Biografie van Mohandas Gandhi, leider van de Indiase onafhankelijkheid

Mohandas Gandhi (2 oktober 1869-30 januari 1948) was de vader van de Indiase onafhankelijkheidsbeweging. Terwijl hij discriminatie in Zuid-Afrika bestreed, ontwikkelde Gandhi zich Satyagraha, een geweldloze manier om te protesteren tegen onrecht. Terugkerend naar zijn geboorteplaats van India, bracht Gandhi zijn resterende jaren door met werken om de Britse heerschappij over zijn land te beëindigen en de levens van de armste klassen van India te verbeteren.

Snelle feiten: Mohandas Gandhi

• Bekend om: Leider van de onafhankelijkheidsbeweging van India
• Ook gekend als: Mohandas Karamchand Gandhi, Mahatma ("Grote Ziel"), Vader van de Natie, Bapu ("Vader"), Gandhiji
• Geboren: 2 oktober 1869 in Porbandar, India
• Ouders: Karamchand en Putlibai Gandhi
• Ging dood: 30 januari 1948 in New Delhi, India
• Onderwijs: Licentiaat rechten, Inner Temple, Londen, Engeland
• Gepubliceerde werken: Mohandas K. Gandhi, Autobiography: The Story of My Experiments with Truth, Freedom's Battle
• Echtgenoot: Kasturba Kapadia
• Kinderen: Harilal Gandhi, Manilal Gandhi, Ramdas Gandhi, Devdas Gandhi
• Opmerkelijk citaat: "De ware maat van elke samenleving is te vinden in de manier waarop zij haar meest kwetsbare leden behandelt."

Vroege leven

Mohandas Gandhi werd geboren op 2 oktober 1869 in Porbandar, India, het laatste kind van zijn vader Karamchand Gandhi en zijn vierde vrouw Putlibai. De jonge Gandhi was een verlegen, middelmatige student. Op 13-jarige leeftijd trouwde hij met Kasturba Kapadia als onderdeel van een gearrangeerd huwelijk. Ze droeg vier zonen en steunde Gandhi's inspanningen tot haar dood in 1944.

In september 1888 op 18-jarige leeftijd verliet Gandhi India alleen om rechten te studeren in Londen. Hij probeerde een Engelse heer te worden, kostuums te kopen, zijn Engelse accent te verfijnen, Frans te leren en muzieklessen te volgen. Beslisend dat dat een verspilling van tijd en geld was, bracht hij de rest van zijn verblijf van drie jaar door als een serieuze student die een eenvoudige levensstijl leefde.

Gandhi nam ook vegetarisme aan en werd lid van de London Vegetarian Society, wiens intellectuele menigte Gandhi introduceerde bij de auteurs Henry David Thoreau en Leo Tolstoy. Hij bestudeerde ook de 'Bhagavad Gita', een episch gedicht dat heilig is voor hindoes. De concepten van deze boeken vormen de basis voor zijn latere overtuigingen.

Gandhi passeerde de bar op 10 juni 1891 en keerde terug naar India. Twee jaar lang probeerde hij het recht uit te oefenen, maar miste hij de kennis van het Indiase recht en het zelfvertrouwen dat nodig was om een ​​procesadvocaat te zijn. In plaats daarvan nam hij een zaak van een jaar aan in Zuid-Afrika.

Zuid-Afrika

Op 23-jarige leeftijd verliet Gandhi opnieuw zijn familie en vertrok in mei 1893 naar de door Britten bestuurde provincie Natal in Zuid-Afrika. Na een week werd Gandhi gevraagd om naar de door Nederland bestuurde provincie Transvaal te gaan. Toen Gandhi in de trein stapte, gaven spoorwegbeambten hem de opdracht om naar de derde klas auto te gaan. Gandhi, die eersteklas kaartjes vasthield, weigerde. Een politieagent gooide hem uit de trein.

Terwijl Gandhi met indianen in Zuid-Afrika sprak, ontdekte hij dat dergelijke ervaringen gebruikelijk waren. Zittend in het koude depot die eerste nacht van zijn reis, debatteerde Gandhi om terug te keren naar India of de discriminatie te bestrijden. Hij besloot dat hij deze onrechtvaardigheden niet kon negeren.

Gandhi besteedde 20 jaar aan het verbeteren van de rechten van indianen in Zuid-Afrika, en werd een veerkrachtige, krachtige leider tegen discriminatie. Hij leerde over Indiase grieven, bestudeerde de wet, schreef brieven aan ambtenaren en organiseerde verzoekschriften. Op 22 mei 1894 richtte Gandhi het Natal Indian Congress (NIC) op. Hoewel het begon als een organisatie voor rijke Indiërs, breidde Gandhi het uit naar alle klassen en kasten. Hij werd een leider van de Indiase gemeenschap van Zuid-Afrika, zijn activisme werd gedekt door kranten in Engeland en India.

Keer terug naar India

In 1896, na drie jaar in Zuid-Afrika, zeilde Gandhi naar India om zijn vrouw en twee zonen terug te brengen met hem en keerde terug in november. Gandhi's schip was 23 dagen in de haven in quarantaine geplaatst, maar de echte reden voor de vertraging was een boze menigte blanken aan het dok die geloofden dat Gandhi terugkeerde met Indianen die Zuid-Afrika zouden overvallen.

Gandhi bracht zijn familie in veiligheid, maar hij werd aangevallen met bakstenen, rotte eieren en vuisten. De politie bracht hem weg. Gandhi weerlegde de claims tegen hem maar weigerde de betrokkenen te vervolgen. Het geweld stopte en versterkte het prestige van Gandhi.

Onder invloed van de 'Gita' wilde Gandhi zijn leven zuiveren door de concepten van te volgen aparigraha (nonpossession) en samabhava (Billijkheid). Een vriend gaf hem "Unto This Last" van John Ruskin, wat Gandhi inspireerde om Phoenix Settlement, een gemeenschap buiten Durban, op te richten in juni 1904. De nederzetting was gericht op het elimineren van onnodige bezittingen en leven in volledige gelijkheid. Gandhi verhuisde zijn familie en zijn krant, de Indiase mening, naar de schikking.

In 1906 legde Gandhi de gelofte af dat hij geloofde dat het gezinsleven zijn potentieel als pleitbezorger van het publiek aantastte. Brahmacharya (onthouding van seks). Hij vereenvoudigde zijn vegetarisme tot ongekruid, meestal ongekookt voedsel - vooral fruit en noten, waarvan hij geloofde dat het zijn kalmte zou helpen kalmeren.

Satyagraha

Gandhi geloofde dat zijn gelofte van Brahmacharya gaf hem de focus om het concept van te bedenken Satyagraha eind 1906. In de meest eenvoudige zin, Satyagraha is passieve weerstand, maar Gandhi beschreef het als 'waarheidskracht' of natuurlijk recht. Hij geloofde dat uitbuiting alleen mogelijk was als de uitgebuite en de uitbuiter het accepteerden, dus verder kijken dan de huidige situatie gaf de macht om het te veranderen.

In praktijk, Satyagraha is geweldloos verzet tegen onrecht. Een persoon die gebruikt Satyagraha kon weerstand bieden aan onrecht door te weigeren een onrechtvaardige wet te volgen of door fysieke aanvallen en / of inbeslagname van zijn eigendom zonder boosheid te accepteren. Er zouden geen winnaars of verliezers zijn; allen zouden de "waarheid" begrijpen en ermee instemmen de onrechtvaardige wet te schrappen.