Biografie van Lorenzo de 'Medici

Lorenzo de 'Medici, (1 januari 1449 - 8 april 1492) was een Florentijnse politicus en een van de meest prominente beschermers van kunst en cultuur in Italië. Tijdens zijn bewind als de facto leider van de Florentijnse Republiek, hield hij politieke allianties samen terwijl hij kunstenaars sponsorde en de piek van de Italiaanse Renaissance aanmoedigde.

Snelle feiten: Lorenzo de 'Medici

• Bekend om: Staatsman en feitelijk leider van Florence wiens bewind samenviel met een bloei in de Italiaanse Renaissance, grotendeels dankzij zijn beschermheerschap van kunst, cultuur en filosofie.
• Ook gekend als: Lorenzo de prachtige
• Geboren: 1 januari 1449 in Florence, Florence (hedendaags Italië)
• Ging dood: 8 april 1492 in Villa Medici in Careggi, Florence
• Echtgenoot: Clarice Orsini (m. 1469)
• Kinderen: Lucrezia Maria Romola (b. 1470), Piero (b. 1472), Maria Maddalena Romola (b. 1473), Giovanni (b. 1475), Luisa (b. 1477), Contessina Antonia Romola (b. 1478), Giuliano (b. 1478) b. 1479); ook geadopteerde neef Giulio di Giuliano de 'Medici (geb. 1478)
• Citaat: "Wat ik in een uur heb gedroomd is meer waard dan wat je in vier hebt gedaan." 

Medici erfgenaam

Lorenzo was een zoon van de Medici-familie, die politieke macht had in Florence, maar ook macht had op grond van de Medici Bank, die jarenlang de machtigste en meest gerespecteerde bank in heel Europa was. Zijn grootvader, Cosimo de 'Medici, bevestigde de rol van het gezin in de Florentijnse politiek, terwijl hij ook veel van zijn enorme fortuin besteedde aan het opbouwen van de openbare projecten van de stadstaat en haar kunst en cultuur.

Lorenzo was een van de vijf kinderen van Piero di Cosimo de 'Medici en zijn vrouw Lucrezia (nee Tournabuoni). Piero stond in het centrum van de politieke scène van Florence en was een kunstverzamelaar, terwijl Lucrezia een eigen dichter was en bevriend raakte met vele filosofen en collega-dichters van die tijd. Omdat Lorenzo werd beschouwd als de meest veelbelovende van hun vijf kinderen, werd hij vanaf jonge leeftijd grootgebracht met de verwachting dat hij de volgende Medici-heerser zou worden. Hij werd begeleid door enkele van de beste denkers van de dag en behaalde enkele opmerkelijke prestaties - zoals het winnen van een steekspel - terwijl hij nog een jeugd was. Zijn naaste medewerker was zijn broer, Giuliano, die de knappe, charmante 'gouden jongen' was van Lorenzo's duidelijkere, serieuzere zelf.

The Young Ruler

In 1469, toen Lorenzo twintig jaar oud was, stierf zijn vader, waardoor Lorenzo het regeringswerk van Florence zou erven. Technisch gezien regeerden de Medici-patriarchen niet rechtstreeks over de stadstaat, maar in plaats daarvan waren staatslieden die 'regeerden' via bedreigingen, financiële prikkels en huwelijksallianties. Lorenzo's eigen huwelijk vond plaats in hetzelfde jaar dat hij het van zijn vader overnam; hij trouwde met Clarice Orsini, de dochter van een edelman uit een andere Italiaanse staat. Het echtpaar kreeg tien kinderen en een geadopteerde zoon, van wie er zeven overleefden tot volwassenheid, waaronder twee toekomstige pausen (Giovanni, de toekomstige Leo X en Giulio, die Clement VII werden).

Vanaf het allereerste begin was Lorenzo de 'Medici een belangrijke beschermheer van de kunsten, meer nog dan anderen in de Medici-dynastie, die altijd een hoge waarde hechten aan de kunsten. Hoewel Lorenzo zelf zelden werk in opdracht gaf, verbond hij kunstenaars vaak met andere opdrachtgevers en hielp hen opdrachten te krijgen. Lorenzo zelf was ook een dichter. Sommige van zijn poëzie - vaak bezig met de menselijke conditie als een combinatie van het heldere en mooie naast de melancholie en tijdelijke - overleeft tot op de dag van vandaag.

Kunstenaars die genoten van Lorenzo's beschermheerschap omvatten enkele van de meest invloedrijke namen van de Renaissance: Leonardo da Vinci, Sandro Botticelli en Michelangelo Buonarroti. Lorenzo en zijn gezin openden zelfs hun huis voor Michelangelo gedurende drie jaar terwijl hij in Florence woonde en werkte. Lorenzo moedigde ook de ontwikkeling van het humanisme aan door de filosofen en geleerden in zijn binnenste cirkel, die werkten om de gedachte aan Plato te verzoenen met het christelijke denken.

De Pazzi-samenzwering

Vanwege het monopolie van de Medici over het Florentijnse leven, schommelden andere machtige families tussen alliantie en vijandschap met de Medici. Op 26 april 1478 kwam een ​​van die families dicht bij het omverwerpen van het bewind van de Medici. De Pazzi-samenzwering omvatte andere families, zoals de Salviati-clan, en werd ondersteund door paus Sixtus IV in een poging de Medici omver te werpen.

Op die dag werd Lorenzo, samen met zijn broer en co-heerser Giuliano, aangevallen in de kathedraal van Santa Maria del Fiore. Lorenzo raakte gewond maar ontsnapte met kleine wonden, mede dankzij de hulp en verdediging van zijn vriend, de dichter Poliziano. Giuliano had echter niet zoveel geluk: hij leed een gewelddadige dood door neer te steken. De reactie op de aanval was snel en hard, zowel door de Medici als door de Florentijnen zelf. De samenzweerders werden geëxecuteerd en hun familieleden werden ook zwaar gestraft. Giuliano liet een onwettige zoon achter, Giulio, die werd geadopteerd en opgevoed door Lorenzo en Clarice.

Omdat de samenzweerders handelden met de zegen van de paus, probeerde hij Medici-bezittingen te grijpen en excommuniceerde heel Florence. Toen dat Lorenzo niet rond bracht, probeerde hij zich te verenigen met Napels en lanceerde een invasie. Lorenzo en de inwoners van Florence verdedigden hun stad, maar de oorlog eiste zijn tol, omdat sommige bondgenoten van Florence niet te hulp kwamen. Uiteindelijk reisde Lorenzo persoonlijk naar Napels om een ​​diplomatieke oplossing te smeden. Hij gaf ook opdracht aan enkele van de beste kunstenaars van Florence om naar het Vaticaan te reizen en nieuwe muurschilderingen in de Sixtijnse Kapel te schilderen, als een gebaar van verzoening met de paus.

Latere regel en erfenis

Hoewel zijn steun voor cultuur ervoor zou zorgen dat zijn erfenis positief was, nam Lorenzo de 'Medici ook enkele impopulaire politieke beslissingen. Toen alum, een moeilijk te vinden maar belangrijke samenstelling voor het maken van glas, textiel en leer, werd ontdekt in het nabijgelegen Volterra, vroegen de inwoners van die stad Florence om hulp bij de mijnbouw. Er ontstond echter al snel een geschil toen de inwoners van Volterra de echte waarde van de hulpbron beseften en het voor hun eigen stad wilden, in plaats van de Florentijnse bankiers die hen hielpen. Een gewelddadige opstand resulteerde, en de huurlingen die Lorenzo stuurde om het te beëindigen plunderden de stad, waardoor de reputatie van Lorenzo permanent werd aangetast.

Voor het grootste deel probeerde Lorenzo echter vreedzaam te regeren; de hoeksteen van zijn beleid was het handhaven van een machtsevenwicht tussen de Italiaanse stadstaten en het buiten het Europese schiereiland houden van Europese mogendheden. Hij onderhield zelfs goede handelsbanden met het Ottomaanse rijk.

Ondanks zijn inspanningen werden de Medici-koffers leeggemaakt door hun uitgaven en door slechte leningen die hun bank ondersteunde, dus Lorenzo begon de leemten op te vullen door verduistering. Hij bracht ook de charismatische broeder Savonarola naar Florence, die onder andere predikte over de destructieve aard van seculiere kunst en filosofie. De sensationele broeder zou over een paar jaar Florence helpen redden van de Franse invasie, maar zou ook leiden tot het einde van de Medici-heerschappij.

Lorenzo de 'Medici stierf in de Villa Medici in Careggi, op 8 april 1492, naar verluidt sterfelijk na het horen van de Bijbellezingen van die dag. Hij werd begraven in de kerk van San Lorenzo, naast zijn broer Giuliano. Lorenzo liet een Florence achter die de Medici-heerschappij spoedig zou omverwerpen - hoewel zijn zoon en zijn neef uiteindelijk de Medici zouden terugbrengen aan de macht - maar hij liet ook een rijke en enorme erfenis van cultuur achter die de plaats van Florence in de geschiedenis ging bepalen.

bronnen

• Kent, F.W. Lorenzo de 'Medici en the Art of Magnificence. Baltimore: John Hopkins University Press, 2004.
• "Lorenzo de 'Medici: Italiaanse staatsman." Encyclopaedia Britannica, https://www.britannica.com/biography/Lorenzo-de-Medici.
• Parken, Tim. Medici Money: Banking, Metaphysics and Art in Florence uit de vijftiende eeuw. New York: W.W. Norton & Co., 2008.
• Unger, Miles J. Magnifico: The Brilliant Life and Violent Times van Lorenzo de 'Medici. Simon & Schuster, 2009.