Biografie van Manuela Sáenz, de minnaar en rebel van Simon Bolivar

Manuela Sáenz (27 december 1797 - 23 november 1856) was een Ecuadoraanse edelvrouw die de vertrouweling en minnaar was van Simón Bolívar vóór en tijdens de Zuid-Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlogen in Spanje. In september 1828 redde ze het leven van Bolivar toen politieke rivalen hem probeerden te vermoorden in Bogotá: dit leverde haar de titel 'de bevrijder van de bevrijder' op. Ze wordt beschouwd als een nationale held in haar geboortestad Quito, Ecuador.

Snelle feiten: Manuela Sáenz

• Bekend om: Latijns-Amerikaanse revolutionair en minnares van Simon Bolivar
• Geboren: 27 december 1797 in Quito, New Granada (Ecuador)
• Ouders: Simón Sáenz Vergara en María Joaquina Aizpurru
• Ging dood: 23 november 1856 in Paita, Peru
• Onderwijs: La Concepcion Convent in Quito
• Echtgenoot: James Thorne (m. 27 juli 1817, d. 1847)
• Kinderen: Geen

Vroege leven

Manuela werd geboren op 27 december 1797, het onwettige kind van Simón Sáenz Vergara, een Spaanse militaire officier, en de Ecuadoraanse María Joaquina Aizpurru. Schandalig gooide haar moeders familie haar eruit en Manuela werd opgevoed en opgeleid door nonnen in het klooster La Concepcion in Quito, een plaats waar ze een goede opvoeding van de hogere klasse zou krijgen. De jonge Manuela veroorzaakte een eigen schandaal toen ze op 17-jarige leeftijd werd gedwongen het klooster te verlaten toen werd ontdekt dat ze wegliep om een ​​affaire te hebben met een Spaanse legerofficier. Ze verhuisde toen bij haar vader.

Huwelijk

In 1814 liet Manuela's vader haar trouwen met James Thorne, een Engelse arts die veel ouder was dan zij. In 1819 verhuisden ze naar Lima, toen de hoofdstad van de onderkoning van Peru. Thorne was rijk en ze woonden in een groot huis waar Manuela feesten organiseerde voor de hogere klasse van Lima. In Lima ontmoette Manuela hooggeplaatste militaire officieren en was goed geïnformeerd over de verschillende revoluties die plaatsvonden in Latijns-Amerika tegen de Spaanse overheersing. Ze sympathiseerde met de rebellen en sloot zich aan bij de samenzwering om Lima en Peru te bevrijden. In 1822 verliet ze Thorne en keerde terug naar Quito. Daar ontmoette ze Simón Bolívar.

Simon Bolivar

Hoewel Simón ongeveer 15 jaar ouder was dan zij, was er een onmiddellijke wederzijdse aantrekkingskracht. Ze werden verliefd. Manuela en Simón zagen elkaar niet zoveel als ze hadden gewild, omdat hij haar toestond om veel, maar niet alle, van zijn campagnes te volgen. Desondanks wisselden ze brieven uit en zagen elkaar wanneer ze konden. Het was pas in 1825-1826 dat ze daadwerkelijk een tijdje samenwoonden, en zelfs toen werd hij teruggeroepen tot het gevecht.

De veldslagen van Pichincha, Junín en Ayacucho

Op 24 mei 1822 botsten Spaanse en rebellenkrachten op de hellingen van de vulkaan Pichincha, in het zicht van Quito. Manuela nam actief deel aan de strijd, als een strijder en leverde voedsel, medicijnen en andere hulp aan de rebellen. De rebellen wonnen de strijd en Manuela kreeg de rang van luitenant. Op 6 augustus 1824 was ze met Bolívar in de Slag bij Junín, waar ze in de cavalerie diende en werd gepromoveerd tot kapitein. Later zou ze ook het rebellenleger helpen bij de slag om Ayacucho: deze keer werd ze gepromoveerd tot kolonel op voorstel van generaal Sucre zelf, de tweede bevelhebber van Bolívar.

Moordpoging

Op 25 september 1828 waren Simón en Manuela in Bogotá, in het San Carlos Palace. De vijanden van Bolívar, die niet wilden dat hij de politieke macht zou behouden nu de gewapende onafhankelijkheidsstrijd afnam, stuurden moordenaars om hem 's nachts te vermoorden. Manuela, snel nadenkend, wierp zich tussen de moordenaars en Simón, waardoor hij door het raam kon ontsnappen. Simón gaf haar zelf de bijnaam die haar de rest van haar leven zou volgen: 'de bevrijder van de bevrijder'.

Later leven en dood

Bolívar stierf in 1830 aan tuberculose. Zijn vijanden kwamen aan de macht in Colombia en Ecuador, en Manuela was niet welkom in deze landen. Ze woonde een tijdje in Jamaica voordat ze zich uiteindelijk vestigde in het kleine stadje Paita aan de Peruaanse kust. Ze verdiende de kost met het schrijven en vertalen van brieven voor zeilers op walvisjachtschepen en door tabak en snoep te verkopen. Ze had verschillende honden, die ze naar de politieke vijanden van haar en Simón heeft genoemd. Ze stierf op 23 november 1856, toen een difterie-epidemie door het gebied veegde. Helaas werden al haar bezittingen verbrand, inclusief alle brieven die ze bij Simón had bewaard.

Kunst en literatuur

De tragische, romantische figuur van Manuela Sáenz heeft kunstenaars en schrijvers sinds haar dood geïnspireerd. Ze is het onderwerp geweest van talloze boeken en een film, en in 2006 opende de eerste Ecuadoraanse geproduceerde en geschreven opera "Manuela en Bolívar" in Quito voor overvolle huizen.

nalatenschap

De impact van Manuela op de onafhankelijkheidsbeweging wordt tegenwoordig sterk onderschat, omdat ze vooral wordt herinnerd als de minnaar van Bolivar. Ze nam zelfs actief deel aan de planning en financiering van heel wat rebellenactiviteiten. Ze vocht tegen Pichincha, Junín en Ayacucho en werd door Sucre zelf erkend als een belangrijk onderdeel van zijn overwinningen. Ze kleedde zich vaak in het uniform van een cavalerieambtenaar, compleet met een sabel. Een uitstekende ruiter, haar promoties waren niet alleen voor de show. Ten slotte moet haar effect op Bolívar zelf niet worden onderschat: veel van zijn grootste momenten kwamen in de acht jaar dat ze samen waren.

Een plaats waar ze niet is vergeten, is haar native Quito. In 2007, ter gelegenheid van de 185e verjaardag van de Slag om Pichincha, promootte de Ecuadoraanse president Rafael Correa haar officieel tot "Generala de Honor de la República de Ecuador" of "Ere-generaal van de Republiek Ecuador." In Quito plaatsen zoals scholen, straten en bedrijven dragen haar naam. Haar geschiedenis is verplicht lezen voor schoolkinderen. Er is ook een museum gewijd aan haar herinnering in het oude koloniale Quito.

bronnen

• José Vilalta, María "Historia De Las Mujeres Y Memoria Histórica: Manuela Sáenz Interpela a Simón Bolívar (1822-1830)." Revista Europea de Estudios Latinoamericanos y del Caribe / European Review of Latin American and Caribbean Studies 93 (2012): 61-78.
• McKenna, Amy. "Manuela Sáenz, Latijns-Amerikaanse revolutionair." Encyclopedia Britannica, 2016.
• Murray, Pamela S. "'Loca' of 'Libertadora' ?: Manuela Sáenz in the Eyes of History and Historians, 1900-C.1990." Journal of Latin American Studies 33.2 (2001): 291-310.
• "Van liefde en politiek: Manuela Sáenz en Simón Bolívar opnieuw beoordelen, 1822-1830." History Compass 5.1 (2007): 227-50.
• "For Glory and Bolivar: The Remarkable Life of Manuela Sáenz." Austin: University of Texas Press, 2008.
• Von Hagen, Victor W. "The Four Seasons of Manuela: A Biography." New York: Duell, Sloan and Pearce, 1952.