Biografie van Lydia Pinkham

Alleen een vrouw kan de kwalen van een vrouw begrijpen.
- Lydia Pinkham

Lydia Pinkham was een uitvinder en marketeer van de beroemde patentgeneeskunde Lydia E. Pinkham's Vegetable Compound, een van de meest succesvolle producten ooit specifiek op de markt gebracht voor vrouwen. Omdat haar naam en foto op het etiket van het product stonden, werd ze een van de bekendste vrouwen in Amerika.

• Bezetting: uitvinder, marketeer, ondernemer, bedrijfsleider
• data: 9 februari 1819 - 17 mei 1883
• Ook gekend als: Lydia Estes, Lydia Estes Pinkham

Lydia Pinkham Early Life

Lydia Pinkham werd geboren Lydia Estes. Haar vader was William Estes, een rijke boer en schoenmaker in Lynn, Massachusetts, die erin slaagde om rijk te worden van investeringen in onroerend goed. Haar moeder was de tweede vrouw van William, Rebecca Chase.

Thuis opgeleid en later aan de Lynn Academie, werkte Lydia als leraar van 1835 tot 1843.

De familie Estes verzette zich tegen slavernij en Lydia kende veel van de vroege abolitionistische activisten, waaronder Lydia Maria Child, Frederick Douglass, Sarah Grimké, Angelina Grimké en William Lloyd Garrison. Douglass was een levenslange vriend van Lydia. Lydia zelf raakte betrokken en sloot zich aan bij haar vriend Abby Kelley Foster van de Lynn Female Anti-Slavery Society, en zij was secretaris van de Freeman's Society. Ze raakte ook betrokken bij vrouwenrechten.

Religieus waren de leden van de Estes-familie Quakers, maar verlieten de lokale bijeenkomst over een conflict rond slavernij. Rebecca Estes en vervolgens de rest van de familie werden Universalisten, ook beïnvloed door de Swedenborgians en spiritists.

Huwelijk

Lydia huwde weduwnaar Isaac Pinkham in 1843. Hij bracht een vijfjarige dochter in het huwelijk. Samen kregen ze nog vijf kinderen; de tweede zoon stierf in de kinderschoenen. Isaac Pinkham was betrokken bij onroerend goed, maar deed het nooit erg goed. Het gezin worstelde financieel. Lydia's rol was vooral de typische vrouw en moeder van Victoriaanse middenklasse-idealen. Toen, in de paniek van 1873, verloor Isaac zijn geld, werd hij aangeklaagd wegens niet-betaling van schulden en viel hij in het algemeen uit elkaar en kon hij niet werken. Een zoon, Daniel, verloor zijn supermarkt tot de ineenstorting. In 1875 was het gezin bijna berooid.

Lydia E. Pinkham Vegetable Compound

Lydia Pinkham was een volgeling geworden van voedingshervormers zoals Sylvester Graham (van de grahamcracker) en Samuel Thomson. Ze brouwde een huismiddeltje gemaakt van wortels en kruiden, en inclusief 18% tot 19% alcohol als "oplosmiddel en conserveermiddel." Ze had dit ongeveer tien jaar lang met familieleden en buren gedeeld.

Volgens een legende kwam de oorspronkelijke formule naar de familie via een man voor wie Isaac Pinkham een ​​schuld van $ 25 had betaald.

Uit wanhoop over hun financiële omstandigheden besloot Lydia Pinkham de compound op de markt te brengen. Ze registreerden een handelsmerk voor Lydia E. Pinkham's Vegetable Compound en auteursrechten op een label dat na 1879 Lydia's grootmoeder foto bevatte op suggestie van de Pinkham zoon, Daniel. Ze patenteerde de formule in 1876. Zoon William, die geen openstaande schulden had, werd de juridische eigenaar van het bedrijf genoemd.

Lydia brouwde de compound in hun keuken tot 1878 toen het werd verplaatst naar een nieuw gebouw naast de deur. Ze schreef er persoonlijk veel advertenties voor, met de nadruk op 'vrouwelijke klachten', waaronder verschillende kwalen, waaronder menstruatiepijn, vaginale afscheiding en andere onregelmatige menstruatie. Het label claimde oorspronkelijk en assertief "Een zekere remedie voor PROLAPSIS UTERI of Falling of the Womb, en alle VROUWELIJKE ZWAKKEUREN, waaronder Leucorrhea, Pijnlijke menstruatie, Ontsteking en Ulceratie van de baarmoeder, onregelmatigheden, overstromingen, enz."

Veel vrouwen waren niet bereid om artsen te raadplegen voor hun "vrouwelijke" problemen. Artsen van die tijd voorgeschreven vaak chirurgie en andere onveilige procedures voor dergelijke problemen. Dit kan het aanbrengen van bloedzuigers op de baarmoederhals of de vagina omvatten. Degenen die de alternatieve geneeskunde van die tijd ondersteunden, wendden zich vaak tot huismiddeltjes of commerciële middelen zoals die van Lydia Pinkham. De wedstrijd omvatte Dr. Pierce's favoriete recept en wijn van Cardui.

Groeiend bedrijf

De verkoop van de compound was in de kern een familiebedrijf, zelfs terwijl het groeide. De Pinkham-zonen verspreidden advertenties en verkochten zelfs het medicijn van deur tot deur in New England en New York. Isaac vouwde pamfletten. Ze gebruikten bankbiljetten, ansichtkaarten, pamfletten en advertenties, te beginnen met de kranten in Boston. De advertentie uit Boston bracht bestellingen van groothandelaren binnen. Een belangrijke makelaar in patentgeneesmiddelen, Charles N. Crittenden, begon het product te distribueren, waardoor de distributie naar het hele land werd uitgebreid.

Adverteren was agressief. De advertenties waren rechtstreeks op vrouwen gericht, in de veronderstelling dat vrouwen hun eigen problemen het beste begrepen. Een voordeel dat de Pinkhams benadrukten, was dat het medicijn van Lydia door een vrouw werd gemaakt, en de advertenties benadrukten de goedkeuring van zowel vrouwen als drogisten. Het etiket gaf de indruk dat het medicijn "zelfgemaakt" was, hoewel het commercieel werd geproduceerd.

Advertenties werden vaak ontworpen om eruit te zien als nieuwsverhalen, meestal met een pijnlijke situatie die zou kunnen zijn verlicht door het gebruik van de verbinding.

Tegen 1881 begon het bedrijf de verbinding niet alleen als tonicum, maar ook als pillen en zuigtabletten op de markt te brengen.

De doelstellingen van Pinkham gingen verder dan commercieel; haar correspondentie inclusief advies over gezondheid en lichaamsbeweging. Ze geloofde in haar samenstelling als een alternatief voor standaard medische behandeling en ze wilde het idee tegenhouden dat vrouwen zwak waren.

Adverteren voor vrouwen

Een kenmerk van de advertenties van de remedie van Pinkham was een open en openhartige discussie over gezondheidsproblemen van vrouwen. Een tijd lang voegde Pinkham een ​​douche toe aan het aanbod van het bedrijf; vrouwen gebruikten het vaak als anticonceptie, maar omdat het op de markt werd gebracht voor hygiënische doeleinden, was het niet bedoeld voor vervolging onder de Comstock-wet.

De reclame stond prominent op het imago van Lydia Pinkham en promootte haar als merk. Advertenties noemden Lydia Pinkham de 'redder van haar seks'. De advertenties spoorden vrouwen ook aan om "artsen met rust te laten" en noemden de verbinding "Een medicijn voor vrouwen. Uitgevonden door een vrouw. Bereid door een vrouw."

De advertenties boden een manier om "aan mevrouw Pinkham te schrijven" en velen deden dat. De verantwoordelijkheid van Lydia Pinkham in het bedrijf omvatte ook het beantwoorden van de vele ontvangen brieven.

Temperance and the Vegetable Compound

Lydia Pinkham was een actieve voorstander van matigheid. Ondanks dat bevatte haar compound 19% alcohol. Hoe heeft ze dat gerechtvaardigd? Ze beweerde dat de alcohol nodig was om de kruideningrediënten te schorsen en te bewaren, en daarom vond ze het gebruik ervan niet onverenigbaar met haar zelfbeheersing. Het gebruik van alcohol voor medicinale doeleinden werd vaak geaccepteerd door degenen die matiging ondersteunden.

Hoewel er veel verhalen waren over vrouwen die werden getroffen door de alcohol in de compound, was het relatief veilig. Andere patentgeneesmiddelen van die tijd waren morfine, arseen, opium of kwik.

Dood en voortdurende zaken

Daniel, op 32-jarige leeftijd en William, op 38-jarige leeftijd, de twee jongste Pinkham-zonen, stierven beide in 1881 aan tuberculose (consumptie). Lydia Pinkham wendde zich tot haar spiritisme en hield seances om te proberen contact te maken met haar zonen. Op dat moment werd het bedrijf formeel opgericht. Lydia kreeg een beroerte in 1882 en stierf het volgende jaar.

Hoewel Lydia Pinkham stierf in Lynn in 1883 op 64-jarige leeftijd, zette haar zoon Charles de zaak voort. Op het moment van haar overlijden bedroeg de omzet $ 300.000 per jaar; de omzet bleef groeien. Er waren enkele conflicten met de reclameagent van het bedrijf en vervolgens heeft een nieuwe agent de reclamecampagnes bijgewerkt. Tegen de jaren 1890 was de verbinding het meest geadverteerde patentgeneesmiddel in Amerika. Er werden meer afbeeldingen van de onafhankelijkheid van vrouwen gebruikt.

Advertenties gebruikten nog steeds de foto van Lydia Pinkham en bleven uitnodigingen bevatten om 'naar mevrouw Pinkham te schrijven'. Een schoondochter en latere medewerkers van het bedrijf beantwoordden de correspondentie. In 1905 werd de Dames dagboek, die ook campagne voerde voor voedsel- en drugsveiligheidsvoorschriften, beschuldigde het bedrijf van het verkeerd voorstellen van deze correspondentie en publiceerde een foto van de grafsteen van Lydia Pinkham. Het bedrijf antwoordde dat "mevrouw Pinkham" verwees naar Jennie Pinkham, de schoondochter.

In 1922 richtte de dochter van Lydia, Aroline Pinkham Gove, een kliniek op in Salem, Massachusetts, voor moeders en kinderen.

De omzet van de plantaardige samenstelling piekte in 1925 op $ 3 miljoen. Het bedrijf daalde daarna, vanwege familieconflict na de dood van Charles over hoe het bedrijf te leiden, de effecten van de Grote Depressie en ook veranderende federale voorschriften, met name de Food and Drug Act, die van invloed waren op wat in de advertenties zou kunnen worden beweerd.

In 1968 verkocht de Pinkham-familie het bedrijf, waardoor de relatie ermee werd beëindigd, en de productie werd verplaatst naar Puerto Rico. In 1987 verwierf Numark Laboratories een licentie voor het medicijn en noemde het "Lydia Pinkham's Vegetable Compound". Het kan nog steeds worden gevonden, bijvoorbeeld als Lydia Pinkham Herbal Tablet Supplement en Lydia Pinkham Herbal Liquid Supplement.

ingrediënten

Ingrediënten in de originele verbinding:

• Valse eenhoornwortel, echte eenhoornwortel
• Zwarte cohosh-wortel
• Leven root
• Pleuritis wortel
• Fenegriekzaad
• Alcohol

Nieuwere toevoegingen in latere versies zijn onder meer:

• Paardenbloem wortel
• Zwarte cohosh-wortel (zoals in het origineel)
• Jamaicaanse kornoelje
• soort geneeskrachtigplant
• Pleuritis wortel (zoals in het origineel)
• Zoethout
• Gentiaanwortel

Het Lydia Pinkham Song

Als reactie op het medicijn en de wijdverspreide reclame, werd een opmerking over het beroemd en bleef het populair tot ver in de 20e eeuw. In 1969 namen de Irish Rovers dit op op een album, en de single maakte de Top 40 in de Verenigde Staten. De woorden (zoals veel volksliederen) variëren; dit is een veel voorkomende versie:

We zingen van Lydia Pinkham
En haar liefde voor het menselijk ras
Hoe ze haar plantaardige samenstelling verkoopt
En de kranten publiceren haar gezicht.

papieren

De papieren Lydia Pinkham zijn te vinden op het Radcliffe College (Cambridge, Massachusetts) in de Arthur and Elizabeth Schlesinger Library.

Boeken over Lydia Pinkham

• Elbert Hubbard. Lydia E. Pinkham. 1915.
• Robert Collyer Washburn. Het leven en de tijden van Lydia E. Pinkham. 1931.
• Sarah Stage. Klachten van vrouwen: Lydia Pinkham en de Business of Women's Medicine. 1979.
• R. Sobel en D. B. Sicilia. The Entrepreneurs: An American Adventure. 1986.

Achtergrond, Familie

• Moeder: Rebecca Chase
• Vader: William Estes
• Broers en zussen: negen oudere en twee jongere

Huwelijk, kinderen

• Man: Isaac Pinkham (getrouwd 8 september 1843; schoenenfabrikant en onroerendgoedspeculator)
• Kinderen:
  • Charles Hacker Pinkham (1844)
  • Daniel (stierf in de kinderschoenen)
  • Daniel Rogers Pinkham (1848)
  • William Pinkham (1852)
  • Aroline Chase Pinkham (1857)