1776 heeft het Congres in Philadelphia formeel de Onafhankelijkheidsverklaring aangenomen.
"Wij beschouwen deze waarheden als vanzelfsprekend, dat alle mensen gelijk geschapen zijn, dat zij door hun Schepper bepaalde onvervreemdbare rechten hebben gekregen, waaronder leven, vrijheid en het nastreven van geluk." -- De verklaring van Onafhankelijkheid.
Het volgende is een korte kroniek van gebeurtenissen die hebben geleid tot de officiële goedkeuring van de Onafhankelijkheidsverklaring.
Het tweede continentale congres komt bijeen in Philadelphia. John Hanson wordt verkozen tot 'President van de Verenigde Staten in het Congres bijeengekomen'. Een 'petitie voor het herstel van klachten', verzonden door het Eerste Continentale Congres in 1774 naar Koning George III van Engeland, blijft onbeantwoord..
Het congres richt het Continentale leger op, een eerste nationale monetaire munteenheid en een postkantoor voor de 'Verenigde Koloniën'.
Koning George verklaart dat zijn Amerikaanse onderdanen "betrokken zijn bij openlijke en openlijke rebellie" tegen de Kroon. Het Engelse parlement keurt de Amerikaanse verbodswet goed en verklaart alle Amerikaanse zeeschepen en hun lading eigendom van Engeland.
Kolonisten kopen duizenden exemplaren van Thomas Paine's "Common Sense", met vermelding van de oorzaak van de Amerikaanse onafhankelijkheid.
Het congres neemt de resolutie Privateering (piraterij) aan, waardoor kolonisten schepen kunnen bewapenen om 'te varen op de vijanden van deze Verenigde Koloniën'.
Amerikaanse zeehavens werden voor het eerst geopend voor handel en vracht uit andere landen.
Duitsland stemt ermee in, via een met koning George onderhandeld verdrag, huursoldaten in te huren om mogelijke opstand door Amerikaanse kolonisten te helpen neerzetten.
Het congres neemt de 'resolutie voor de vorming van lokale regeringen' aan, waardoor kolonisten hun eigen lokale regeringen kunnen oprichten. Acht kolonies kwamen overeen de Amerikaanse onafhankelijkheid te ondersteunen.
Het Verdrag van Virginia neemt een resolutie aan dat "de afgevaardigden die zijn benoemd om deze kolonie in het Algemeen Congres te vertegenwoordigen, worden opgedragen om aan dat respectabele orgaan voor te stellen de Verenigde Koloniën vrije en onafhankelijke staten te verklaren."
Richard Henry Lee, afgevaardigde van Virginia bij het Continentale Congres, presenteert de Lee Resolution-lezing gedeeltelijk: "Opgelost: dat deze Verenigde Koloniën, en terecht, vrije en onafhankelijke staten zijn, dat zij worden vrijgesteld van alle trouw aan de Britten Crown, en dat alle politieke banden tussen hen en de staat Groot-Brittannië volledig zijn en zouden moeten zijn. "
Het Congres stelt de overweging van de Lee-resolutie uit en benoemt het "Comité van Vijf" om een definitieve verklaring op te stellen waarin de argumenten voor de onafhankelijkheid van Amerika worden verklaard. The Committee of Five bestaat uit: John Adams uit Massachusetts, Roger Sherman uit Connecticut, Benjamin Franklin uit Pennsylvania, Robert R. Livingston uit New York en Thomas Jefferson uit Virginia.
Met de stemmen van 12 van de 13 koloniën, waarbij New York niet stemt, keurt het Congres de Lee-resoluties goed en begint de behandeling van de Onafhankelijkheidsverklaring, geschreven door het Comité van Vijf.
Aan het einde van de middag luiden kerkklokken boven Philadelphia de definitieve aanneming van de Onafhankelijkheidsverklaring in.
De afgevaardigden van het Continentale Congres ondertekenen de duidelijk gedrukte of "verdiept" versie van de Verklaring.
Vervaagd maar nog steeds leesbaar, is de Onafhankelijkheidsverklaring, samen met de Grondwet en de Bill of Rights, vastgelegd voor openbare vertoning in de rotonde van het National Archives and Records Building in Washington, DC. De onschatbare documenten worden 's nachts en in een ondergrondse kluis opgeslagen worden constant gecontroleerd op eventuele verslechtering van hun toestand.