Biografie van Virginia Hall, WWII's Most Wanted Spy

Virginia Hall Goillot (geboren Virginia Hall, 6 april 1906 - 8 juli 1982) was een Amerikaanse spion die tijdens de Tweede Wereldoorlog met de British Special Operations Executive werkte. Haar effectiviteit als spion verdiende haar de 'eer' dat ze door het nazi-Duitse regime als de gevaarlijkste geallieerde spion werd beschouwd.

Snelle feiten: Virginia Hall

• Bekend om: Beroemde spion die het Franse verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog assisteerde, werkte voor zowel Britse als Amerikaanse inlichtingendiensten en werd een van de meest gezochte vijanden van de nazi's.
• Geboren: 6 april 1906 in Baltimore, Maryland
• Ging dood: 8 juli 1982 in Rockville, Maryland
• Echtgenoot: Paul Gaston Goillot (m. 1950)
• Honors: Lid van de Orde van het Britse Rijk (1943), Distinguished Service Cross (1945), Croix de Guerre avec Palme

Vroege leven en onderwijs

Virginia Hall werd geboren in Baltimore, Maryland, in Barbara en Edwin Hall. Haar naam, Virginia, was de middelste naam van haar moeder. Als jong meisje ging ze naar de meisjesschool Roland Park Country School. Ze ging uiteindelijk naar het Radcliffe College en vervolgens naar Barnard, het prestigieuze vrouwencollege, waar ze vreemde talen studeerde, waaronder Frans, Duits en Italiaans. Met de steun van haar ouders ging Hall naar Europa om haar studie af te ronden. Ze reisde uitgebreid over het continent, studeerde in Oostenrijk, Frankrijk en Duitsland in de late jaren 1920, met het doel om te werken in het diplomatieke corps.

In 1931 begon ze te werken bij de Amerikaanse ambassade in Warschau, Polen, als bediende voor de consulaire dienst; dit was bedoeld als een opstap naar een volwaardige carrière bij de Buitenlandse Dienst. In 1932 had Hall echter een jachtongeluk dat resulteerde in de gedeeltelijke amputatie van haar been. Gedwongen om zich aan te passen aan het leven met een houten been noemde ze 'Cuthbert', haar traditionele diplomatieke carrière was voorbij voordat het begon. Hall nam ontslag bij het ministerie van Buitenlandse Zaken in 1939 en keerde terug naar Washington, D.C., waar ze de graduate school aan de American University volgde.

Special Operations Executive

In 1940, toen de Tweede Wereldoorlog zich over Europa verspreidde, was Hall in Parijs. Ze was lid geworden van de ambulancedienst om te helpen bij de oorlogsinspanningen in Frankrijk, maar ze belandde op het grondgebied van Vichy toen Frankrijk viel op de binnenvallende nazi's. Hall kon Frankrijk verlaten en naar Londen komen, waar ze zich aanmeldde voor de Special Operations Executive, de Britse spionageorganisatie.

Gebruik de cover van een verslaggever voor de New York Post, Hall bracht meer dan een jaar door in Vichy, Frankrijk, waar hij de activiteiten van het Franse verzet coördineerde. In 1942 werkte ze samen met de bekende SOE-agent Peter Churchill aan een aantal missies, waarbij geld en agenten aan de Franse spionnennetwerken werden geleverd. Hall werkte voornamelijk in en rond Toulouse en Lyon.

Hall's werk was discreet, maar ze kwam snel op de radar van de bezette Duitsers. Bijgenaamd 'de man die hinkte', werd ze beschouwd als een van de meest gewilde van het regime. In 1942 greep Duitsland heel Frankrijk in en moest Hall snel ontsnappen. Ze ontsnapte ternauwernood aan Lyon met de trein en wandelde toen door de Pyreneeën om Spanje te bereiken. Gedurende de beproeving bleef haar gevoel voor humor intact - ze gaf aan haar SOE-handlers door dat ze hoopte dat 'Cuthbert' haar geen problemen zou geven tijdens haar ontsnapping. Ze werd kort gearresteerd voor illegaal oversteken naar Spanje, maar werd vrijgelaten met de hulp van de Amerikaanse ambassade. Ze werkte ongeveer een jaar met de SOE vanuit Madrid en keerde daarna terug naar Londen, waar ze werd erkend als erelid in de Orde van het Britse Rijk.

Voortdurende inlichtingencarrière

Na het voltooien van haar werk bij de SOE was de spionagecarrière van Hall nog niet voorbij. Ze trad toe tot de gelijkwaardige Amerikaanse organisatie, het Office of Strategic Services, Special Operations Branch, en vroeg om een ​​kans om terug te keren naar Frankrijk, nog steeds onder bezetting van de nazi's. Op basis van haar verzoek stuurde de OSS haar naar Bretagne, Frankrijk, met een valse identiteit en een codenaam.

In de loop van het volgende jaar bracht Hall veilige zones in kaart voor bevoorradingsdalingen en veilige huizen, werkte hij samen met de grote operatie Jedburgh, hielp hij persoonlijk verzetsstrijders op te leiden in guerrillaoorlogvoering en stuurde een constante stroom van rapportage terug naar geallieerde inlichtingen. Haar werk ging door tot het einde van de oorlog; Hall stopte pas met rapporteren nadat geallieerde troepen haar en haar team in september 1945 hadden ingehaald.

Bij zijn terugkeer in de Verenigde Staten trouwde Hall met Paul Goillot, een voormalige OSS-agent zelf. Het tweetal ging over naar het werk bij de Central Intelligence Agency, waar Hall een inlichtingenanalist werd, gespecialiseerd in Franse parlementaire zaken. Zowel Hall als Goillot werden toegewezen aan de Divisie Speciale Activiteiten: de CIA-divisie concentreerde zich op geheime operaties.

Pensioen, overlijden en erkenning

Na vijftien jaar bij de CIA ging Hall in 1966 met pensioen en verhuisde met haar man naar een boerderij in Barnesville, Maryland. Ze stierf zestien jaar later op 76-jarige leeftijd in Rockville, Maryland, en wordt in de buurt begraven.

Tijdens haar leven ontving Hall enkele van de meest prestigieuze onderscheidingen ter wereld. Ze maakte niet alleen een eervolle MBE, maar ze ontving ook een Distinguished Service Cross, de enige dergelijke prijs die aan een vrouw in de Tweede Wereldoorlog werd toegekend door de Amerikaanse regering. De Fransen hebben haar ondertussen een Croix de Guerre toegekend ter ere van haar werk in bezet Frankrijk. Na haar dood gingen de onderscheidingen verder: ze werd herdacht in 2006, op wat haar 100 zou zijn geweest^th verjaardag, door de Franse en Britse ambassadeurs in de Verenigde Staten, en ze werd opgenomen in de Maryland Women's Hall of Fame in 2019. Ze blijft een van de meest effectieve en geëerde spionnen in de Amerikaanse geschiedenis.

bronnen

• Pearson, Judith L. The Wolves at the Door: The True Story of America's Greatest Female Spy. Guilford, CT: The Lyons Press, 2005.
• Purnell, Sonia. Een vrouw van geen belang: het onvertelde verhaal van WO II's meest gevaarlijke spion, Virginia Hall. Hachette UK, 2019.
• "Virginia Hall: The Courage and Daring of 'The Limping Lady'." Central Intelligence Agency, 8 oktober 2015, https://www.cia.gov/news-information/featured-story-archive/2015-featured-story- archive / Virginia-hall-the-moed-en-durf-of-the-hinken-lady.html.