Biografie van William Morris, leider van de Arts and Crafts Movement

William Morris (24 maart 1834 - 3 oktober 1896) was een kunstenaar, ontwerper, dichter, ambachtsman en politiek schrijver die een grote invloed had op de mode en ideologieën van Victoriaans Groot-Brittannië en de Engelse Arts and Crafts Movement. Hij had ook een grote invloed op het ontwerpen van gebouwen, maar hij is tegenwoordig beter bekend om zijn textielontwerpen, die zijn herwerkt als behang en inpakpapier.

Snelle feiten: William Morris

• Bekend om: Leider van Arts and Crafts Movement
• Geboren: 24 maart 1834 in Walthamstow, Engeland
• Ouders: William Morris Sr., Emma Shelton Morris
• Ging dood: 3 oktober 1896 in Hammersmith, Engeland
• Onderwijs: Marlborough en Exeter hogescholen
• Gepubliceerde werken: De verdediging van Guenevere en andere gedichten, het leven en de dood van Jason, het aardse paradijs
• Echtgenoot: Jane Burden Morris
• Kinderen: Jenny Morris, May Morris
• Opmerkelijk citaat: "Als u een gouden regel wilt die bij alles past, dan is dit het: heb niets in uw huis waarvan u niet weet dat het nuttig is of dat u mooi vindt."

Vroege leven

William Morris werd geboren op 24 maart 1834 in Walthamstow, Engeland. Hij was het derde kind van William Morris Sr. en Emma Shelton Morris, hoewel zijn twee oudere broers en zussen in de kindertijd stierven, waardoor hij de oudste was. Acht overleefden in de volwassenheid. William Sr. was een succesvolle senior partner bij een makelaarsbedrijf.

Hij genoot van een idyllische jeugd op het platteland, speelde met zijn broers en zussen, las boeken, schreef en toonde een vroege interesse in de natuur en verhalen vertellen. Zijn liefde voor de natuurlijke wereld zou een groeiende invloed hebben op zijn latere werk.

Al op jonge leeftijd voelde hij zich aangetrokken tot alle attributen van de middeleeuwse periode. Op 4 begon hij de Waverley-romans van Sir Walter Scott te lezen, die hij eindigde toen hij 9 was. Zijn vader gaf hem een ​​pony en een miniatuur harnas en, gekleed als een kleine ridder, ging hij op lange speurtochten naar de nabijgelegen Woud.

College

Morris ging naar Marlborough en Exeter hogescholen, waar hij schilder Edward Burne-Jones en dichter Dante Gabriel Rossetti ontmoette en een groep vormde die bekend staat als de Brotherhood of de Pre-Raphaelite Brotherhood. Ze deelden een liefde voor poëzie, de middeleeuwen en de gotische architectuur, en ze lazen het werk van filosoof John Ruskin. Ze ontwikkelden ook interesse in de bouwstijl van de Gothic Revival.

Dit was niet helemaal een academische of sociale broederschap; ze werden geïnspireerd door de geschriften van Ruskin. De industriële revolutie die in Groot-Brittannië begon, had van het land iets onherkenbaars gemaakt voor de jonge mannen. Ruskin schreef over maatschappelijke problemen in boeken zoals "The Seven Lamps of Architecture" en "The Stones of Venice." De groep besprak de thema's van Ruskin over de impact van industrialisatie: hoe machines ontmenselijken, hoe industrialisatie het milieu ruïneert en hoe massaproductie onhandige, onnatuurlijke objecten creëert.

De groep geloofde dat de kunstenaarschap en eerlijkheid in handgemaakte materialen ontbrak in Britse machinaal vervaardigde goederen. Ze verlangden naar een eerdere tijd.

Schilderen

Bezoeken aan het continent brachten touring door kathedralen en musea gesterkt Morris 'liefde voor middeleeuwse kunst. Rossetti haalde hem over om architectuur voor schilderen op te geven en ze sloten zich aan bij een groep vrienden die de muren van de Oxford Union versieren met scènes uit de Arthur-legende gebaseerd op "Le Morte d'Arthur" van de 15e-eeuwse Engelse schrijver Sir Thomas Malory. Morris schreef in deze tijd ook veel poëzie.

Voor een schilderij van Guinevere gebruikte hij als zijn model Jane Burden, de dochter van een bruidegom uit Oxford. Ze trouwden in 1859.

Architectuur en design

Na het behalen van zijn diploma in 1856 nam Morris een baan aan in het kantoor van G.E. in Oxford. Street, een gotische revivalistische architect. Dat jaar financierde hij de eerste 12 maandelijkse uitgaven van The Oxford en Cambridge Magazine, waar een aantal van zijn gedichten werden gedrukt. Twee jaar later werden veel van deze gedichten herdrukt in zijn eerste gepubliceerde werk 'De verdediging van Guenevere en andere gedichten'.

Morris gaf Philip Webb, een architect die hij in het kantoor van Street had ontmoet, de opdracht om een ​​huis voor hem en zijn vrouw te bouwen. Het heette het Rode Huis omdat het van rode baksteen moest worden gebouwd in plaats van het meer modieuze stucwerk. Ze woonden daar van 1860 tot 1865.

Het huis, een grootse maar eenvoudige structuur, was een voorbeeld van de Arts and Crafts-filosofie van binnen en van buiten, met een vakmanschap als vakmanschap en een traditioneel, niet geordend ontwerp. Andere opvallende interieurs van Morris zijn de Armory and Tapestry Room 1866 in St. James 'Palace en de Green Dining Room 1867 in het Victoria and Albert Museum.

'Fine Art Workmen'

Terwijl Morris en zijn vrienden het huis aan het inrichten en decoreren waren, besloten ze een vereniging van 'beeldende kunstwerkers' op te richten, die in april 1861 de firma Morris, Marshall, Faulkner & Co. werd. Andere leden van de firma waren schilder Ford Madox Brown, Rossetti, Webb en Burne-Jones.

De groep van gelijkgestemde kunstenaars en ambachtslieden die reageerden op de slordige praktijken van de Victoriaanse productie, werd zeer modieus en zeer in trek, en heeft de interieurdecoratie tijdens de Victoriaanse periode sterk beïnvloed..

Op de Internationale Tentoonstelling van 1862 exposeerde de groep glas in lood, meubels en borduursels, wat leidde tot opdrachten om verschillende nieuwe kerken te decoreren. Het hoogtepunt van het decoratieve werk van het bedrijf was een reeks glas-in-loodramen ontworpen door Burne-Jones voor Jesus College Chapel, Cambridge, met het plafond geschilderd door Morris en Webb. Morris heeft vele andere ramen ontworpen voor huishoudelijk en kerkelijk gebruik, evenals wandtapijten, behang, stoffen en meubels.

Andere achtervolgingen

Hij had de poëzie niet opgegeven. Morris 'eerste bekendheid als dichter kwam met het romantische verhaal "The Life and Death of Jason" (1867), gevolgd door "The Earthly Paradise"(1868-1870), een reeks verhalende gedichten gebaseerd op klassieke en middeleeuwse bronnen.

In 1875 nam Morris de volledige controle over het bedrijf "Fine Art Workmen", dat werd omgedoopt tot Morris & Co. Het bleef in bedrijf tot 1940, zijn levensduur een bewijs van het succes van Morris 'ontwerpen.

Tegen 1877 hadden Morris en Webb ook de Society for the Protection of Ancient Buildings (SPAB) opgericht, een historische conserveringsorganisatie. Morris legde de doeleinden ervan uit in het SPAB-manifest: "bescherming plaatsen in de plaats van restauratie ... om onze oude gebouwen te behandelen als monumenten van vervlogen kunst."

Een van de meest verfijnde wandtapijten geproduceerd door Morris 'bedrijf was The Woodpecker, volledig ontworpen door Morris. Het tapijt, geweven door William Knight en William Sleath, werd getoond op de Arts and Crafts Society-tentoonstelling in 1888. Andere patronen van Morris zijn Tulip and Willow Pattern, 1873 en Acanthus Pattern, 1879-81.

Later in zijn leven stortte Morris zijn energie op politiek schrijven. Hij was aanvankelijk tegen het agressieve buitenlands beleid van de conservatieve premier Benjamin Disraeli, ter ondersteuning van de liberale partijleider William Gladstone. Morris raakte echter gedesillusioneerd na de verkiezingen van 1880. Hij begon te schrijven voor de Socialistische Partij en nam deel aan socialistische demonstraties.

Dood

Morris en zijn vrouw waren het gelukkigst samen tijdens de eerste 10 jaar van hun huwelijk, maar omdat een scheiding destijds ondenkbaar was, woonden ze samen tot zijn dood.

Uitgeput door zijn vele activiteiten voelt Morris zijn energie afnemen. Een reis naar Noorwegen in de zomer van 1896 bracht hem niet tot leven en hij stierf kort na zijn terugkeer in Hammersmith, Engeland, op 3 oktober 1896. Hij werd begraven onder een eenvoudige grafsteen ontworpen door Webb.

nalatenschap

Morris wordt nu beschouwd als een moderne visionaire denker, hoewel hij zich van wat hij 'de saaie kwelling van de beschaving' noemde, veranderde in historische romantiek, mythe en episch. In navolging van Ruskin definieerde Morris schoonheid in de kunst als het resultaat van het plezier van de mens in zijn werk. Voor Morris omvatte kunst de hele door mensen gemaakte omgeving.

In zijn eigen tijd was hij vooral bekend als de auteur van "The Earthly Paradise" en voor zijn ontwerpen voor behang, textiel en tapijten. Sinds het midden van de 20e eeuw wordt Morris gevierd als ontwerper en ambachtsman. Toekomstige generaties kunnen hem meer waarderen als een sociale en morele criticus, een pionier van de gelijkheidsmaatschappij.

bronnen

• Morris, William. "The Collected Works of William Morris: Volume 5. The Earthly Paradise: a Poem (Part 3)." Paperback, Adamant Media Corporation, 28 november 2000.
• Morris, William. "De verdediging van Guenevere en andere gedichten." Kindle-editie, Amazon Digital Services LLC, 11 mei 2012.
• Ruskin, John. "De zeven lampen van de architectuur." Kindle-editie, Amazon Digital Services LLC, 18 april 2011.
• Ruskin, John. "De stenen van Venetië." J. G. Links, Kindle Edition, Neeland Media LLC, 1 juli 2004.
• "William Morris: Britse kunstenaar en auteur." Encyclopedia Britannica.
• "William Morris Biography." Thefamouspeople.com.
• "Over William Morris." De William Morris Society.
• "William Morris: A Brief Biography." Victorianweb.org.