Biografie van Sophie Germain

Sophie Germaine wijdde zich al vroeg aan het worden van een wiskundige, ondanks familieobstakels en gebrek aan precedent. De Franse Academie van Wetenschappen heeft haar een prijs toegekend voor een paper over de patronen die door trillingen worden geproduceerd. Dit werk was fundamenteel voor de toegepaste wiskunde die tegenwoordig in de bouw van wolkenkrabbers wordt gebruikt en was destijds belangrijk voor het nieuwe veld van wiskundige fysica, met name voor de studie van akoestiek en elasticiteit.

Bekend om:
Eerste vrouw die geen familielid is van een lid om vergaderingen van de Academie des Sciences bij te wonen
Eerste vrouw uitgenodigd voor sessies bij het Institut de France
Datums: 1 april 1776 - 27 juni 1831
Beroep: wiskundige, getaltheoreticus, wiskundig natuurkundige
Ook bekend als: Marie-Sophie Germain, Sophia Germain, Sophie Germaine

Over Sophie Germain

De vader van Sophie Germain was Ambroise-Francois Germain, een rijke zijdehandelaar uit de middenklasse en een Franse politicus die diende in de Estates Général en later in de Constituerende Vergadering. Hij werd later directeur van de Bank of France. Haar moeder was Marie-Madeleine Gruguelu, en haar zussen, een oudere en een jongere, werden Marie-Madeleine en Angelique-Ambroise genoemd. Ze stond gewoon bekend als Sophie om verwarring met alle Maries in het huishouden te voorkomen.

Toen Sophie Germain 13 was, hielden haar ouders haar geïsoleerd van de onrust van de Franse Revolutie door haar in het huis te houden. Ze vocht tegen verveling door te lezen uit de uitgebreide bibliotheek van haar vader. Mogelijk heeft ze in die tijd ook privéleraren gehad.

Wiskunde ontdekken

Een verhaal uit die jaren is dat Sophie Germain het verhaal las van Archimedes van Syracuse die geometrie las toen hij werd vermoord - en ze besloot haar leven te wijden aan een onderwerp dat zo de aandacht kon absorberen.

Nadat ze geometrie had ontdekt, leerde Sophie Germain zichzelf wiskunde, en ook Latijn en Grieks, zodat ze de klassieke wiskundeteksten kon lezen. Haar ouders verzetten zich tegen haar studie en probeerden het te stoppen, dus studeerde ze 's nachts. Ze haalden kaarsen weg en verbieden 's nachts branden, zelfs haar kleren wegnemend, allemaal zodat ze' s nachts niet kon lezen. Haar reactie: ze smokkelde kaarsen, ze wikkelde zich in haar beddengoed. Ze vond nog steeds manieren om te studeren. Eindelijk gaf de familie toe aan haar wiskundige studie.

Universitaire studie

In de achttiende eeuw werd een vrouw in Frankrijk normaal gesproken niet geaccepteerd op universiteiten. Maar de École Polytechnique, waar opwindend onderzoek naar wiskunde plaatsvond, stond Sophie Germain toe de aantekeningen van de universiteitsprofessoren te lenen. Ze volgde een gebruikelijke praktijk van het verzenden van opmerkingen naar professoren, soms inclusief originele aantekeningen over wiskundeproblemen. Maar in tegenstelling tot mannelijke studenten gebruikte ze een pseudoniem, "M. le Blanc" - verschuilend achter een mannelijk pseudoniem, zoals veel vrouwen hebben gedaan om hun ideeën serieus te nemen.

Wiskundige

Op deze manier correspondeerde Sophie Germain met veel wiskundigen en "M. le Blanc" begon op hun beurt invloed op hen te hebben. Twee van deze wiskundigen vallen op: Joseph-Louis Lagrange, die al snel ontdekte dat "le Blanc" een vrouw was en toch de correspondentie voortzette, en Carl Friedrich Gauss van Duitsland, die uiteindelijk ook ontdekte dat hij ideeën met een vrouw had uitgewisseld voor drie jaar.

Vóór 1808 werkte Germain voornamelijk in de getaltheorie. Toen raakte ze geïnteresseerd in Chladni-figuren, patronen geproduceerd door trillingen. Ze schreef anoniem een ​​paper over het probleem in een wedstrijd gesponsord door de Franse Academie van Wetenschappen in 1811, en het was de enige ingediende paper. De juryleden vonden fouten, verlengden de deadline en ze werd uiteindelijk op 8 januari 1816 beloond met de prijs. Ze was echter niet aanwezig bij de ceremonie uit angst voor het schandaal dat zou kunnen resulteren.

Dit werk was fundamenteel voor de toegepaste wiskunde die tegenwoordig in de bouw van wolkenkrabbers wordt gebruikt en was destijds belangrijk voor het nieuwe veld van wiskundige fysica, met name voor de studie van akoestiek en elasticiteit.

In haar werk over de getaltheorie boekte Sophie Germain gedeeltelijke vooruitgang met een bewijs van de laatste stelling van Fermat. Voor prime-exponenten minder dan 100, toonde ze aan dat er geen oplossingen kunnen zijn die relatief primair zijn voor de exponent.

Aanvaarding

Sophie Germain is nu toegelaten tot de gemeenschap van wetenschappers en mocht sessies bijwonen aan het Institut de France, de eerste vrouw met dit voorrecht. Ze vervolgde haar solowerk en haar correspondentie tot ze in 1831 stierf aan borstkanker.

Carl Friedrich Gauss had gelobbyd voor een eredoctoraat toegekend aan Sophie Germain door de Universiteit van Göttingen, maar ze stierf voordat het kon worden toegekend.

nalatenschap

Een school in Parijs - L'École Sophie Germain - en een straat - rue Germain - herdenken vandaag haar herinnering in Parijs. Bepaalde priemgetallen worden "Sophie Germain-priemgetallen" genoemd.

Bibliografie afdrukken

• Bucciarelli, Louis L. en Nancy Dworsky. Sophie Germain: An Essay in the History of the Theory of Elasticity. 1980.
• Dalmédico, Amy D. "Sophie Germain," Wetenschappelijke Amerikaan 265: 116-122. 1991.
• Laubenbacher, Reinhard en David Pengelley. Mathematical Expeditions: Chronicles by the Explorers. 1998.
  Het verhaal van Sophie Germain wordt verteld als onderdeel van het verhaal van Fermat's Last Theorem, een van de vijf hoofdthema's in dit deel
• Osen, Lynn M. Vrouwen in wiskunde. 1975.
• Perl, Teri en Analee Nunan. Women and Numbers: Lives of Women Mathematicians Plus Discovery Activities. 1993.