Biografie van koningin Victoria, koningin van Engeland en keizerin van India

Koningin Victoria (24 mei 1819-22 januari 1901) was de koningin van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland en de keizerin van India. Ze was de langst regerende monarch van Groot-Brittannië tot koningin Elizabeth II haar record overtrof en regeerde in een tijd van economische en imperiale expansie die bekend staat als het Victoriaanse tijdperk.

Snelle feiten: koningin Victoria

• Bekend om: Koningin van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland (r. 1837-1901), keizerin van India (r. 1876-1901)
• Geboren: 24 mei 1819 in Kensington Palace, Londen, Engeland
• Ouders: Edward, hertog van Kent en Victoire Maria Louisa van Saxe-Coburg
• Ging dood: 22 januari 1901 in Osborne House, Isle of Wight
• Gepubliceerde werken: Brieven, Bladeren uit de Journal of Our Life in the Highlands, en Meer bladeren
• Echtgenoot: Prins Albert van Saksen-Coburg en Gotha (m. 10 februari 1840)
• Kinderen: Alice Maud Mary (1843-1878), Alfred Ernest Albert (1844-1900), Helena Augusta Victoria (1846-1923), Louise Caroline Alberta (1848-1939), Arthur William Patrick Albert (1850-1942), Leopold George Duncan Albert (1853-1884), Beatrice Mary Victoria Feodore (1857-1944)

De kinderen en kleinkinderen van koningin Victoria huwden in vele koninklijke families van Europa, en sommigen introduceerden het hemofilie-gen in die families. Ze was lid van het huis van Hannover, later het huis van Windsor genoemd.

Vroege leven

Koningin Victoria werd geboren op 24 mei 1819 in Alexandrië Victoria in Kensington Palace, Londen, Engeland. Ze was het enige kind van Edward, hertog van Kent (1767-1820), de vierde zoon van koning George III (1738-1820, r. 1760-1820). Haar moeder was Victoire Maria Louisa van Saxe-Coburg (1786-1861), zus van Prince (later koning) Leopold van de Belgen (1790-1865, r. 1831-1865). Edward was met Victoire getrouwd toen een troonopvolger nodig was na de dood van prinses Charlotte, die getrouwd was geweest met prins Leopold. Edward stierf in 1820, net voordat zijn vader stierf. Victoire werd de voogd van Alexandrina Victoria, zoals aangewezen in het testament van Edward.

Toen George IV koning werd (r. 1821-1830), hielp zijn afkeer van Victoire de moeder en dochter te isoleren van de rest van het hof. Prins Leopold hielp zijn zus en nicht financieel.

Erfgename

In 1830 en op 11-jarige leeftijd werd Victoria erfgenaam van de Britse kroon bij de dood van haar oom George IV, op welk moment het parlement haar inkomsten verleende. Haar oom William IV (1765-1837, r. 1830-1837) werd koning. Victoria bleef relatief geïsoleerd, zonder echte vrienden, hoewel ze veel bedienden en leraren en een opeenvolging van honden had. Een docent, Louise Lehzen (1784-1817), probeerde Victoria het soort discipline te leren dat koningin Elizabeth I had getoond. Ze kreeg les in de politiek van haar oom Leopold.

Toen Victoria 18 werd, bood haar oom koning Willem IV haar een afzonderlijk inkomen en huishouden aan, maar de moeder van Victoria weigerde. Victoria ging naar een bal ter ere van haar en werd begroet door menigten op straat.

Koningin

Toen William IV een maand later kinderloos stierf, werd Victoria koningin van Groot-Brittannië en werd hij gekroond op 20 juni 1837.

Victoria begon haar moeder uit te sluiten van haar binnenste cirkel. De eerste crisis van haar bewind kwam toen geruchten de ronde deden dat een van de hofdames van haar moeder, Lady Flora, zwanger was van de adviseur van haar moeder, John Conroy. Lady Flora stierf aan een levertumor, maar tegenstanders aan het hof gebruikten de geruchten om de nieuwe koningin minder onschuldig te laten lijken.

Koningin Victoria testte de grenzen van haar koninklijke krachten in mei 1839, toen de regering van Lord Melbourne (William Lamb, 2nd Viscount Melbourne, 1779-1848), een Whig die haar mentor en vriend was geweest, viel. Ze weigerde het gevestigde precedent te volgen en haar dames uit de slaapkamer te ontslaan zodat de Tory-regering ze kon vervangen. In de "slaapkamercrisis" kreeg ze de steun van Melbourne. Haar weigering bracht de Whigs en Lord Melbourne terug tot 1841.

Huwelijk

Victoria noch haar adviseurs gaven de voorkeur aan het idee van een ongehuwde koningin, ondanks of vanwege het voorbeeld van Elizabeth I (1533-1603, r. 1558-1603). Een echtgenoot voor Victoria zou koninklijk en protestants moeten zijn, evenals een gepaste leeftijd, die het veld versmald. Prins Leopold promootte al vele jaren haar neef, prins Albert van Saksen-Coburg en Gotha (1819-1861). Ze hadden elkaar voor het eerst ontmoet toen ze 17 waren en hadden sindsdien gecorrespondeerd. Toen ze 20 waren, keerde hij terug naar Engeland en Victoria, verliefd op hem, stelde een huwelijk voor. Zij trouwden op 10 februari 1840.

Victoria had traditionele opvattingen over de rol van vrouw en moeder, en hoewel zij koningin was en Albert prins-gemaal was, deelde hij de regeringsverantwoordelijkheden minstens evenveel. Ze vochten vaak, soms met Victoria die boos schreeuwde.

Moederschap

Hun eerste kind, een dochter, werd geboren in november 1840, gevolgd door de Prins van Wales, Edward, in 1841. Er volgden nog drie zonen en nog vier dochters. Alle negen zwangerschappen eindigden met levendgeborenen en alle kinderen overleefden tot volwassenheid, een ongewoon record voor die tijd. Hoewel Victoria door haar eigen moeder was verpleegd, gebruikte ze natte verpleegsters voor haar kinderen. Hoewel het gezin in Buckingham Palace, Windsor Castle of het Brighton Pavilion had kunnen wonen, werkten ze om huizen te creëren die geschikter waren voor een gezin. Albert was de sleutel in het ontwerpen van hun woningen in Balmoral Castle en Osborne House. Het gezin reisde naar verschillende plaatsen, waaronder Schotland, Frankrijk en België. Victoria werd vooral dol op Schotland en Balmoral.

Rol van de overheid

Toen de regering van Melbourne in 1841 opnieuw faalde, hielp hij met de overgang naar de nieuwe regering om een ​​nieuwe gênante crisis te voorkomen. Victoria had een beperktere rol onder premier Sir Robert Peel, 2e baronet (1788-1850), waarbij Albert het voortouw nam voor de volgende 20 jaar van 'dubbele monarchie'. Albert leidde Victoria naar een schijn van politieke neutraliteit, hoewel ze geen fan van Peel werd. In plaats daarvan raakte ze betrokken bij het opzetten van goede doelen.